ING kwam met het plan om de financiële handel en wandel van haar klanten vrijwillig te vertalen naar mooie aanbiedingen om extra geld aan uit te geven. Los van de privacydiscussie, is deze benadering van ING een gemiste kans.
Laten we eerst even beginnen met waartoe banken op aarde zijn. Vanuit mijn perspectief als consument, bestaan banken om mijn geld veilig en een beetje waardevast te kunnen bewaren. Als ik diezelfde bank vervolgens ook nog kan gebruiken om geld van en naar andere mensen en bedrijven te kunnen verplaatsen, zonder het eerst in cash om te moeten zetten, is het helemaal top.
Daar valt eigenlijk verder niet echt op te concurreren. En misschien is een markt ook niet zo’n goed idee voor wat in essentie een nutsfunctie is. Maar goed, het is toch een markt. Dus waar kunnen de diverse banken zich dan op onderscheiden? Op drie vlakken:
Zo renderend mogelijk met mijn geld omgaan (lage kosten, hoge rente).
Zo netjes mogelijk met mijn geld omgaan (duidelijk beleid over waar ze het wel en niet in beleggen).
Zo makkelijk mogelijk met mijn geld laten omgaan middels slimme aanvullende diensten (denk pinnen en iDeal).
Eigenlijk komt het er allemaal neer op dat ik zoveel mogelijk de juiste dingen kan doen met mijn geld, tegen zo min mogelijke kosten. En het ontvangen van advertenties op basis van mijn betaalgedrag past daar dus niet in. Want die zijn alleen maar bedoeld om meer geld uit te geven.