Vorige week is in de VS veel te doen geweest om Brendan Eich. Deze softwareontwikkelaar en mede-oprichter van Mozilla werd op 24 maart benoemd tot CEO van de Mozilla Corporation (onderdeel van het grotere Mozillaproject). Al snel werd echter bekend dat Eich in 2008 duizend dollar had gedoneerd aan de succesvolle campagne om het net ingevoerde Californische homohuwelijk weer verboden te krijgen. Dit werd hem niet in dank afgenomen en onder druk van de resulterende negatieve reacties trad Eich op 3 april alweer terug als CEO. Deze gebeurtenis doet de vraag rijzen hoe tolerant 'links' eigenlijk is. Mag je voortaan alleen nog maar CEO als je er de 'juiste' ideeën op nahoudt? Moeten mensen met conservatieve gezichtspunten voortaan hun overtuigingen voor zich houden uit vrees voor hun baan?
Volgens de Europees geharmoniseerde methode (HICP) is de inflatie zelfs gedaald naar 0,1 procent.
Hoewel dit voor de consument op de korte termijn gunstig is, is een dergelijk lage inflatie op langere termijn slecht nieuws voor de economie.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
COLUMN - De afgelopen maanden was ik op werkbezoek bij een bij een universiteit in de Verenigde Staten. Net zoals bij mijn eerdere bezoeken viel me op hoe lang de mensen werken. Dat is niet alleen mijn indruk: data van de OECD laten zien dat een werkende Nederlander in 2012 gemiddeld 1381 uur per jaar werkte, terwijl een Amerikaan 1790 uur klokte, bijna 30% meer dus. Hoewel Nederland door de vele parttime banen een uitschieter naar beneden is, werken Duitsers (1397 uur) en Fransen (1479 uur) ook een stuk minder lang dan Amerikanen.
Verschillende economen hebben verklaringen aangedragen voor dit grote verschil. In een artikel uit 2004 argumenteert Edward Prescott op basis van simulaties van een theoretisch model, dat verschillen in werkdruk worden veroorzaakt door verschillen in belastingdruk. Doordat de inkomstenbelastingen sinds de jaren zeventig in de VS. flink zijn gedaald ten opzichte van de belastingen in Europa, is het voor Amerikanen aantrekkelijker geworden meer te werken. Dat klopt met het feit dat (West) Europeanen in de jaren zestig nog harder werkten dan Amerikanen.
Alesina, Glaeser and Sacerdote (AGS) bekritiseren deze simulaties, omdat het aantal uren dat mensen extra gaan werken bij een hoger nettoloon (‘de aanbodselasticiteit van arbeid’) in de meeste studies veel lager is dan Prescott aanneemt. AGS komen met twee nieuwe hypothesen. Ten eerste kunnen sociale drijfveren het effect van belastingen vergroten. Vrije tijd is waardevoller als anderen ook vrije tijd hebben, zodat je samen dingen kunt doen. Ook is het vervelend minder te verdienen dan je buurman, dus als hij harder werkt, doe jij dat misschien ook. AGS vinden wel wat bewijs hiervoor, maar de grootte van de effecten is te klein om het verschil volledig te verklaren.
OPINIE - Als we eens ophouden met ‘vertrouwen’ in de woningmarkt te hebben, komt er misschien eindelijk eens ruimte voor échte marktwerking.
Net als je denkt dat vriend en vijand het er over eens zijn dat de woningmarkt vooral te lijden heeft onder een gebrek aan doorstromers, besluit NVM gister om toch weer vol in te zetten op ‘de starter’. Dit is immers de motor van de woningmarkt, aldus Ger Hukker. Nu horen we al jaren dat ‘vooral starters nu hun kans grijpen’ vanwege een wisselende set aan actuele NVM verkoopargumenten.
Nog even los van het feit dat er al jaren geen huizentreintjes meer op stoom komen ten gevolge van deze ‘kansenpakkende’ starters, wordt ook maar weer eens het frame van stal gehaald dat starters kopen omdat hun vertrouwen in de markt toeneemt. Ik waag dat te betwijfelen. Volgens mij is ‘vertrouwen’ voor starters een luxe-emotie en koopt men vooral uit angst om de boot te missen, uit hebzucht wanneer er grote prijsstijgingen worden verwacht, uit gebrek aan alternatieven door een falend beleid, of gewoon op de automatische piloot omdat iedereen met een opleiding en twee inkomens dat doet.
Vertrouwen is een luxe-emotie
Het is hooguit een gebrek aan vertrouwen dat aanzet tot nadenken of het wel zo verstandig is om te kopen. Daarmee is vertrouwen voor mij een zogeheten hygiene factor; een voorwaarde om te kopen – maar het gaat niemand tot kopen aanzetten. Misschien verwachten mensen inderdaad minder prijsdalingen en neemt daarmee in de optiek van de OTB/VEH vertrouwensmonitor het vertrouwen toe, er blijken tegenwoordig een stuk meer mensen een voorkeur te hebben voor een huurhuis. Men is gaan nadenken en de gevolgen daarvan draai je niet zomaar terug.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Financiële sector besteedt €120.000.000 per jaar aan lobby in Brussel. Vrij vertaald: met belasting geld hebben we ze gered. Met dat geld proberen ze nu te voorkomen dat ze zelf in de toekomst voor hun wanbeleid moeten opdraaien en kunnen we dus weer betalen?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Aldus het NRC:
KPN haalt daarmee volgens de krant definitief een streep door het ‘aandeelhouderskapitalisme’ dat onder de vorige topman Ad Scheepbouwer hoogtij vierde. Een dergelijke cultuur is volgens Blok niet langer “in het belang van de langetermijntoekomst van het bedrijf”, zo stelt hij.
Onder het bewind van Scheepbouwer werd tussen 2001 en 2011 ruim zestien miljard euro teruggegeven aan aandeelhouders. Dat gebeurde in de vorm van dividend of door aandelen in te kopen. Het uitgekeerde bedrag was volgens de zakenkrant in sommige jaren zelfs hoger dan KPN in dat jaar verdiende.
Zo lezen we in de Volkskrant:
Het kabinet wil de doorgeschoten flexibilisering van de arbeidsmarkt aanpakken, mede omdat het jaarlijks honderden miljoenen euro’s misloopt aan belasting. Tienduizenden zzp’ers raken hun vergunning kwijt om als zelfstandige te mogen werken.
Vooral in het onderwijs en de zorg zal strenger worden gecontroleerd.
Het eindsignaal van de eerste helft heeft geklonken, maar er is geen tijd voor rust […] Zoals in een marathon zal de tweede helft van het parcours zwaarder voelen dan de eerste helft.
Jens Weidmann, president van de Duitse centrale bank, over de pijn van de eurocrisis, die volgens hem nog lang niet voorbij is.
Ofwel: nog meer austerity!
Meent Dimitris Pavlopoulos in de Volkskrant:
Het resultaat van het beleid van bezuinigingen, privatiseringen en liberaliseringen was geen oplossing, maar juist een verdieping van de crisis. […]
Volgens de trojka (Europese Commissie, IMF en Europese Centrale Bank) en de Griekse regering heeft Griekenland in 2014 een primair overschot van een half miljard euro. Echter, de data van Eurostat laten zien dat Griekenland in de eerste negen maanden van 2013 een primair tekort had van maar liefst 17 miljard euro.
Bovendien, en in tegenstelling tot wat de Europese Commissie en de Griekse regering beweren, is de trend van de Griekse economie allesbehalve positief. Het volume-indexcijfer van de detailhandel is gedaald met 8,1 procent in 2013. De volume-index is gedaald met 6,7 procent. De investeringen zijn slechts 12 procent van het bruto binnenlands product (bbp), het op zes na laagste percentage in de wereld! Naar alle waarschijnlijkheid is in 2013 het Griekse bbp gedaald met 7 procent, ondanks de expliciete voorspelling van de Europese Commissie en het IMF van een klein herstel. De staatsschuld is opgelopen tot 170 procent van het bbp en is veel groter dan voor de crisis!
Op GeenStijl nota bene, een heldere uiteenzetting over het kwaad van high frequency trading:
Na vierhonderd jaar ontwikkeling van de aandeelhoudersmarkt zijn we aardig wat generaties verder. Inmiddels zijn er partijen die beweren aandelen gemiddeld maar 11 seconden te bezitten. Geen enkele interesse in een investering in de reële economie, geen behoefte risico te dragen, geen dienstverlening naar andere beleggers & geen bijdrage aan de welvaart. De High Frequency Trader. Eén daarvan meldt in vier jaar handel geen enkele dag met verlies afgesloten te hebben.
HFT’s proberen bij iedere transactie op de beurs tegenpartij te zijn. Ze rekenen geen commissie, maar een klein koersverschilletje. In hun afwezigheid zouden de daadwerkelijke koper & verkoper met elkaar gehandeld hebben, en dat verschilletje tussen de twee gedeeld hebben. Ze lopen geen risico, want ze hebben beoogde koper en verkoper allang in beeld.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
