Wat kunnen sociaal-democraten van Piketty leren?

Hoe kunnen sociaal-democraten de bevindingen van Thomas Piketty het beste vertalen naar concreet beleid? Naar aanleiding van een analyse van 'Capital in the Twenty-First Century', doet Paul de Beer enkele aanbevelingen. Capital in the Twenty-First Century van de Franse econoom Thomas Piketty heeft een schokgolf onder economen teweeggebracht. Een enkeling heeft het boek al begroet als het belangrijkste economische werk sinds Marx’ Das Kapital. Niet alleen de titel geeft hiertoe aanleiding, maar ook de breedte en diepgravendheid van Piketty’s analyse. In een tijd waarin de grote verhalen heten te hebben afgedaan omdat de wereld van vandaag te complex is om in enkele simpele formules te vangen, is dat precies wat Piketty doet. Heel kort samengevat luidt Piketty’s geschiedenis van de afgelopen twee eeuwen dat zowel de omvang als de concentratie van vermogen en het aandeel van vermogensinkomsten in het nationaal inkomen een U-vormig verloop vertonen. Daardoor zijn de westerse landen momenteel op weg naar een situatie waarin het vermogen net zo omvangrijk is (in verhouding tot het nationaal inkomen) en net zo sterk geconcentreerd als in de negentiende eeuw.

Rijk gaat schoonmakers weer in vaste dienst nemen

Aldus het NRC:

Blok schrijft dat de schoonmaak van de rijksgebouwen weer in eigen beheer zal worden gedaan. De positie van de schoonmakers op de arbeidsmarkt moet zo worden verbeterd. Op dit moment huurt het Rijk nog schoonmaakpersoneel in via schoonmaakbedrijven. De schoonmaakwerkzaamheden bij het Rijk worden ondergebracht in een nog op te richten organisatie. Er zal worden gezorgd voor goede arbeidsomstandigheden en arbeidsvoorwaarden, zoals doorbetaling van loon bij ziekte, meldt Blok. Bij Defensie gebeurt dat pas in 2018, na afloop van de lopende contracten. Bij de Nationale Politie kunnen door juridische belemmeringen vooralsnog geen schoonmakers in vaste dienst worden genomen.

Foto: Parti Socialiste du Loiret (cc)

De toekomst van ongelijkheid

OPINIE - Zonder ingrijpen, dreigt de economische ongelijkheid de komende decennia drastisch toe te nemen, vindt Thomas Piketty.

De verdeling van inkomen en vermogen is een van de meest controversiële vraagstukken van vandaag. Het goede nieuws is dat het verschillende kanten op kan gaan. De geschiedenis leert ons dat economische krachten zowel naar meer als minder gelijkheid kunnen voeren. Welke kracht sterker blijkt is afhankelijk van de welke instellingen en welk beleid we gezamenlijk kiezen.

Efficiëntie en gelijke kansen in het onderwijs combineren

Historisch gezien is de belangrijkste gelijkmakende kracht de verspreiding van kennis en vaardigheden. Maar hiervoor zijn wel onderwijsinstellingen nodig die voor iedereen toegankelijk zijn, en structurele investeringen in scholing. De vraag hoe te komen tot een hogeronderwijssysteem dat efficiënt is en tegelijk gelijke kansen biedt, vormt wereldwijd een grote uitdaging waarvoor nog geen enkel land een volledig adequate oplossing heeft gevonden.

Heroverweeg belasting op hoge inkomens uit arbeid

Gelijke toegang tot onderwijs is noodzakelijk, maar niet voldoende. Het garandeert niet automatisch een eerlijke en harmonieuze verdeling van inkomen en vermogen. De inkomensongelijkheid in de VS is sinds de jaren tachtig spectaculair gestegen, vooral door de ongekende explosie van de inkomens van grootverdieners. Daardoor is nu sprake van een ware scheiding tussen de topbestuurders van grote bedrijven en de rest van de bevolking.

Foto: Duopolie

Nate Silver en Shaheen de Kameel

COLUMN - In Amerikaanse sporten honkbal en basketbal wordt statistiek uitermate serieus genomen. Statistische analyses bepalen strategieën, selecties en voorspellingen van analisten en de American Statistical Association heeft een eigen afdeling en tijdschrift voor sportstatistieken. Voetbal daarentegen wordt door velen beschouwd als te complex om samen te vatten in getallen, en voorspellers hebben vaak een twijfelachtig statistisch talent, zoals Paul de Octopus vier jaar geleden en zijn huidige opvolgers Kevin de WKavia en Shaheen de Kameel.

Voor het WK in Brazilië hebben de welwillende amateurs echter concurrentie van voorspellers met serieuzere statistische cv’s, zoals de onderzoeksafdelingen van PriceWaterhouseCoopers (PwC) en Goldman Sachs, en Nate Silver, het genie van de Amerikaanse electorale statistiek.

PwC concentreert zich in hun rapport met WK voorspellingen op het uitrekenen van simpele historische correlaties. Het rapport laat zien dat WK-success samenhangt met het aantal professionele voetbalspelers in een land, het aantal toeschouwers bij professionele voetbalmatches, het thuisvoordeel en de vorm van het team, gemeten door de pre-WK prestaties. Op basis van huidige stand van deze weinig verrassende variabelen produceren de accountants een voorspelling van de kracht van elk team, waarbij Brazilië als beste uit de bus komt.

Goldman Sachs produceert regressies die het aantal doelpunten van elk team in elke match proberen te voorspellen uit soortgelijke achtergrondvariabelen. In een volgende stap gebruiken de kansverdelingen van deze voorspelde doelpunten om voor ieder team de kans op WK winst uit te rekenen. Ook hier komt Brazilië als favoriet uit de bus, met bijna 50% kans om de cup mee naar huis te nemen. Ondertussen rekenen de bankiers ook nog even uit of winst op het WK goed is voor de plaatselijke beurskoers (ja, maar slechts voor een paar weken).

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Stijn Nieuwendijk (cc)

Het systeem begint bij de mens

Vorige week was ik bij de uitvaart van Otto van Verschuer, die bijna twintig jaar lang voorzitter was van de Raad van Beheer/Toezicht bij de Rabobank. Tijdens de kerkdienst memoreerde Herman Wijffels, destijds directeur, dat de toezichthouder standaard bij de directievergaderingen zat, weinig sprak, maar onmiddellijk in het geweer kwam zodra een directiebeslissing niet principieel in het belang van de klanten en de leden van de bank leek te zijn.

Tijdens koffie na afloop bedacht ik (en zeker niet als eerste) dat met dit soort mannen aan het roer de bankwereld nooit in een duikvlucht van hebzucht beland zou zijn. Ik betrapte mezelf zelfs even op een heimwee naar een aristocratisch management dat weliswaar ook goed voor zichzelf zorgde, maar tenminste niet de boel uit de vingers liet glippen. Waar ging het mis?

Me dat afvragend moest ik aan Patrick Bateman denken, de moordende bankier uit American Psycho. Bateman, als arrogant kind van de jaren tachtig, zou geen boodschap gehad hebben aan de mannen die toen nog de Rabobank bestierden. Ik vermoed dat het daar ergens is misgegaan. Een meedogenloos zelfzuchtige generatie kreeg een banksysteem in handen dat bij elkaar gehouden werd door aristocratisch plichtsbesef en vertrouwen. De spelregels waren niet bestand tegen de nieuwe spelers.

Foto: Phil Campbell (cc)

Alle hens aan dek! Mismatch op de arbeidsmarkt!

ACHTERGROND - Of toch niet?

Zo maar een berichtje op nu.nl (naar aanleiding van dit bericht in het FD): uit een onderzoek onder 449 HR-managers blijkt dat organisaties bepaald niet tevreden zijn over hun eigen personeel. Maar liefst 88% van de ondervraagde managers zou het liefst personeelsleden vervangen.

Een probleem daarbij is dat er een grote mismatch zou bestaan tussen de kwaliteit van het aanbod van personeel en de specifieke skills die bedrijven zoeken. ‘De Nederlandse arbeidsmarkt zit op slot,’ stelt Dick Koopman, directeur van Yacht (en de opdrachtgever van het onderzoek). Ook starre regelgeving speelt hierbij een rol: de huidige ontslagwetgeving maakt het moeilijker voor bedrijven om aan hun specifieke behoefte aan personeel te voldoen.

Het gevolg: economische schade, aldus Koopman.

Maar wat is nou de oorzaak van deze mismatch? Zijn Nederlandse werknemers te dom of te lui? Dat blijkt toch net iets gecompliceerder te liggen:

Jarenlange reorganisaties en kortetermijnfocus hebben geleid tot verwaarlozing van de zittende werknemers, die onvoldoende zijn bijgeschoold. En werkgevers hebben grote moeite om jonge, hoogopgeleide specialisten te strikken. […]

De meest gehoorde klacht is gebrek aan kennis en kwaliteit, maar ook de beperkte gedrevenheid van de werknemers is een probleem.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

33% Britse huishoudens leeft in armoede

Dat is een ronduit verbijsterend percentage:

The number of British households falling below minimum living standards has more than doubled in the past 30 years, despite the size of the economy increasing twofold, a study on poverty and deprivation in the UK claims .

According to the study, 33% of households endure below-par living standards – defined as going without three or more “basic necessities of life”, such as being able to adequately feed and clothe themselves and their children, and to heat and insure their homes. In the early 1980s, the comparable figure was 14%.

Quote du jour | Nucleaire herverdeling

As noted earlier, […] property is somewhat harder than unsheltered population. For single surface bursts of 3- and 10-Mt, about 64 percent and 46 percent of the property values survive, while only 32 and 18 percent of the unsheltered population survives. In a macabre sense, the surviving population would be individually “wealthier” than before the attack.

For a single 10-Mt weapon, surviving property value per capita nearly doubles from a pre-attack value of about $9,000 to slightly more than $16,000 and, as the weight of the attack increases, the greater the per capita gain in “wealth” of the survivors. For a 100-Mt surface burst, the surviving population is nearly four times wealthier than pre-attack ($34,000).

However, any joy among the surviving population may be quite shortlived; none of these gross estimates of the effects of nuclear attack indicate whether or not the immediate metropolitan area is viable, either by itself or with the assistance of the rest of the country.

Tesla stelt patenten beschikbaar voor de concurrentie

NIEUWS - Tesla Motors, de Amerikaanse fabrikant van elektrische auto’s, stelt al z’n patenten ter beschikking van de concurrentie. Het lijkt een naïeve & idealistische stap, maar het ligt eraan op welke manier je naar de concurrentieverhoudingen kijkt:

The obstacles to Tesla’s success aren’t the Nissan Leaf and the BMW i3—they’re the constraints of technology, cost, infrastructure, and customer expectations. The more money is put into electric batteries, the cheaper and more powerful they’ll become. The more electric cars there are on the road, the greater will be the demand for regional and national networks of electric charging stations. And guess what company will stand to benefit the most.

Vorige Volgende