Het zat er natuurlijk aan te komen door de almaar dalende oplage van de betaalde krant. Maar nu zijn we toch definitief op het naoorlogse dieptepunt aangekomen. Zonder uitzicht op verbetering. Natuurlijk is er sprake van verschuiving naar digitale kranten. Maar het fenomeen van papieren krant heeft op deze wijze hooguit nog 15 jaar. Hier de belangrijkste overzichten op basis van de HOI gegevens (definitieve rapport komt nog).
Draft tekst deel TTIP over beschermen belangen investeerders (ISDS) gelekt.
Update: Nog wat problematische aspecten toegelicht
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Ga niet naar de supermarkt terwijl je honger hebt. Die geldbesparende vuistregel werkt niet alleen in supermarkten, maar ook in het algemeen, blijkt uit vijf net gepubliceerde studies.
Een lege maag maakt ons hebberig. Het zorgt ervoor dat we meer moeite doen en meer geld overhebben voor voedsel. Bij mannen leidt dat er zelfs toe dat ze op dikkere vrouwen vallen. Daarbij is een verband met voedsel nog niet zo vergezocht, maar kan de hebberigheid ook tot algemene kooplust aanzetten, dus zowel M&Ms als paperclips? Dat was zo’n rare gedachte dat het tot nu toe niet onderzocht is.
De onderzoekers keken eerst naar algemene hebberigheid. Hoe hongeriger mensen waren, des te sneller herkenden ze een woorden die iets met kopen te maken hadden, zoals krijgen, aanschaffen, en willen. Dat betekent dat honger ons dus hebberiger in het algemeen maakt. Om te zien of dat evenzeer voor voedselprodukten als voor andere zaken gold, lieten de onderzoekers sommige cafégangers een vragenlijst invullen vóór ze naar binnen gingen, en anderen erna. Spaghetti en tosti’s werden als veel aantrekkelijker beoordeeld door de hongerige bezoekers dan door de verzadigde caféverlaters, maar dat gold niet voor usb-sticks en spa-bezoekjes.
DATA - In de opnieuw oplaaiende discussie over de steun aan Griekenland hoor je vanuit diverse kanten roepen “waarom zou ik als hardwerkende Nederlander moeten betalen voor die luie Grieken”.
We zijn gaan graven in de data om te kijken wat nou waar is.
Om te beginnen is er het gemiddelde aantal uur wat iemand per jaar werkt. Dat wordt netjes bijgehouden door de OECD. Dat ziet er als volgt uit:
De Grieken gaan duidelijk aan kop. Daar kan tegenin gebracht worden dat her en der cijfers verschenen zijn over Grieken die al met hun 53ste met pensioen gaan. Laten we dat dan ook maar even bekijken.
De Grieken gaan dus wel iets eerder met pensioen, maar dan ook weer niet zoveel dat het echt uit maakt. We hebben daarom ook even opgezocht wanneer ze beginnen met werken na school. Dat blijkt ook net iets vroeger te zijn dan de Nederlanders.
Met dit gegeven kunnen we vervolgens uitrekenen hoeveel jaar een gemiddeld arbeidsleven duurt en met de eerdere gegevens kunnen we dan bepalen hoeveel uur iemand dan bij elkaar gewerkt heeft. Dan krijg je dit:
Vrij vertaald komt het er op neer dan een “hardwerkende” Nederlander na zijn pensioen eigenlijk nog zeker 17 jaar in hetzelfde tempo moet blijven doorwerken om in de buurt te komen van de Grieken. De Grieken werken gewoon ruim 40% meer.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Hoe bedrijven via contracting flexwerkers nog goedkoper maken. En die mensen hebben het zelf vaak niet in de gaten.
COLUMN - Of iemand te vertrouwen is, staat niet op het voorhoofd geschreven. Toch kunnen we op basis van een momentopname van een gezicht al de betrouwbaarheid van iemand inschatten. Die belangrijke sociale vaardigheid ontwikkelen we als pubers. Pas als er expliciet naar onze mening wordt gevraagd, gaan we fouten maken.
Op een basisschool in België speelden 540 middelbare scholieren een vertrouwensspel. Elke scholier kreeg 4 euro, die hij of zij kon investeren in een onbekende, van wie alleen vijf seconden lang een foto te zien was. Die onbekende persoon kreeg dan van de onderzoekers het drievoudige (12 euro), waarvan hij er ofwel 0 (niet erg aardig), ofwel 4 euro (dan speelde de scholier quitte) of 6 (dan werd de winst dus eerlijk gedeeld) naar de scholier kon terugsturen. Dat wisten de scholieren van tevoren; hun taak was dus om in te schatten of de ontvangers te vertrouwen waren of niet. De ontvangers hadden hun keuzes al eerder gemaakt, dus de onderzoekers wisten al of ze betrouwbaar waren of niet.
Er waren evenveel ‘oplichters’ en ‘betrouwbaren’ onder de ontvangers. Uit de geïnvesteerde bedragen blijkt dat dertienjarigen die twee groepen al op basis van de foto uit elkaar kunnen houden, zij het met moeite. Ze sturen oplichters in 42% van de vertrouwensspellen hun 4 euro, en de onbekenden die wel te vertrouwen waren in 48%. De achttienjarigen deden het in het spel aanzienlijk beter: zij stuurden maar 36% van de oplichters iets toe, tegenover 56% van de betrouwbare types. Werd hen daarentegen alleen gevraagd om in te schatten of ze de gezichten betrouwbaar vonden, dan scoorden ze aanzienlijk slechter.
ACHTERGROND - Van de protesterende taxichauffeurs op het Malieveld die een gevaar in Uber zien, tot de woedende bewoners in Barcelona die vinden dat Airbnb de sociale cohesie in de wijk aantast: niet iedereen is blij met de deeleconomie. Is autoritten of huizen delen toch niet zo sociaal?
Volgens prof. dr. Koen Frenken (Innovatiestudies, UU) bestaat er veel onduidelijkheid over wat de deeleconomie precies is. Tijdens het Culturele Zondagen College bracht hij duidelijkheid in het debat en sprak hij over de voordelen en keerzijden ervan: van duurzame winst, tot sociale risico’s. Hoe moet de overheid inspelen op de nieuwe initiatieven?
Van politiek links tot politiek rechts, alle partijen omarmen de deeleconomie. GroenLinks benadrukt de milieuwinst, terwijl de VVD vooral kansen ziet voor ondernemers en nieuwe bedrijven.
Amsterdam heeft zichzelf uitgeroepen tot eerste ‘Sharing City’ van Europa, om te benadrukken dat de stad achter de deeleconomie staat. In Utrecht gaat de deeleconomie waarschijnlijk zijn toptijd beleven tijdens de start van de Tour de France, voorspelt Frenken: “Via AirBnb kan worden voorzien in de enorme behoefte aan slaapplekken, die hotels nooit allemaal alleen zouden kunnen opvangen.”
Wel/geen deeleconomie
Er is dus lof, maar ook kritiek op de deeleconomie. Volgen Frenken is een duidelijke definitie nodig: “Er is sprake van deeleconomie als consumenten elkaar tijdelijk toegang geven tot hun onderbenutte goederen.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Aldus Trouw.
NIEUWS - Hoewel de IJslandse regering niet tot de EU wil toetreden, denken veel IJslandse burgers daar anders over. In Reykjavik demonsteerden 8000 mensen tegen het regeringsbesluit. Na de Icesave-crisis in 2009 zou een meerderheid van de IJsalndse bevolking voor toetreding tot de EU zijn.
Vooral aan de bovenkant, uiteraard:
Er werden voor 13 miljard euro aan bonussen uitgekeerd in 2013 in Nederland, een stijging van 14 procent ten opzichte van een jaar eerder. […]
Werknemers met een hoger jaarloon krijgen vaker een beloning die gekoppeld is aan de persoonlijke prestatie of de prestatie van de onderneming. Ruim de helft van de werknemers die een vast salaris hadden van meer dan 1 ton kregen een prestatiebeloning van 5.000 euro of meer. Zestig procent van de werknemers die meer dan 2 ton verdienden ontvingen een beloning van 20.000 euro of meer.