Zomergasten | Ben Verwaayen

VOORBESCHOUWING - Vanavond is topmanager Ben Verwaayen de vijfde Zomergast van Jan Leyers. Hij staat bekend als het 'belangrijkste exportproduct van de Nederlandse managementschool', maar is dat wel terecht? Ben Verwaayen. Iemand die mij niet bijster veel interesseert. Maar dat kunnen juist de leukste Zomergasten zijn natuurlijk. Volgens mijn Wikipedia is Bernardus Johannes Maria (Ben) Verwaayen sinds 2008 Chief-Executive Officer van Alcatel-Lucent. Was daarvoor topman bij Britisch Telecom en bij KPN toen het nog een staatsbedrijf was. Wordt wel eens het ‘belangrijkste exportproduct van de Nederlandse managementschool’ genoemd. Officier in de Orde van Oranje, Chevalier de la Légion d 'Honneur en Honorary Knight of the British Empire. Sir Ben Verwaayen dus. Naast succesvol exportproduct is Sir Ben Verwaayen ook nog eens een zeer prominent VVD-lid. Elk jaar komt de top van de VVD samen in zijn villa in Zuid-Frankrijk. Dan eten ze bitterballen, luisteren ze naar ACDC, doen ze rukspelletjes en bedenken ze welke kant het op moet met de VVD.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-11-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

We weten niks, we kunnen het aan, het is te laat

Kort voor de zomer verblijdde ExxonMobil-baas Rex Tillerson de wereld met een speech waarin hij de vrees voor klimaatverandering, alsmede voor energietekorten en ecologische schade door fossiele energiewinning, overtrokken noemde. Klimaatverandering is hanteerbaar, ‘manageable’; de mens past zich wel aan. Mede dankzij de technologie van topbedrijven als ExxonMobil natuurlijk, die dan echter niet met allerlei op vrees gebaseerde regelgeving gepest moeten worden. Wie er anders over denkt dan Tillerson is technisch en wetenschappelijk ‘ongeletterd’.

De speech van Tillerson markeert een verschuivende argumentatie van de antiklimaatlobby, die jarenlang werd
aangevoerd door ExxonMobil. Het bedrijf begint nu kennelijk de mondiale klimaattango een andere kant op te sturen.

ExxonMobil was tot ongeveer 2007 topfinancier van de Amerikaanse twijfel-en ontkenningsindustrie: tientallen door fossiele belangen betaalde libertaristische ‘denktanks’ zoals het Heartland
Institute
en het Marshall Institute, met even zovele nep-experts die niets anders doen dan ogenschijnlijk wetenschappelijke rapporten fabriceren om twijfel te zaaien over de consensus in de mainstream-klimaatwetenschap.

Een aantal jaren geleden begon ExxonMobil zijn financiering aan de beroepstwijfelzaaiers af te bouwen. Wellicht speelde een brief van de Royal Society (de Britse Academie voor Wetenschappen) uit 2006 een rol, die de statements van ExxonMobil over klimaat ronduit ‘misleidend’ noemde, en er op aandrong de steun aan de twijfelindustrie te beëindigen. Dat gebeurde ook, en het stokje van de financiering werd probleemloos overgenomen door industriefondsen als de Scaife Foundation en Koch Industries van de broers Charles en David Koch. Hun grootvader Harry was legde de basis van zijn fortuin in het Friese Workum. Later emigreerde hij naar de Verenigde Staten en stichtte daar een imperium met een omzet van inmiddels meer dan 100 miljard dollar per jaar. Het jaarlijks uittrekken van enkele tientallen miljoenen voor aanvallen op een wetenschap die een risico is voor de vrijemarktideologie en de fossiele belangen is welbesteed geld: iedere dag uitstel van beleid betekent winstgroei.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Can Your Job Be Done By A Robot?

DATA - Can your job be done by a robot? If you think not, you’re in for a rude awakening; turns out robots might do your job way better than you do.

According to this infographic, robots are not only slowly becoming able to do simple jobs like ‘retail cashier’ but also complex, high paying jobs that require massive amounts of education and practice for humans, like surgery or pharmacy.

Meer verstrooiing bij the Presurfer

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-02-2022

De antikapitalistische Olympische Spelen

Zijn de Olympische Spelen op te vatten als een voorbeeld van antikapitalistische maatschappijkritiek?

Nu de Olympische Spelen van 2012 zijn afgelopen, is het weer eens duidelijk geworden dat topsport een bijzonder grote publiekstrekker is. Het staat buiten kijf dat honderden miljoenen (miljarden?) mensen op zijn minst een deel van de Spelen op de televisie of anderszins hebben bekeken. Waar komt deze aantrekkingskracht vandaan? Misschien ligt het antwoord op deze vraag wel besloten in het gegeven dat de Olympische Spelen (wanneer de organiserende instanties buiten beschouwing worden gelaten) een impliciete kritiek vormen op het kapitalistische keurslijf waarin een groot deel van ons dagelijks leven zich afspeelt.

Voor de meesten van ons is werk repetitief en weinig opwindend. Een niet onaanzienlijk deel van de werkweek wordt doorgaans gespendeerd aan het aftellen tot vrijdagmiddag. Wij werken dan ook in hoofdzaak om geld te verdienen en niet voor onze lol. Voor olympische atleten werkt het anders. Zwemster Ranomi Kromowidjojo lag niet jarenlang iedere ochtend op een onchristelijk uur in het zwembad om er financieel beter van te worden. Weliswaar levert een gouden olympische medaille het nodige op, maar er zijn talloze efficiëntere manieren om een goede boterham te verdienen. We kunnen er dus veilig vanuit gaan dat financieel gewin hooguit een nevenproduct en zeker niet het hoofddoel was van Kromowidjojo’s inspanningen.

Zodoende is voor olympische atleten (en voor snelwandelaars en luchtgeweerschutters is dit zéker het geval) persoonlijke, innerlijke uitnemendheid het streefdoel. Uiterlijke zaken zoals geld, maar ook roem, komen ver daarachter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoax van de week van de NOS: meer Nederlanders weg vanwege de crisis

Een vette kop boven een artikel van van gisteren: Meer NL’ers weg vanwege crisis, waarmee de NOS vooruitloopt op de nieuwe cijfers waarmee het CBS donderdag komt. De NOS:

Steeds meer Nederlanders emigreren. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat in de eerste vijf maanden van dit jaar ruim 52.000 mensen naar het buitenland verhuisden. Dat zijn er 344 per dag.
In diezelfde periode vorig jaar vertrokken er zo’n 47.000 Nederlanders. Morgen komt het CBS met cijfers over de maand juni. Daaruit blijkt dat in die maand opnieuw meer Nederland zijn geëmigreerd.’

Ik heb al heel vaak geschreven dat er geen journalist is in Nederland die iets van de migratie snapt; behalve dan pseudo-journalisten die de zaak misleiden. Alles wordt door elkaar geklutst: inwoners van Nederland (wie staat ingeschreven in de Gemeentelijke Basisadministratie [= bevolkingsregister]) worden verward met Nederlanders / buitenlanders (hetgeen betrekking heeft op nationaliteit); en die tegenstelling wordt vervolgens weer verward met allochtonen /autochtonen (dat gaat over herkomstgroep- en geboorteland).

Als je kijkt naar de NOS-tekst dan is de laatste regel inderdaad juist: ‘Daaruit blijkt dat in die maand opnieuw meer Nederland zijn geëmigreerd.’ Dat gaat dus over inwoners van Nederland, want dit zijn die cijfers van het CBS over de eerste 5 maanden: totaal 47.023 emigranten in 2011 en – volgens de voorlopige cijfers 52.382 in 2012. Dat is een vette stijging van 5.000 in één jaar tijd.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Vrijheid en frisdrank

Burgermeester Michael Bloomberg van New York kreeg iedereen, zelfs Jon Stewart, over zich heen toen hij onlangs met het plan kwam om bekers frisdrank groter dan 16 ounce (≈0,5 liter) te gaan verbieden in restaurants, bioscopen, stadions en deli’s. Het schijnt dat een kwart(!) van de New Yorkers echt obees is. Vooral de arme, laag opgeleide, oudere bewoner van the Bronx of Brooklyn is er slecht aan toe. En frisdranken van 20 ounce (met omgerekend zeventien suikerklontjes) of meer zijn daar deels verantwoordelijk voor. Maar het plan werd meteen ‘geframed’ als ‘De Verloochening van Amerika’s Oerprincipes’ en vooral ook als ‘De Aanval op de Vrijheid’. Helaas.

Bloomberg zelf verdedigde zijn plan door te zeggen dat ook met een verbod iedereen nog steeds de vrijheid heeft om zich met suiker geweld aan te doen. Een panel van economen denkt dat een ‘soda ban’ daarom ook geen zin heeft – Amerikanen komen op wat voor manier dan ook toch wel aan hun calorieën.

Maar het is de vraag of Amerikanen die vrijheid echt hebben, en daarmee of ze die ook ooit echt hebben gehad. Keuzes worden bepaald door de opties die je worden voorgeschoteld. James Surowiecki van The New Yorker wijst terecht op de ‘default bias’ die we als consument hebben: we ‘kiezen’ vaak voor de ‘standaard’-optie die ons gepresenteerd wordt. En wat we ‘willen’ wordt bepaald door wat en hoe er wordt aangeboden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomercollege: de gestage economische teloorgang van het Westen

Jon Moynihan is uitvoerend voorzitter van de PA Consulting Group, een internationaal adviesbureau op het gebied van alle aspecten van IT, management en innovatie in werkelijk alle sectoren van overheid en bedrijfsleven; of het nu zakelijke en financiële dienstverlening betreft, industrie en logistiek, of (semi-)overheid en de nutssector.

AP’s paradepaardjes draaien om kostenbesparing en efficiëntie. Het stemt dan ook weinig hoopgevend dat Moynihan in een uitvoerige powerpointpresentatie voor de London School of Economics eerder dit jaar, voorspelde dat het Westen gedoemd is achteruit te blijven kachelen terwijl opkomende industriën als China, India en Brazilië het stokje van het economisch wereldleiderschap langzaam maar zeker over zullen nemen.

Kort en goed: we zijn flink de klos, en in zijn lezing legt Moynihan uit waarom. De globalisering doet ons de das om. Onze levensstandaard en lonen liggen te hoog in vergelijking met de rest van de wereld; de inkomensongelijkheid is te groot en er is derhalve niets dat de Chinezen of Brazilianen niet goedkoper kunnen doen. Gevolg: het massaal wegspoelen van banen naar lagelonenlanden. Begon dat met ongeschoolde arbeid, inmiddels kunnen landen als China, Taiwan, Korea en Brazilië goedkoper elektronica en auto’s maken dan Europese of Amerikaanse landen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Wat wil de Nederlander veranderen aan de economie?

Het Sociaal en Cultureel Planbureau heeft onze medeburgers weer eens gevraagd naar de staat van ons land, en in het bijzonder naar de toekomst van de economie (vanaf p. 27). Wat opvalt is dat Nederlanders veel somberder zijn over de toekomst van de Nederlandse economie dan over de toekomst van de eigen financiële situatie. 64 procent ziet de Hollandse staatshuishouding de komende maanden verslechteren, terwijl slechts 29 procent somber is over de eigen huishouding. In die discrepantie zijn Nederlanders zelfs Europees kampioen (p.33). Vreemd is dat. Maar er is nog een discrepantie die opdoemt uit de enquête.

Gevraagd naar de zorgen over de Nederlandse economie noemt men spontaan de crisis, de bezuinigingen, de inkomensongelijkheid en de bonussen. Twee derde van de Nederlanders vindt dat de verschillen tussen arm en rijk in Nederland te groot zijn geworden. Maar liefst 71 procent is het eens met de stelling dat bonussen een slechte zaak zijn. Een meerderheid vindt dat de overheid meer moet ingrijpen in de financiële sector. En er zijn onderhand ook meer mensen die economische groei “slecht voor de samenleving” vinden dan niet (31 tegen 28 procent). Redelijk fundamentele kritiek, zou je denken.

Maar vraag je de Nederlander of er “fundamentele veranderingen” nodig zijn in de Nederlandse economie, dan zegt maar 19 procent ja. 55 procent vind kleinere veranderingen wel genoeg (p.37). Hoe kan dat?

Arm Bloemendaal

DATA - Wie in Bloemendaal een riante villa bezit, is een stuk armer geworden in de crisis.

Er zijn twee, nee drie goede redenen waarom je niet in Bloemendaal wilt wonen. Ten eerste wordt je zomers onder de voet gelopen door semi-hippe Amsterdammers die iets te nonchalant rose, prosecco, of wat er nu weer in is naar binnen gieten. Ten tweede loop je aanzienlijke kans om keukentafelfilosoof Leon de Winter tegen het lijf te lopen, die vanuit zijn rijke enclave immer de wereld aan het duiden is. En ten derde is de kans vrij groot dat je flink wat geld hebt verloren.

Nu is de gemiddelde woningwaarde van Bloemendaal nog steeds een tikkie aan de hoge kant. Ik bedoel, 630.000 euro is niet bepaald het gemiddelde voor Nederland. Maar laten we ook barmhartig zijn: in 2008 waren de woningen daar gemiddeld nog 702.000 euro waard. Volgens een inschatting van de gemeente althans : we hebben het hier over de gemiddelde woningwaarde voor de WOZ.

Hoe heeft de crisis in andere gemeenten huisgehouden (no pun intended) onder de gemiddelde woningwaarden?

De harde klappen vielen in ’t Gooi en de rijke kustgebieden. Maar het beeld is gemengd. Bloemendaal begon al vroeg aan zijn neergang (okee, dat klinkt wat ernstiger dan het is, we hebben het hier nog steeds over heel veel geld). De prijzen in Laren daarentegen stegen nog vrolijk door totdat na 2010 de klad erin kwam. En snel. De gemiddelde woningwaarde daalde van 630.000 naar 602.000 dit jaar (de cijfers zijn net bekend geworden).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De onzichtbare hand aan het werk

De farmaceutische industrie heeft het niet zo op vrije concurrentie. De consument betaalt immers toch wel.

Dat zakenbanken en kredietbeoordelaars niet deugen wisten we inmiddels wel. Nu blijkt dat ook de farmaceutische industrie er nogal merkwaardige opvattingen op nahoudt wat betreft de vrije markt en eerlijke concurrentie.

Afgelopen woensdag werden negen farmaceutische bedrijven aangeklaagd door de Europese mededingingsautoriteit. Deze negen bedrijven worden ervan beschuldigd te hebben samengespannen om goedkopere, generieke geneesmiddelen van de markt te houden.

De gebruikte tactiek werkt als volgt: een groot farmaceutisch bedrijf ontwikkelt een nieuw medicijn en vraagt daar octrooi op aan. Zo lang het octrooi loopt, mogen andere bedrijven dit geneesmiddel niet fabriceren. Na een aantal jaren loopt het octrooi af en mogen ook andere fabrikanten onder een generieke, niet door het octrooi beschermde handelsnaam ditzelfde geneesmiddel op de markt brengen. Als gevolg hiervan daalt de prijs fors en maakt de oorspronkelijke fabrikant minder winst.

Een aantal farmaceutische bedrijven besloot hier iets aan te doen door andere fabrikanten geld te bieden om juist geen generieke versie van hun merkgeneesmiddelen op de markt te brengen. Beide partijen blij: de fabrikant van generieke geneesmiddelen verdient miljoenen door geen enkele inspanning te leveren en de oorspronkelijke octrooihouder kan, wegens gebrek aan concurrentie, een hogere prijs voor zijn medicijnen blijven vragen. De consument (of diens verzekering) betaalt toch wel.

Vorige Volgende