Onze serie Zonnige Zomerse vergeZichten loopt vooruit op de nieuwe verkiezingsprogramma’s en dient 'als inspiratie voor een pakkende progressieve politiek als tegenwicht van het negatieve, afbrekende en uitsluitende rechts-conservatieve beleid van de laatste decennia.' De vraag is dan op welke punten partijen zich zouden moeten concentreren als ze straks een overtuigend tegenwicht willen bieden. Ik kan me daar een heleboel bij voorstellen. Maar ik zou hier nu eerst een suggestie willen doen voor een min of meer overkoepelend punt waar al decennia over wordt gesproken: het herstel van het vertrouwen in de politiek. Als er één thema is dat de afgelopen decennia als een donkere wolk boven Den Haag is blijven hangen is het wel het groeiende gebrek aan vertrouwen in de politiek. Wie echt een tegenwicht wil bieden voor het rechts-conservatieve beleid van pakweg de laatste twintig jaar zal een antwoord moeten vinden op de vraag hoe het vertrouwen in de politiek, in politici, in de overheid weer opgekrikt kan worden. Dat is geen eenvoudige opgave in een land met al die veeleisende ontevreden burgers. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, luidt het spreekwoord. Dit vraagt dus om een langetermijn investering. Nu er misschien eindelijk ruimte is voor enige vernieuwing in de politiek is het zaak om de kans te grijpen en daar dan ook een degelijk plan voor te maken. Wat allereerst op de agenda gezet zou moeten worden is de aanpak van het nog altijd bestaande wantrouwen van de overheid tegenover de burger. In De Groene van vorige week gaf inlichtingenexpert Bob de Graaff een overzicht van alle instanties die al dan niet met foute algoritmes burgers controleren en bespioneren om ze te kunnen betrappen op overtredingen. Hij noemt verschillende politiediensten, inlichtingendiensten, de belastingdienst, sociale diensten, de NCTV (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid), het Bureau Keteninformatisering Werk en Inkomen van de UWV en het Inlichtingenbureau van het Ministerie van Sociale Zaken dat ook al decennia dient als informatieknooppunt en dat 'zijn kennis vergaart door onder meer de koppeling van data van uwv, svb, de Belastingdienst, de Dienst Uitvoering Onderwijs (duo), de Rijksdienst voor het Wegverkeer (rdw) en gemeenten.' Elke gemeente heeft ook zo zijn eigen snuffelaars. Het is een Kafkaiaanse bureaucratie die volgens De Graaff ook nog eens deugdelijke regelgeving ontbeert. 'Als stichting valt het Inlichtingenbureau bijvoorbeeld niet onder de openbaarheidswetgeving en is onduidelijk wie verantwoordelijk is voor de gegevensverwerking. Dit geldt niet alleen binnen, maar ook tussen samenwerkingsverbanden. Er is een grote verscheidenheid aan instanties die zich inlichtingenmatig met dezelfde materie bezighouden. Herhaaldelijk is er hierdoor sprake van onderlinge spanningen.' En overal 'wemelt het van de ongefundeerde aannames dat bepaalde data ook tot specifiek gedrag zullen leiden.' Naast het wantrouwen van de burger speelt volgens De Graaff ook de bestuurlijke behoefte om risico's te vermijden een belangrijke rol. Ik begrijp dat eenvoudige oplossingen niet voor het grijpen liggen. Maar ik ben wel benieuwd welke partijen bereid zijn de aanpak van het wantrouwen tot speerpunt te maken van hun verkiezingsprogramma en tot onderhandelingspunt bij de formatie van een regering. Een overheid die burgers principiëel wantrouwt hoeft niet te rekenen op vertrouwen van hun kant. Iedereen begrijpt dat, zelfs politici. Sommigen zeggen dat zelf ook hardop. Maar, en daar raken we aan een tweede urgente punt als het gaat om het herstel van vertrouwen in bestuur en politiek, hun verhalen naar de burger zijn nog veel te vaak ongeloofwaardig. En nu we Rutte, Hoekstra en Kaag kwijt zijn kunnen we misschien eens serieus werk maken van eerlijke communicatie. Veel wantrouwen van burgers komt immers voort uit de inmiddels standaard geworden communicatie van veel politici: gedraai, leugens, framing, wollig en verhullend taalgebruik, het veelvuldig gebruik van clichés, gebrek aan authenticiteit, gebrek aan reflectie en de onwil om fouten toe te geven. Het is het effect van de sinds eind vorige eeuw toegenomen macht van communicatieadviseurs en mediatrainers die zelf getraind zijn in reclametechnieken. Reputatiemanagement is hun expertise, de volksvertegenwoordiging is hun werkterrein, niet hun doel. Het leger aan overheidsvoorlichters en spindoctors van politici is te groot geworden, zei Pieter Omtzigt vorig jaar. Ik ben benieuwd welke oplossingen hij gaat aandragen en ook welke partijen hij meekrijgt. Het herstel van het vertrouwen van de burger in de politiek kan niet worden overgelaten aan communicatieadviseurs die de politiek adviseren om naar de burger 'te luisteren', het land rond te trekken en de juiste toon aan te slaan. In plaats van dat leger communicatiemanagers zou de volksvertegenwoordiging gebaat zijn bij een leger van inhoudelijke deskundigen die de grondslagen kunnen leggen voor een beter beleid. Die buiten de waan van de dag de diepte in kunnen gaan om degelijk en duurzaam beleid mogelijk te maken voor alle crisisgebieden die door Rutte c.s verwaarloosd zijn waardoor de ergernis en het wantrouwen alleen maar zijn toegenomen. Uiteindelijk zal blijken dat je herstel van het vertrouwen vooral kunt bereiken met goed beleid.
Naar verluid was Tori Amos in haar jonge jaren verkikkerd op een roadie, al vergat die steeds hoeveel klontjes suiker ze in de thee wilde.
Het bleef bij fantasie, want die jongeman viel volgens de overlevering niet op vrouwen. Nou ja, we hebben er wel een weergaloze ode aan het orgasme aan overgehouden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
DATA - door Dorieke Wewerinke, Sandra Schel, Jan de Vries, Lia van Doorn
Slechts een beperkt deel van de dakloze mensen in Nederland is momenteel in beeld. Hogeschool Utrecht en Kansfonds introduceerden daarom een nieuwe telmethode die een beter inzicht geeft. Dat is hard nodig voor het maken van effectief dakloosheidsbeleid.
In Nederland is er geregeld discussie over de afbakening en definitie van dakloosheid (Huber, Van Doorn, & Davelaar, 2022). De definitie die het CBS hanteert om dakloosheid te monitoren is een smalle definitie, namelijk die van ‘feitelijke dakloosheid’. Vanwege deze beperkte definitie en de beperkingen van de telmethode komen diverse groepen mensen niet in de schattingen van het CBS voor.
Zo telt het CBS kinderen, 65-plussers en ongedocumenteerde mensen niet mee, net zomin als mensen die verblijven in 24 uurs-voorzieningen van de maatschappelijke opvang en mensen die verblijven in de vrouwenopvang. Ook mensen die vanwege een gebrek aan passende huisvesting verblijven op plekken die niet geschikt zijn voor bewoning, zoals een auto, schuur, kraakpand of (sta)caravan, worden in de CBS-metingen niet meegeteld. De CBS-cijfers geven daarmee beperkt zicht op de werkelijke aard en omvang van dak- en thuisloosheid in Nederland.
Internationaal bepleiten experts het gebruik van de ETHOS-definitie van dakloosheid (Huber et al., 2022). ETHOS staat voor European Typology of Homelessness and Housing Exclusion en stelt de huisvestingssituatie van mensen centraal. De definitie is gebaseerd op het recht op huisvesting, één van de mensenrechten.
In het kader van Zonnige Zomerse vergeZichten over mooie nieuwe progressieve idealen: Gratis grote bibliotheken in iedere plaats en voor iedereen.
Het aantal bibliotheken, de collecties en het ledental lopen al jaren terug. En dat komt niet alleen omdat de jeugd zogenaamd niet meer wil lezen. Nee, ook omdat de drempel voor volwassenen hoger is geworden. Waarom betalen voor een bieb als je thuis alles gratis via je computer denkt te kunnen halen? En hoe ben je dan nog inspiratie voor je kinderen.
Nee, gewoon gratis voor iedereen. Tenminste, alles wat fysiek is.
En zorg dat de collecties niet alleen in de grote vestigingen op orde zijn, maar overal, ook in de kleine plaatsen.
En maak van nog meer bibliotheekvestigingen aangename plekken om te studeren, ook in de kleine plaatsen. Zet gelijk overal een kast neer waarin alle schoolboeken van alle niveaus altijd in te zien zijn. Misschien met wat instructies erbij. Fijn voor jeugd die hun huiswerk een keer niet in het eigen drukke en soms niet zo vriendelijke huis wil doen. Maar ook fijn voor volwassenen die misschien af en toe wat willen bijleren. Inhalen waar ze niet aan toe kwamen toen ze zelf op school zaten.
Oh, vooral ook de nodige kunstvoorstellingen ertussen. En zet wat walking machines neer zodat je kan lezen terwijl je beweegt. Beter dan in die stampherrie staan in sportscholen met flikkerende TV’s voor je ogen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In 1993 bracht Depeche Mode een duister klinkende gospelplaat uit: Songs of Faith & Devotion. Wat mij betreft nog altijd hun beste album.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op dit moment ben ik The Righteous Gemstones aan het bekijken, een tv-serie uit 2019 over een familie showpredikanten in een Amerikaanse megakerk.
Het is meer een klucht dan een satire en alle foute stereotypen komen voorbij. Patriarch Eli Gemstone (Dan Goodman) is een keiharde zakenman, en zijn drie volwassen kinderen die eveneens in het vak zitten, zijn voortdurend bezig elkaar vliegen af te vangen. En dan is er nog schoenbroer ‘Baby’ Billy Freeman die vindt dat ‘ie recht heeft op een deel van de poen en voortdurend verdeeldheid tracht te zaaien door de kinderen tegen hun vader uit te spelen.
Samantha Fish is een 34-jarige bluesrockartiest uit Kansas City. Ze timmert sinds haar achttiende aardig aan de weg: inmiddels heeft ze al een dozijn muziekalbums op haar naam staan, en nog veel meer prijzen voor beste artiest.
Douce Dame Jolie is een lied van de 14e eeuwse componist en dichter Guillaume de Machaut, een spilfiguur in de ontwikkeling van de Ars Nova-muziekstijl. De Machaut was kannunik en koorheer in verscheidene steden (Verdun, Arras), waaronder voor de kathedraal in Rheims.
De Machaut was echter ook actief in het politieke leven. Zo was hij tussen 1323 en 1346 secretaris van de graaf van Luxemburg en latere vorst van Bohemen. Hij vergezelde Johannes I op diens vele reizen, waaronder menige veldtocht. Nadat Johannes overleed, trad hij in dienst van diverse andere wereldheersers.
Liefde kan ook een grimmig obsessieve vormen aannemen, weet Anna Calvi te vertellen. De tekst klinkt romantisch, de gitaarsolo’s gewelddadig.
Wat gebeurt er als je Nirvana’s Smells Like Teen Spirit speelt in de stijl van surfrock? Let’s find out!
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
