Leert Rotterdam het dan nooit?

Rotterdam heeft nieuwe maatregelen aangekondigd tegen daklozen en bedelaars. De maatregelen zijn specifiek bedoeld om het bedelen tegen te gaan op grote kruispunten. Het is een mix van hulp en handhaving, met de nadruk op dat laatste. De stad zet straatteams in, opent extra opvangplekken en richt zelfs een aparte gebruiksruimte in. Maar tegelijk komen er gebiedsverboden, worden inkomsten van bedelaars afgepakt en blijft de boete het favoriete bestuurlijke wapen. Het geheel voelt als een herhaling van een oud script. Rotterdam presenteert zich graag als stoer, maar is vooral een stad die niet aarzelt om haar eigen kwetsbare inwoners onder de bus te gooien. In de aankondiging gebruikt de wethouder een bekende retorische truc: hij waarschuwt dat de situatie doet denken aan de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw. De stad zou op weg zijn naar verloedering., en dat moeten we niet willen met zijn allen. Maar dat frame dient vooral een politiek doel: daklozen zijn geen mensen met problemen, maar dragers van verval. Wie zo denkt, hoeft zich ook niet af te vragen waarom iemand dakloos is geworden of waarom verslaving en schulden zo hardnekkig zijn. De zichtbare persoon op straat wordt het probleem, niet de omstandigheden die hem daar hebben gebracht. Die redenering leidt bijna automatisch tot repressie. Rotterdam grijpt dus naar instrumenten waarvan bekend is dat ze nauwelijks effect hebben. Boetes aan daklozen uitdelen is al tientallen jaren onderzocht, in binnen- en buitenland, en telkens komt dezelfde conclusie boven drijven. Het werkt niet. Mensen verdwijnen niet van straat. Ze lossen hun problemen niet sneller op. Ze accepteren niet meer hulp. Wat wel gebeurt is voorspelbaar. Schulden lopen op. Stress neemt toe. Mensen ontwijken hulpverleners omdat die samen optrekken met handhavers. Uiteindelijk worden ze nog moeilijker bereikbaar voor de zorg die de stad zegt te willen aanbieden. Rotterdam lijkt die kennis niet te willen gebruiken. Het beleid blijft zich focussen op zichtbaarheid. Het doel is niet om dakloosheid te verminderen, maar om het minder in het gezicht van automobilisten te laten wapperen. De vraag waar iemand slaapt, hoe iemand van drugs afkomt of waarom iemand überhaupt op straat staat, verdwijnt achter de vraag op welke hoek hij vooral niet moet zitten. De stad bestrijdt de plek, niet het probleem. Daar komt bij dat hulp en dwang in Rotterdam nu in één adem worden genoemd. Wie niet naar de opvang wil, riskeert een sanctie. Wie weigert zich te laten registreren, kan een gebiedsverbod krijgen. Hulp wordt zo een instrument van controle. Dat staat haaks op wat in andere steden wel werkt. Housing First, laagdrempelige begeleiding, schuldhulp zonder strafreflex en investeringen in psychische zorg leiden tot meer stabiliteit en duurzame uitstroom. Niet door mensen weg te sturen, maar door ze ergens binnen te laten komen. Rotterdam blijft, zoals ook in het verleden, kiezen voor de harde weg. Dat is een historische constante. De stad is trots op haar ruwe karakter, maar die trots komt steeds neer op dezelfde boodschap: wie niet kan meekomen moet vooral niet zichtbaar zijn. Zolang dat de leidraad blijft verschuift dakloosheid misschien van kruispunt naar zijstraat, maar nooit richting oplossing.

Door: Foto: Jurriaan on Unsplash
Foto: "UN Security Council Chamber" by Sean_Marshall is licensed under CC BY-NC 2.0

V-Raad zet het internationaal recht aan de kant en keurt Trumps Gaza plannen goed

De VN-Veiligheidsraad heeft zijn goedkeuring gegeven aan de plannen van Donald Trump voor vrede  in in Gaza, de instelling van een Internationale Stabilisatiemacht en eventuele stappen naar een Palestijnse staat. De stemming was 13 landen vóór terwijl twee landen, Rusland en China, zich onthielden van stemming. De Amerikaanse ambassadeur Mike Waltz zei dat de resolutie ”een nieuwe weg aangaf voor de Israëli’s en Palestijnen en uiteindelijk voor alle volken in de regio”. Echter het feit dat de resolutie – anders dan de oorspronkelijke versie – een vage vermelding bevatte dat mogelijk uiteindelijk gesprekken over een Palestijnse staat zouden kunnen worden gehouden – was de prijs die de VS had moeten betalen om de Arabische en islamitische staten die gevraagd waren troepen voor de ‘stabilisatiemacht’ te leveren tevreden te stellen.

De Israëlische premier Netanyahu had echter kort voor de stemming nogmaals gezegd dat hij zich blijvend tegen de vestiging van een Palestijnse staat zal blijven verzetten, waarmee het twijfelachtig blijft wat de betekenis van de toevoeging zal zijn.

Voorstanders van de resolutie zeiden dat het besluit zal leiden tot een onmiddellijke opheffing van hinderpalen voor het leveren van hulp, de oprichting van een internationaal stabilisatiemacht van 20.000 man die het vacuüm gaat opvullen dat de terugtrekking van Israël creëert en gaat werken aan wederopbouw en een mogelijke weg naar Palestijnse zelfbeschikking en een staat. Welke landen troepen gaan leveren is voorlopig nog onduidelijk. De resolutie geeft de uiteindelijke supervisie aan een “Bestuur voor de vrede” onder leiding van Trump met een nog onduidelijke samenstelling. Daarnaast wordt verwezen naar een technocratisch comité van Palestijnen die de zaken van dag tot dag zal moeten aan regelen in Gaza. Ook wie daaraan gaat deelnemen is nog in duister gehuld.

Closing Time | Rema ☆ Ginger Me

Afrobeats is moderne Nigeriaanse en Ghanese popmuziek die gebruik maakt van lokale stijlen zoals highlife of fuji, enkele kenmerkende polyritmische drumpatronen en vaak ook andere zwarte muziekstijlen zoals hiphop, R&B en dancehall.

Het genre heeft de afgelopen jaren dansvloeren, afspeellijsten, radio, muziekfestivals en arena’s over de hele wereld een boost gegeven en Rema is er een synoniem voor geworden.

© Divulgação

Divine Ikubor (geboren op 1 mei 2000), professioneel bekend als Rema , is een Nigeriaanse singer-songwriter en rapper, en begon op 19 jarige leeftijd met zijn carrière en was al snel op iedere Lagos dansvloer te horen, dé culturele stad in Nigeria.

Foto: Alex Thomson (cc)

Een ongemakkelijke afzegging

COLUMN - De Erasmus Universiteit heeft vorige maand de lezing van de Frans-Israëlische socioloog Eva Illouz afgezegd. Het voelde ‘niet comfortabel’ volgens een meerderheid van het organiserende team. Illouz is als hoogleraar sociologie verbonden aan de Hebrew University in Jeruzalem en de École des hautes études en sciences sociales (EHESS) in Parijs. De Erasmus Universiteit had eerder de banden met de universiteit in Jeruzalem verbroken. Maar een individueel bezoek van een academicus is niet in strijd met de richtlijnen inzake relaties met de universiteit. Toch schrapte de organisatie de lezing van Illouz ‘over romantische liefde en het kapitalisme’, haar onderzoeksterrein.

Eva Illouz is een als links bekend staande wetenschapper. Begin dit jaar werd haar in Israël een belangrijke prijs afgenomen vanwege vermeende ‘vijandigheid’ jegens haar land. Ze had een petitie ondertekend voor een onderzoek naar mogelijke oorlogsmisdaden van het Israëlische leger. In een interview door Bas Heijne in de NRC beklaagt Illouz zich nu over de afzegging door de Rotterdamse universiteit. Die ervaart ze als bijzonder pijnlijk. ‘Als een rechtse Israëlische minister mij een prijs afneemt, is dat vanwege mijn mening, Maar bij het afzeggen van mijn lezing ging het niet om wat ik vind, maar puur om wat ik was, een Israëliër.’ Dat laatste blijkt niet duidelijk uit de berichtgeving. De afzeggers hebben geen toelichting gegeven op hun ongemakkelijke gevoelens.

Foto: © Live Loud Graphics.

Hoe kun je zien of iemand transgender is ?

SATIRE - Met de pubertijdsremmers voor trans mensen wordt het voor cisgender mensen nu wel erg moeilijk om te zien wie transgender is.

De Amerikaanse comédienne Ashley Ryan vindt het ook lastig dat mensen pas ontdekken dat zij een trans vrouw is als zij gaat praten, dus heeft ze een symbool bedacht.

Als je transgender bent en je zoekt een safe space, kijk dan naar gebouwen met dit symbool ➕️

Meestal hebben die gebouwen ook regenboogkleurige ramen, en binnen dat gebouw loopt ook vaak een crossdresser in een zwarte jurk.

Een gratis wijntje met een snack maakt deze safe space ook helemaal gezellig.

Welkom.

 

Ashley Ryan is een Amerikaanse comédienne en heeft een podcast The Funny Police.

Zij begon haar carrière bij wijlen Joan Rivers op de set van The Fashion Police, en heeft ook een gastoptreden bij Comedy Central gehad.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Maayan Licht & Brezza Ensemble

Maayan Licht is een Nederlandse mannelijke sopraan en een van de jonge beloften van de operawereld.

Licht studeerde cum laude af aan het Conservatorium van Amsterdam, werkte mee aan grote internationale producties en won al meerdere operaprijzen.

Closing Time | Closing Time

Tot mijn ontsteltenis is dit nummer nog nooit langsgekomen in deze serie. Een omissie die nodig rechtgezet moest worden. Bij deze.

Semisonic was geen grungeband, geen boyband, geen rebellie. Ze waren de soundtrack van het moment waarop de Amerikaanse middenklasse dacht dat de geschiedenis voorbij was. De koude oorlog was gewonnen, Bill Clinton speelde saxofoon, en iedereen dacht dat het internet de democratie zou redden. Closing Time klonk als het geluid van tevredenheid, het soort tevredenheid dat achteraf bezien altijd de voorbode is van een crash.

Closing Time | Berghain

De leadsingle van Rosalía’s nieuwe album ‘Lux’ verwijst niet alleen maar naar een exclusieve technoclub in Berlijn. Volgens de zangeres moet de betekenis gezocht worden in de letterlijke vertaling: bos op de berg.

Op het album komt een parade van vrouwelijke heiligen voorbij, wiens levens verlopen in Rosalía’s eigen ervaringen. Zo lijkt ze in deze clip een mystieke ervaring te hebben naar aanleiding van een giftige relatie.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende