Politiek Kwartier | Buma-blabla

COLUMN - Waarin Klokwerk kritisch kijkt naar de bijdrage van Buma aan het Nederlandse Europa-debat.

Deze week was het CDA-time in politiek Den Haag. Overmoedig geworden door de sleutelrol die hij plots blijkt te mogen spelen in het woondebat, greep Buma het door David Cameron gestarte Europadebat aan om een lijstje in te dienen van zaken die volgens hem beter op regionaal niveau geregeld kunnen worden. Het leverde hem veel schouderklopjes en knuffeltweets op van eurosceptici.

‘Minder macht voor Brussel.’ Wat klinkt dat toch lekker. Maar de vraag is of dat hier wel zo terecht is. Misschien is het eens goed om inhoudelijk te kijken naar het lijstje van Buma.

Om te beginnen wil Buma af van een hoop milieurichtlijnen, zoals de nitraatrichtlijn, de fijnstofrichtlijn, de richtlijn voor bodemvervuiling, het energielabel voor huizen en de APK-keuring voor auto’s. Dat Buma hiermee liever het eigen land vergiftigt dan zich te houden aan afspraken is nog tot daar aan toe. Ik vraag me echter af of we als Nederland wel moeten willen dat men stroomopwaarts de bruinkoolsluizen open mag zetten.

Verder wil Buma heel erg graag af van de pensioenrichtlijn. Klinkt logisch niet? Laat ieder land zijn eigen pensioen regelen. Maar wat houden die Europese pensioenrichtlijnen nu eigenlijk in? Het zijn met name grenzen die gesteld worden aan het recht van de pensioenfondsen te gaan speculeren met het geld van hun ingezetenen, en eisen aan de reserves die pensioenfondsen in kas hebben. Waarom zouden we deze normen midden in crisistijd los willen laten? Volgens mij waren we nu collectief nou juist klaar met dat gokgedrag van financiële instellingen. Vast dol op de crisis, dat CDA.

Verder is Buma klaarblijkelijk ook niet zo dol op de vrije pers in Europa, want hij vindt dat de lidstaten hun eigen persbeleid moeten kunnen regelen. Tsja, goed nieuws voor landen als Hongarije. Er valt over de mediawet van alles te zeggen, maar het streven naar vrijheid, openheid en eerlijke verslaggeving is een kernwaarde van de EU. We moeten toch niet willen dat lidstaten zelf China gaan spelen in eigen land?

Wat nog meer, Buma? Het CDA blijkt ook niet dol op vrouwenemancipatie, zoals blijkt uit het idee om de minimale eisen voor een zwangerschapsverlof terug te draaien en Buma’s verzet tegen quota. Verder wil hij vooral geen afspraken over huurbeleid, wil hij het recht om kleinere bouwprojecten niet openbaar aan te besteden en heeft hij klaarblijkelijk moeite met de rechten tot gezinshereniging van migranten en de cookiewet.

Dit zijn punten die inhoudelijk wat meer bespreking zouden vergen. Maar los van dat is het nog zeer de vraag of we geholpen zijn als alle lidstaten op die terreinen zelf maar wat mogen aankloten.

Buma rept ondertussen met geen woord over het grote democratische gat in Brussel of over de idiote manier waarop Europese leiders worden benoemd. Ook spreekt hij geen woord over de landbouwsubsidies, die onze burgers veel geld kosten en huizenhoge problemen creëren met het milieu en de armoede in de wereld om ons heen. Jammer is ook dat Buma in zijn lijstje de terechte kritiek van het CDA op de hoge lonen van EU-ambtenaren vergeet. En geen woord over bureaucratische regelingen zoals de zinloze verhuizing van Brussel naar Straatsburg en terug.

Leuk geprobeerd Buma, maar van mij krijgt deze bijdrage aan het EU-debat een dikke nul.