P.J. Cokema

1.332 Artikelen
178 Waanlinks
2.627 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: Eric Kilby (cc)

Kunst op Zondag | A capella

“Goh, ik zou ook zo graag muziek willen maken, maar ik weet niet welk instrument het best bij me past”.  Als ik dat hoor reageer ik altijd met: “Mwah, neem een instrument dat niets kost, altijd overal naar meegenomen kan worden en van nature bij je past: je stem”.

De mogelijkheden van de stem zijn zo veelzijdig, dat het een raadsel is waarom de mens instrumentale muziek heeft uitgevonden. Vandaag puur vocale muziek, ofwel a capella. Zang zonder instrumentale begeleiding. In alle soorten en maten. Pop, jazz, klassiek. Met en zonder human beat box. In groepsverband of solo.

Naturally 7 is een wereldwijde hit met hun a capella r&b. Wat de individuele leden kunnen, demonstreren ze in dit filmpje. Hieronder zingen ze ‘Ready or not’.

Er wordt veel popmuziek a capella gezongen….

Er bestaat zelfs een metal a capella groep. Van Canto zette Metallica’s Master of Puppets op de plaat.

Absolute topper in ‘onbegeleide vocale muziek’ is de uiterst veelzijdige Bobby McFerrin.

Klassiekers zijn, niet alleen vanwege hun repertoire, de Swingle Singers…..

… en de King’s Singers. Jammer dat deze groep iets te vaak zichzelf begeleidt met oubollige humor.

Ook klassiek geschoold is het Juice Vocal Ensemble met hun versie van Sweet Child of Mine (van Guns N’ Roses).

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Slow music

Het mag wel een tikje langzamer, luidt het credo van Slow Movement organisaties als Slow Food, Slow Cities en Slow Travel. Alles verandert zo snel dat je continu sprintjes moet trekken om het bij te houden. Da’s niet goed, stelt de Slow Movement, want we dreigen aan onze basale behoeften voorbij te rennen. Doe alles in het juiste tempo, dat wil zeggen: neem er de tijd voor die nodig is om het zo goed mogelijk te doen, in plaats van zo snel mogelijk.

Er bestaat zelfs zo iets als ‘slow music’. Daar wordt van alles en nog wat onder verstaan. Van meditatieve ambient muziek tot mierzoete liefdesliedjes. Van romantische folksongs tot tearjerkers en begrafenismuziek.

Maar goed, langzaam is langzaam en langzaam is een tempo.

In het metronoomfilmpje boven dit artikel hoor je een tergend langzaam tempo van 20 tikken per minuut. Zo langzaam dat het haast niet bij te houden is. De meeste langzame muziekstukken kennen een tempo van rond de 40 tot 60 tikken per minuut.
Slow Song van Joe Jackson heeft een ‘beat’ van 58 tikken per minuut.

Het echte langzame werk vinden we in de klassieke muziek. Ombra mai fu, de openingsaria van de opera Xerxes (Georg Friedrich Händel), heeft in deze uitvoering een tempo van rond de 50 tikken per minuut.

Foto: Henri Louis Hirschfeld (cc)

Kunst op Zondag | Beste jazz covers

In popmuziek is het spelen van covers een normale zaak. Klassieke muziek bestaat uitsluitend uit het spelen van covers, luidde de stelling van vorige week.

De term ´covers´ wordt in de klassieke muziek niet gebruikt. Men spreekt van uitvoeringen. Zoals is popmuziek gediscussieerd kan worden wat een uitstekende cover is, zo wordt in de klassieke muziek wel eens gediscussieerd over wat de beste uitvoering van een bepaalde compositie is.

En in de jazz? Ook daar valt het woord ‘cover’ niet. Componist en uitvoerder zijn, net als bij popmuziek, vaak een en dezelfde persoon maar veel meer dan in pop en klassieke muziek, is het bij jazz het normaal dat elke heruitvoering van een compositie anders klinkt. Op de eerste plaats omdat improvisatie de basis van jazz is. Op de tweede plaats omdat jazzmusici hun solo’s nooit kopiëren.

Om diezelfde twee redenen spreekt men ook niet van covers als iemand anders aan de haal gaat met een nummer van de oorspronkelijke jazzmusicus/componist. De vraag van vandaag: wat vindt u de beste, mooiste of leukste uitvoering van een jazz nummer?

Wat voorbeelden van een paar bekende jazz standards. Die zijn wat toegankelijker en makkelijker te ‘coveren’ dan, bijvoorbeeld, free jazz.

Onnodig gegluur in Suwinet

NIEUWS - Ambtenaren gluren onnodig in gegevens van BN’ers via Suwinet, de software waarmee Sociale Diensten, de  Belastingdienst, de IB-groep, Kadaster, Rijksdienst Wegverkeer en UWV gegevens kunnen uitwisselen.

Directeur Sociale Dienst Drechtsteden geeft een stagiaire de schuld.

Vorige Volgende