Michiel Maas

Wat is een Nederlander? Meer nog, wat is een grootste Nederlander? Het kiezen van de grootste, mooiste, lelijkste of heerlijkste is uitermate subjectief, zeker als het om personen gaat.
Bij woorden ligt het iets anders. Contextloze woorden zijn objectiever te beoordelen, omdat ze in hun naaktheid geen “mening” verkondigen. Uitzonderingen zijn uiteraard vloeken en scheldwoorden, en ieder woord dat terug te voeren valt op de Tweede Wereldoorlog. Alle andere woorden kunnen meedoen in een woordverkiezing.
Maar vreemd genoeg kunnen wij Nederlanders dat niet, woorden kiezen. We hebben te weinig woordgevoel. Spreken hard waar zacht zou moeten, en slikken waar we moeten spugen. Als we een woord moeten kiezen, kiezen we iets pathetisch. “Liefde”. Mooi verschijnsel. Kutwoord.
Onze zuiderburen – de schatbewaarders van onze gezamelijke taal – snappen dat beter. Die kiezen een van de prachtigste woorden in de Nederlandse taal, “goesting”, tot mooiste woord in een verkiezing van Radio 1.
Goesting is mooi, omdat het een G-woord is. Maar het is geen Zuid-Nederlandse zachte G. Ook geen harde Boven-de-Moerdijk-G. Het is een gruizige G, iewat smerige, halfdronken, gulzige, geile G. Kortom, de G in goesting geeft eigenlijk al aan wat het woord kan betekenen. Met goesting heb je geen liefde meer nodig, zullen we maar zeggen.
Maar dit alles ten spijt denk ik dat de Vlamingen dit woord niet tot Mooiste Woord der Nederlandse Taal hebben uitgeroepen om bovengenoemde schoonheid alleen, maar ook omdat het een Vlaams woord is. Nederlanders gebruiken het woord goesting niet en dat weten die Belgen heus wel. Het verkiezen van goesting als Nederlands mooiste is dus eigenlijk een Vlaamse poets voor de Hollander. Zo lijkt deze uitverkiezing ineens weer heel veel op de verkiezing van de Grootste Nederlander. Zeker en vast!