M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.

Closing Time | Oliviers Army

En nu wordt Elvis Costello ook al gecancelled. Nou niet helemaal, er wordt een song van hem door de BBC gecensureerd. Namelijk het nummer Olivers’s Army, afkomstig van de elpee Armed Forces uit 1979.

En dat nummer wordt gecensureerd vanwege de politieke stellingname in die song, geschreven tijdens het confict / de problemen, met Noord-Ierland immers, nee, het is vanwege het woord ‘nigger’.  (‘Mijn grootvader werd toen zo genoemd’, zegt Costello) En dat woord kan niet meer. Kan nu niet meer. Nu klinkt er een piep op de plaats waar dat n-woord stond. Ben je gelijk ook het hele ritme kwijt van dat nummer. Nu klinkt het verminkt. Geen wonder dat Costello dan nu ook zegt:’ Draai het hele nummer gewoon niet.

Closing Time | Last Night I Dreamt Of Mississippi

Onlangs concludeerde Sjors in de comments onder een Closing Time, dat ik ‘vastgeroest zat in een nauwe, benauwde mainstreamblik.’ Gelukkig droeg hij gelijk een aantal suggesties aan om de rubriek wat minder benauwd te maken. O nee, dat deed hij juist niet. Maar bij deze, Sjors: niet van dat benauwde, noem jouw favoriete liedjes, en wie weet zie je ze terug als Closing Time. Dat doen we wel vaker. Daar zijn we niet kinderachtig in. Een klacht is een gratis advies tenslotte, dus horen we van je?

Closing Time | Life Is Fine

Toen ik deze plaat een keer draaide thuis, zei mijn bezoek zoiets als: als je alleen op de muziek af zou gaan, dat het toch niet helemaal overtuigend was, dat dat life zo fine was.

En het is inderdaad geen zoet nummer van Rainer And Das Combo dat geluk en tevredenheid uitstraalt: die gruizige gitaar, dat hortende en stotende begin, dat gejank van die gitaar, dat rare, onrustige ritme – en het is misschien eerder een bezwering: als ik maar vaak genoeg beweer dat life fine is, dan is het dat ook. Toch?

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Uitgaan na de lockdown

Uitgaan na de Lockdown

Weet je, als we straks weer uit mogen,
als we straks weer feest mogen vieren,
naar de kroegen, de stad in, tot laat,
tot erg laat, de straat over, flesje bier
in de hand, zingend hier, pissend daar,
in mekaars armen hangend, beetje
schreeuwen weetjewel, beetje lallen,
zo blij als een kistkalf in de wei,
geen avondklok, wel bier en nog eens bier,
boel plezier, buren boos maar boeien,
wij zijn los, wij vieren feest, mag iedereen
weten, kots in het portiek, fietsen omgooien,
gewoon geintjes weetjewel, huissleutel kwijt,
aankloppen, bellen, bonzen, roepen, buren boos,
muziek nog in de kop, die kroeg, man, man, man,
hossen, struikelen, meisje gemist, wel gezien,
volgende keer misschien. Ochtendgloren,
grauwe kop, helemaal brak, bonzend hoofd,
ogen dik, trage wereld, droge mond, sigaret.
Gordijnen dicht, luxaflex gesloten, mobiel uit,
nee, toch aan, dit wil je niet missen, laatste
berichtjes, hoe ist? En jij denkt: dit was het dus,
zo was het dus, zo gaat het worden. Je denkt:
Ik weet eigenlijk niet of ik het allemaal wel
weer net zo leuk ga vinden als vroeger.

UItgaan na de lockdown

Drie bier

Closing Time | My Sister

Wat een dramatisch verhaal, maar het is (gelukkig) helemaal verzonnen, in een wasserette, door de toetsenist van de band. Wat een kronkel in een brein al niet vermag. Niet gewoon een ongelukkige dood van een personage verzinnen, maar ook nog een complete levensloop die daartoe leidde erbij. En die is gevuld met tragiek.

De verteller uit het lied verhaalt van zijn zus waarmee hij vroeger kussengevechten hield. En dat zij verantwoordelijk was voor de dood van haar moeder (en kat) door het sigaretten roken in bed. En dat ze een schandaal veroorzaakte door een affaire te beginnen met haar gymleraar toen zij 15 jaar was. En die gymleraar veroorzaakte eerst een verlamming bij haar, door huiselijk geweld (hij sloeg haar met een halter) wat vervolgens leidde tot haar dood toen ze 32 jaar oud was.

Closing Time | Concorde

Raymond van het Groenewoud verzuchtte in 1991 in de song Liefde voor Muziek: Zwijg me van de laatste kutband uit Engeland. (‘spreek me liever over Tina Turners onderkant’). Een tekst waar je tegenwoordig de cancelculture-beweging achter je aan kunt krijgen.

Maar toendertijd had hij gelijk natuurlijk. Elke week berichtte de Melody Maker wel over een band die dan de nieuwe Beatles zouden zijn. En elke week waaide er geruchten over het kanaal over weer een nieuwe sensatie. Ach ja, Engeland.

Closing Time | Humming One Of Your Songs

 Ane Brun is een norse Noorse zangeres, tegenwoordig woonachtig in Zweden, het land van ABBA. En meestal heb ik niet zoveel met vrouwelijke singer-songwriters, meisje-met-gitaar, een enkel liedje gaat meestal wel, maar een hele cd, meestal niet. Dat ik dan wel door deze licht melancholieke song van Ane Brun gegrepen wordt komt denk ik dat haar manier van zingen en het gitaarspel, me doen denken aan Nick Drake. Ik heb zelfs even gedacht, toen ik de lyrics las, dat ze verwijst naar een song van Nick Drake:

Closing Time | Break The Chain

Wat leuk, wie zijn dit?
-The Brkn Record.
Die ken ik niet.
-Als je alle linkjes die hieronder staan in een blender zou doen, dan krijg je dit.

The Brkn Record  Jake Ferguson,  The HeliocentricsArchie Shepp, Mulatu Astatke, Melvin Van Peebles, Orlando Julius   Architecture of Oppression Part 1 , Arthur Verocai, Ennio MorriconeMadlib Malcolm Catto  Jermain Jackman, Zara MacFarlane Ugochi Nwaogwugwu; Lee Jasper, DylemaJanette Collins MBE , Leroy Logan MBEBlack Police Association,  Steve McQueen’s Small Axe episode ‘Red, White and Blue’.  The Impressions’ This Is My Country, Irreversible Entanglements  Max Roach We InsistFreedom Now SuiteLinton Kwesi Johnson’s Bass Culture.

Closing Time | Ma And Pa

Wat zal het zijn, een jaar of tien geleden, verbleef ik, ergens in Nederland, in de provincie, in een hotel. Ik was daar alleen en ’s avonds dronk ik nog een glas in de hotelbar, ik was de enige gast daar, ik las daar mijn boek, lekker rustig. Maar net toen ik bezig was met mijn laatste bladzijdes en mijn laatste slokjes, passeerde in het trappenhuis een gezelschap van wat oudere heren waarvan een stel een gitaarkoffer droeg. Een van de heren knikte even naar mij, en zette zich aan de bar. ‘Bent u van een band?’ vroeg ik. ‘Ik ben de tourmanager’, zei de gast, ‘en de band is The Fortunes. ‘Ze hebben net opgetreden?’ vroeg ik. ‘En zijn er nog bandleden bij van de originele bezetting?’ De (Nederlandse) tourmanager maakt een weifelend gebaar en zei: ’Het oudste lid kwam erbij halverwege de jaren negentig. Ach meneer, het is net Ajax: elk jaar een andere opstelling.’

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Niet-Bestaand Gedicht IV

Voormalig, (zo noemt hij zichzelf) dichter, schrijver en Tirade redacteur Daan Doesborgh, had voor Tirade het lumineuze idee bedacht om over niet-bestaande gedichten te schrijven. Dat idee had hij dan weer van Seymour, an introduction, een boek van J. D. Salinger. En in dat boek leeft de familie Glass. Buddy, de broer van Seymour Glass, vertelt over de gedichten die Seymour heeft nagelaten. Gedichten waar we dus geen woord over te lezen krijgen.

Ik weet niet of het kleine, maar piekfijne oeuvre van J. D. Salinger bekend is, maar hij schetst en creëert daarin de leden van de familie Glass. En zoals een vriendin van mij eens verzuchtte: ‘god, wat hield ik van die familie’. En dat kan ik mij wel voorstellen, want alles was vanzelfsprekend en bijzonder bij hen. De zeven (!) kinderen figureerden allemaal in de (fictieve) radioquiz ‘It’s a wise Child’. De Glass kinderen waren allemaal bovenmatig intelligent, leek wel. Wijsneusjes. Weliswaar overleed Seymour door suïcide, maar toch bleef het een gezin met een jaloersmakende aantrekkelijkheid.

Daan Doesborgh, dat is de dichter die voordraagt met de stem van Tom Waits, (‘Ik ben de man van rabarber’) je vergeet hem niet gauw wil ik maar zeggen, raakte kennelijk gefascineerd door die niet bestaande gedichten. Hoe zagen ze eruit? Hoe zouden ze geklonken hebben? Wat zou je erover kunnen zeggen? En dus schreef Daan Doesborgh voor het blog Tirade enkele beschrijvingen, recensies over gedichten die er niet waren, die nooit bestaan hebben. Hij schreef deel 1, deel 2, deel 3 en deel 5. Maar hij schreef niet deel 4. Waar was dat? Over welk gedicht ging dat? Er ontbrak een deel. Een ontbrekende aflevering over een ontbrekend gedicht.

Closing Time | Gloria

Zeer recent was er al een Closing Time van Bonnie Prince Billy. Nu alweer één? Ja, nu alweer een. En dit nummer is in een oprecht mooie uitvoering, met een bij kerst passende titel. Hoewel Bonnie Prince Billy zelf veel nummers schrijft, is ook dit weer een cover. Het nummer is geschreven door onze eigen Zeeuwse Broeder Dieleman. Een man van het platteland. Dat hoor je terug in de tekst en zie je ook terug in het filmpje met mist, riet en een bijzonder poppenspel.
De versie van Broeder Dieleman hoor je hier.

Foto: Maria Willems (cc)

Hardlopen door de regen in december

Hardlopen door de regen in december

En daar gaan we
de spoorbrug huilt
de trein die suist
de wind die blaast
de boom die buigt
het blad dat waait
de golven wit
het water wild
m’n sokken nat
mijn handen koud
het tempo straf
de wind die striemt
mijn bril beslaat
mijn hart dat bonst
de tak die kraakt
m’n jack kletsnat
het slechte zicht
mijn tijd beroerd
de spieren stram
de route lang
het hoekje om
de luwte in
het modderpad
het valse plat
de hongerklap
het zoute zweet
het zweet dat bijt
de wil die kraakt
de regenplas
de enkel zwikt
het rechte eind
het licht valt weg
je hapt naar lucht
een vaag besef
je vindt dit leuk
de regen in
decemberkou
de finish lonkt
je concentreert
je pas wordt lang
je grijns komt terug
je bent er weer.

Vorige Volgende