Non-agressie
ACHTERGROND - Een nieuwe aflevering in de serie ‘Lol met libertariërs’.
Het non-agressie principe (NAP) wordt door veel libertariërs (overigens ook in Nederland en recentelijk op Sargasso) als een centraal axioma van hun ideologie gezien.
Kort gezegd, komt het NAP erop neer dat het niet is toegestaan om geweld te initiëren, maar dat het wel is toegestaan om geweld te gebruiken ter verdediging van jezelf of je eigendom.
Uit het gegeven dat agressie fout is, volgt vervolgens een compleet bouwwerk van afgeleide libertarische principes. Belasting? Agressie door een stelende overheid en dus fout. Minimumloon? Agressie door een bemoeizuchtige overheid en dus fout. Publiek onderwijs? Ook agressie en dus fout. Anti-discriminatiewetten? Alweer agressie. Enzovoort, enzovoort.
Op deze manier valt vanuit de leunstoel zo’n beetje ieder moreel of politiek probleem fraai op te lossen.
Maar is dat ook zo?
Stel: ik loop over een stuk land dat een libertariër het zijne noemt. Maar omdat niemand land kan maken, erken ik die eigendomsrechten niet. Vervolgens valt de libertariër mij aan en er ontstaat een vechtpartij.
Wie pleegt er nu agressie? De libertariër zal zeggen dat ik agressie pleegde tegen zijn eigendomsrechten en dat zijn geweld defensief was. Ik zal daarentegen zeggen dat juist de libertariër agressie pleegde en dat mijn geweld defensief was.