Ziehier zijn manifest. Enkele hoogtepunten:
Het wordt tijd om het toe te geven: de huidige Europese instituties functioneren slecht en zijn aan herziening toe. De inzet is simpel: de democratie en de publieke overheid moeten weer de overhand krijgen zodat ze enerzijds op efficiënte wijze het financiële gemondialiseerde kapitalisme van de 21e eeuw kunnen reguleren en anderzijds een politiek van sociale vooruitgang kunnen voeren – politiek die op het moment ontbreekt. Een munteenheid met 18 verschillende publieke schulden waarop ze op de markt onbelemmerd kunnen speculeren, en met 18 verschillende belasting- en sociale systemen die met elkaar in een concurrentiestrijd zijn verwikkeld, werkt niet, en zal nooit kunnen werken.
Ons eerste concrete voorstel is dat de landen van de Eurozone, te beginnen met Frankrijk en Duitsland, gemeenschappelijk belasting heffen op de winsten van de maatschappijen. Wanneer een land alleen staat, wordt het bedrogen door de multinationals, die gebruik maken van de verschillen tussen nationale wetgevingen om nergens belasting te hoeven betalen. De nationale soevereiniteit is wat dit betreft een mythe geworden.
Ons tweede, belangrijkste voorstel vloeit voort uit het eerste. Om door stemming de schaal van de belasting op de maatschappijen te kunnen bepalen, en meer in het algemeen om na debat op democratische en soevereine wijze de besluiten op fiscaal, financieel en politiek terrein aan te kunnen nemen, is het nodig een parlementaire kamer van de Eurozone in het leven te roepen. […]
Ons derde voorstel heeft direct betrekking tot de schuldencrisis. Volgens onze overtuiging is de enige manier om er definitief uit te komen een samenvoeging van de schulden van de landen van de Eurozone. Gebeurt dit niet, dan zal aan het speculeren op rentestandaarden nooit een einde komen.