Janos

529 Artikelen
39 Waanlinks
1.238 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
János schrijft graag over muziek, politiek, en andere dingen die eindigen op 'iek'. Zoals onderwijs en de bijstand. Hij snapt niet zo veel van taal.

Closing time | Moeder aarde

Het klimaat en het milieu gaan naar de klote. U weet het, wij weten het, Boudewijn de Groot weet het… Steeph, die ruim 12 jaar temperatuurgemiddelden bij elkaar veegde, weet het. En ook heel veel artiesten weten het. De ellende waar we als mensheid onszelf en onze planeet in aan het storten zijn, is dankbaar onderwerp van het lied. Wellicht niet zo dankbaar als de liefde, of drugs, maar toch. Wij nemen jullie de komende weken(?) mee, in wat artiesten te melden hebben over de nakende rampspoed.  De wereld vergaat er niet langzamer van, maar wellicht helpt het ons copen.

Quote du jour | Pechgeneratie?

Dijkgraaf had er genoeg van en greep in. “Die pechgeneratie, waarom is het een pechgeneratie?”, vroeg hij. De studente deed een poging om een antwoord te geven. “Omdat de basisbeurs is afgeschaft en omdat de rente…..”

Ja… waarom is dit een pechgeneratie? Goede vraag. De voor de hand liggende, in de context van de kosten voor hoger onderwijs, is de torenhoge schulden waar studenten tegenaan lopen, en helemaal die generatie studenten tussen het afschaffen van de oude basisbeurs en het instellen van de nieuwe. Maar er zijn natuurlijk meer mogelijkheden. De wieder-opkomst van het fascisme. De klimaatcrisis waar de jongeren van nu ongenadig hard mee geconfronteerd gaan worden. De misère op de woningmarkt. De groeiende ongelijkheid tussen arm en rijk. De verschraling van natuur en milieu. De pandemie die ongecontroleerd rondwaart, en waar alle pogingen tot het indammen van gezondheidsschade lijkt opgegeven. Enzovoort enzovoort.

Closing time | It’s the sickness

Zestien jaar. Zestien lange jaren, die zoveel langer voelden dat ik bijna geneigd ben die meme hier te plaatsen. Zo lang is het geleden dat de Amerikaanse thrash/death-goden Sadus het laatste album uitbrachten, en dan is het nog niet eens zo dat de laatste albums het hoogst aangeslagen worden. Hoogtepunt voor mij blijft A Vision of Misery. Maar dit nieuwe nummer, It’s the sickness, dat klinkt toch wel weer heel erg lekker. Meer, Sadus, meer van dit!

Closing Time | Biohazard

Biohazard maakte begin jaren negentig heerlijke cross-over tussen New York harcore en metal – soort van agressieve punk, alleen dan met goede riffs en gitaarsolo’s. Vooral hun tweede plaat Urban Discipline kon me indertijd bekoren.

En juij, ze zijn weer bij elkaar in de originele line-up! En daarmee komen ze ook weer op Dynamo, waar ze in het verleden (toen dat nog wat groter was) ze hun één van de hoogtepunten uit hun muzikale carrière beleefden:

Quote du jour | Bedreigde wetenschappers

Dijkgraaf sprak wel de hoop uit dat men in de toekomst niet ontmoedigd wordt om de wetenschap in te gaan, zoals hij zelf ontmoedigd werd om minister van onderwijs te worden. “Toen ik aan deze baan als minister begon, kreeg ik eerst een slechtnieuwsgesprek. Niemand zei hoe goed het is. Men zei daarentegen: ‘weet wat je gaat doen, weet waar je jezelf en je familie aan blootstelt. Wat heb je ooit gezegd; hoe kan dat tegen je gebruikt worden? Dat was niet echt een aanmoediging om de politiek in te gaan. Ik zou het toch heel wrang vinden als mensen die de wetenschap ingaan dit gesprek ook moeten voeren.”

Closing Time | Stormwitch

Kijk! Zo een mooie en interessante (en helemaal niet cringe, in het jargon van tegenwoordig) album cover, daar wordt de aandacht natuurlijk gelijk mee getrokken. En nu gaan jullie allemaal die rode knop met dat pijltje aantikken, omdat jullie nieuwsgierig zijn geworden naar wat daar achter zit! En dat is volkomen terecht, want het antwoord is: goede muziek, dat zit er achter! Om een tipje van de lijkwade op te lichten, het gaat om oude, traditionele, door het occulte geïnspireerde heavy metal, uit de jaren tachtig. Hadden jullie natuurlijk nooit gedacht, op basis van dat plaatje. Anyways, Stormwitch dus, met Ravenlord, een nummer dat in een ver verleden nog gecoverd is door Hammerfall.

Closing Time | Grote Boze Wolf (3)

Tja, zoals ik gister al zei, er zijn meer liedjes over die Grote Boze Wolf. Maar als je die van gister en die vandaag na elkaar luistert… eh… dan lijken ze toch wel een beetje op elkaar. Zoveel dat je je bijna af gaat vragen of de heren van Green Jello (later Green Jelly wegens copyright-gezeur) ‘em ook kende. Maar hoe dan ook, ze hebben er een leuk poppenfilmpje bij in elkaar geknutseld, inclusief stichtelijke boodschap op het eind.

Closing Time | Tristania

Ach… ik lees net dat Tristania uit elkaar is. Dat stemt me wat droevig. Hoewel ze daarna nooit helemaal zijn doorgebroken, hebben ze met Beyond the Veil wel één van de beste platen, zo niet de allerbeste plaat, afgeleverd in het ADMWEDGWAMHV- genre.* Het heeft alles: koren, niet twee (de traditionele ‘beauty & the beast’) zangers maar zelfs drie, prachtige melodieën maar ook intense agressie. Hoe goed andere bands in dit genre ook zijn, veelal overigens van eigen bodem: dit album draagt de kroon.

Closing Time | Flotsam and Jetsam

Ook in deze tijd wordt er, gelukkig, nog fantastische thrash/speed metal gemaakt. Flotsam and Jetsam doet dat al een tijdje, en gaat mee sinds de vroege jaren tachtig. Bij de meeste mensen is de band wellicht vooral bekend omdat het de thuishaven was van Jason Newsted was, voordat hij naar Metallica vertrok, maar dat is inmiddels ook alweer 25 jaar geleden. “Blood in the Water” is het titelnummer van hun laatste cd, en dit is gewoon heel erg goed.

Closing Time | Resurrection

Degelijk. Dat is denk ik de beste omschrijving voor Resurrection. De band kwam mee met de golf death metal uit Florida uit het begin van de jaren 90. Echt doorgebroken is de band nooit, de originaliteitsprijs is ook nooit gewonnen, maar dat hoeft ook niet. Soms wil je gewoon traditionele, beukende death metal die alle ingrediënten heeft die het genre leuk maken (geschreeuw, gebeuk, lekkere solo, art van Dan Seagrave op de cover) en verder niet te veel nadenken.

Closing Time | Gotta Go

Ik ben helemaal niet zo van de NY Hardcore. Het heeft wel de agressie, maar ik mis de melodie. Zelfs bij absolute grootheden uit het genre als Agnostic Front.  MAAR. Dat gezegd hebbende: als je een nummer als Gotta Go niet kan waarderen, dan herken je schoonheid niet als het je in het gelaat mept. OI, OI, OI!

 

Vorige Volgende