Gastauteur, auteur op Sargasso

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gezichtsherkenning bij juweliers gaat niet werken

18 oktober 2011 , 11:00 , door Gastauteur

Juweliers in Rotterdam gaan veroordeelde overvallers weren door gezichtsherkenning bij de deur. De techniek is goed, de organisatie ook. En toch gaat het niet werken, denkt Sander Flight, deskundige op het gebied van cameratoezicht.

De politie Rotterdam-Rijnmond bouwt een camerasysteem met gezichtsherkenning. De bedoeling is om overvallers op juweliers te herkennen voordat ze de winkel betreden. Onlangs was ik op bezoek bij de projectleider en ik was onder de indruk. Ze pakken het grondig aan. Ik heb gezichtsherkenning tien jaar geleden de heilige graal van cameratoezicht genoemd: iedereen zoekt er naar, maar niemand weet hem te vinden. De graal is in zicht, zeggen ze in Rotterdam. Dit systeem werkt namelijk echt. Ik heb het systeem in actie gezien en het werkt inderdaad goed. Mijn gezicht werd onmiddellijk herkend. Ook de organisatie achter de schermen is goed. En tóch ben ik bang dat het niet gaat werken.

Hoe werkt het?
Het draait bij gezichtsherkenning allemaal om ‘het piepje’. Bij een boef moet het systeem een piepje geven en bij brave burgers moet het systeem geen piepje geven. Dat piepje komt in drie stappen tot stand.

Stap 1: Zoek het gezicht
De ingang van de juwelier is een sluis: twee deuren na elkaar. De eerste deur gaat open, de klant loopt de sluis in. De camera maakt een foto van het gezicht. Lukt dat niet? Dan gaat er een piepje. De juwelier kan dan zelf bepalen of hij de tweede deur open doet of niet. Vaste klanten mogen naar binnen, twijfelgevallen worden gescreend en pas na goedkeuren door de juwelier naar binnen gelaten. Of de politie wordt gebeld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De toekomst van het boek: denken in verhalen

18 oktober 2011 , 08:00 , door Gastauteur

Boeken lijken dan steeds vaker voorbestemd voor het oud-papier, maar verhalen vertellen is tijdloos. Op de Frankfurter Buchmesse constateert Marlies Hanifer dat uitgevers die boodschap aardig door hebben.

Afgelopen week vond in Frankfurt de grootste boekenbeurs ter wereld plaats. Thema dit jaar: hoe de ‘boekenwereld’ de toenemende digitalisering van de consument het beste kan omarmen. Want met de toename van het gebruik van iPads, eBooks en smartphones, moeten de fouten die de muziekindustrie maakte, worden voorkomen.

Self-publishing

De muziekindustrie is namelijk – toen het downloaden van muziek de aankoop van CD’s begon terug te dringen – te rigide gebleven. En dat heeft de boekenwereld in z’n oren geknoopt. Om geen lezers te verliezen, is het nu zaak met de consument mee te denken en te anticiperen op zijn wensen. Een van de manieren voor een interactieve relatie met lezers is self-publishing. Een leuk voorbeeld hiervan is www.mijnbestseller.nl. Het past in de trend van burgerjournalistiek, en speelt in op de droom van vele lezers om zelf een boek te publiceren.

Denken in verhalen

Maar de echte, lange termijn oplossing om lezers te verleiden is natuurlijk lastiger. Het uitgeven van een hard-copy en eBook met een bijbehorende marketingcampagne is ontoereikend. De boekenwereld kan niet anders dan afstappen van het boek als business model. Een boek is soms gewoon te langzaam. Uitgevers moeten gaan denken in verhalen, en deze als volledig geïntegreerde content bij lezers aanbieden. Beter is om een nieuw verhaal aan te bieden als totaal concept, met bijbehorende apps, website, video’s en interviews. Een andere mogelijkheid met veel potentie is het gratis aanbieden van tablets (iPad, eBooks) en de content voor een zachte prijs verstrekken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Elke bandiet zijn koosjere lied

16 oktober 2011 , 09:30 , door Gastauteur

Een kerk in Alabama pleit voor alternatieve straffen – verplicht een jaar kerkbezoek. Een aanlokkelijk idee, vindt gastauteur Mohammed Benzakour.

Job was intensief in het nieuws. De ene (met s) werd de hemel in geprezen omdat ie de mensheid ‘technologisch beschaafder’ had gemaakt, de ander (zonder s) werd aan de schandpaal genageld omdat ie ‘te beschaafd’ is, en weer een andere (de Bijbelse) is van stal gehaald als strijdwapen tegen de onbeschaafdheid.

Job is van alle markten.

Maar deze laatste Job, de Bijbelse, is boeiend. In het Amerikaanse Bay Minette (Alabama) zijn een aantal geestelijken de operatie ‘Restore Our Community’ gestart. De bedoeling is (tenzij de rechter roet in ‘t eten gooit) dat boeven voortaan mogen kiezen tussen celstraf of 1 jaar kerkbezoek.

Aardig idee leek me, jail or Job, bajes of bijbel, maar ‘t stuitte meteen op weerzin en hoongelach. Een laffe manier van zieltjeswinnerij! Hoezo scheiding van kerk en staat! Schande dat dit bolwerk van kinderverkrachters en bloedgieters zich over onze boefjes ontfermt!

Gutgut, de kerk kan ook niks meer goed doen, terwijl het toch echt wel Jezus was die zei dat ‘tollenaars en hoeren’ zullen voorgaan in het koninkrijk Gods.

Toch heb ik ook m’n bedenkingen. Want behalve dat de predikanten onbedoeld de indruk wekken dat kerkgang een vorm van boetedoening is, geloof ik niet dat je iemand in de Here krijgt door hem protocollair en bij decreet elke zondag braaf vooraan op de bankjes laat zitten met gekamde haartjes en een net pak. Vraag het aan Wolkers en ’t Hart.

Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022

De zorg van de hulpverlener

14 oktober 2011 , 15:00 , door Gastauteur

In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag vertelt Piet over de werkdruk in de Jeugdzorg.

Juni/Augustus 2011. Bijna iedereen in hulpverlenend Jeugdzorg land vliegt weer zo’n beetje uit. De maatschappelijk werker, de gezinsvoogd, de AMK medewerker, de raadsonderzoeker, centrale toegangsmedewerker, ambulant gezinshulp, de thuiszorg, de behandelend groepsmedewerker van de GGZ, de verslavingsdeskundige. Van Vlieland tot de Middellandse zee langs Renesse naar de Balkan. Maar voordat we gaan dan moeten we de zorgmeldingen, rapportages verzoekschriften de deur nog even uitgewerkt worden. Dat geeft tenminste wat rust in de kop als je naast je De Waard tent, met een stukje worst op de barbecue, zit.

Net terug van je eigen vakantie merk je snel dat deze zorgmeldingsgolf al langzaamaan binnen rolt bij de afdeling Jeugdbescherming, het spreekwoordelijk afvoer putje in de zorgketen. Via het AMK, Raad voor de Kinderbescherming en de rechtbank rolt de golf de afdeling van de Jeugdbescherming binnen. Weinig mankracht, tijdens de vakantie, in huis betekent al snel dat we de met elkaar, politiek, sector, provincie en afdeling, gemaakte afspraken moeten laten vieren. Er is een noodkreet en die moet worden opgelost. De daarbij getelde procentuele ziekte en zwangerschap opgeteld natuurlijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 12-10-2022

Een echte feminist is ook een heer

12 oktober 2011 , 12:00 , door Gastauteur

Wat moet een echte feminist met ingesleten fatsoensrollen? Karin Spaink draait de rollen om en gedraagt zich gewoon als heer. Het artikel stond ook in het Parool.

De rollen omdraaien is vaak leerzaam. Wat je eerder vanzelfsprekend vond, is nu oneerlijk of ongemakkelijk; wat normaal scheen, is verwarrend. Zodra een rolwisseling iemands beleving van de situatie anders maakt, wijst dat erop dat die rollen niet neutraal zijn. Omdraaiing maakt ongelijkheid en machtsverschil zichtbaar.

Neem zoiets onschuldigs als iemands jas ophouden. Tegenwoordig zien we dat als een hoogst innemend, zij het licht ouderwets gebaar. De geste wordt geapprecieerd, ook wanneer de uitvoering ervan tot onbeholpen gestuntel leidt. (Niet elke in-de-jas-geholpene is op de galante interventie voorbereid, niet elke in-de-jas-helper weet hoe je een jas hándig kunt ophouden.) De waardering overheerst: wat attent dat iemand me in mijn jas wil helpen!

Maar er speelt meer dan beleefdheid en egards, hoe hard iedereen die voor een ander een jas ophoudt ook roept dat hoffelijkheid het enige motief is. De geste is immers niet neutraal, preciezer, hij is niet sekseneutraal. Nooit houdt een gastheer gedienstig de jassen van de vertrekkende heren op, nooit helpt de gastvrouw de afscheid nemende dames vriendelijk in hun jassen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Engeland: niet in de euro, toch in de problemen

7 oktober 2011 , 20:00 , door Gastauteur

Engeland zit niet in de euro, maar net zo goed in de problemen. Het land wordt niet geplaagd door een wankele munt, maar wel door een te grote afhankelijkheid van energie, stelt Hans Verbeek.

Het Britse Office for Budget Responsibility (een soort centraal planbureau) maakte in november 2010 een prognose voor de economische groei in de komende jaren.

Men verwachtte tot 2015 een economische groei tussen de 2 en 3% per jaar. De blauwe banden geven de groei aan bij meevallers of tegenvallers.Men verwacht groei en geen krimp.

Maar in het vierde kwartaal van 2010 kromp de economie in het Verenigd Koninkrijk onverwacht met 0,5%. In 2011 laten de eerste twee kwartalen een zeer kleine groei zien van 0,5 en 0,1%.

Als je deze groeicijfers intekent in de prognoses, dan zie je dat de gerealiseerde groei minder is dan de slechtste prognoses.

Het Verenigd Koninkrijk doet niet mee met de euro en gebruikt nog gewoon het Britse pond. De Britse regering kan gewoon haar eigen monetaire beleid voeren en de Britse export wordt niet gehinderd door de sterke euro. Toch zien we dezelfde tegenvallende groei en moet de regering ook fors snoeien in de uitgaven. Er is een fundamenteel probleem, dat niet alleen de Euro-zone, maar ook de VS en het Verenigd Koninkrijk in problemen brengt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022

Dure en goedkope Indiers

7 oktober 2011 , 16:00 , door Gastauteur

In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag vertelt de Outsourcer over zijn werk voor een multinational.

Iedereen die graag eens de globalisering in het echt wil beleven kan dit doen op 22 oktober in Amstelveen. Op die dag wordt van gemeentewege aandacht besteed aan het Indiase Diwali feest. Geen multicultureel festival is om de integratie te bevorderen, maar het gaat om goede contacten met de Indiase professionals die voor bedrijven in de omgeving werken. Oud-Hollandse koopmansmotieven dus.

Slechts enkelen van van de Indiërs zijn geïnteresseerd in integreren. Een grotere wens is een volgend contract in Groot Brittannië, of nog liever, de Verenigde Staten. Anderen willen graag snel terug naar familie en kinderen in India. Maar een tijdje werken in het buitenland is goed voor de carrière en er kan flink geld worden verdiend. Om een tijdelijke werkvergunning te krijgen moeten deze IT’ers (want dat zijn het meestal) in ieder geval 50.000 Euro per jaar verdienen. Dat geldt voor de 30-plussers, ben je een niet-Europeaan van onder de 30 dan verdien je minimaal 35.000 Euro. Zelfs met de hoge expat huurprijzen blijft er meer over dan thuis.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Promoot een sekte

7 oktober 2011 , 14:00 , door Gastauteur

De Amsterdamse lokale omroep Salto ruimt zendtijd in voor Scientology. Karin Spaink is geschokt.

Iemand vroeg me of ik wist dat Salto (de lokale omroep van Amsterdam) geregeld zendtijd inruimt voor Scientology, de sekte die tien jaar lang oorlog tegen mij heeft gevoerd. Nee, dat wist ik niet. En ik had het ook niet verwacht.

Scientology is immers berucht. De sekte tracht critici de mond te snoeren door die kapot te procederen. Scientology houdt er strafkampen op na waar mensen worden uitgehongerd, intimideert haar leden, steelt documenten bij overheidinstanties, pleegt inbraken bij ministeries en rechtbanken, luistert mensen af, voert smaad- en lastercampagnes tegen critici, melkt haar leden financieel uit, chanteert haar leden, probeert critici via onnavolgbare opzetjes in de gevangenis te krijgen, doet valse aangiftes, steelt vuilniszakken en achtervolgt mensen in de hoop iets ‘bruikbaars’ op het spoor te komen, dwingt leden om met hun familie te breken, ontduikt de belasting, stopt verkrachting in de doofpot, eist abortus van de vrouwelijke leden van haar elitetroepen, onthoudt doodzieke leden urgente medische zorg, stopt mensen in isolatie, probeert critici uit te schakelen door ze valse bommeldingen en beschietingen in de schoenen te schuiven, schrijft leden hoogst schadelijke doses vitaminen voor, en vervalst haar eigen boeken (financieel, historisch en ideologisch) met hetzelfde pandoer als waarmee ze eerder de biografie van haar oprichter L. Ron Hubbard had herschreven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geheugendetectie werkt beter dan leugendetectie

7 oktober 2011 , 10:00 , door Gastauteur

Gezichtsuitdrukkingen en geheugen analyseren werken veel beter dan leugendetectie met bijvoorbeeld de polygraaf, zegt Peter Olsthoorn.

Wij doen het beroerd als we leugens willen detecteren, zo toont een test van tv-programma Labyrint aan. Of het nu om tekst, audio of video gaat, onderscheid tussen een waar en een gelogen verhaal onderkenden we niet.

Vier jaar geleden schreven we over Steve Porter. Hij en zijn Canadese lab stonden centraal in een uitzending van Laybyrint van de VPRO. Samen met collega Leanne ten Brinke gaf hij een indrukwekkend college over ‘microuitdrukkingen’ in het gezicht om het liegen te kunnen detecteren.

Ze ontwikkelden een computerprogramma dat in 90 procent van de gevallen kan detecteren of iemand na een misdaad liegt of niet. Het venijn zit natuurlijk in die 10 procent.Vandaar dat Porter en Ten Brinke van mening zijn dat hun methode wel gebruikt kan worden om politieonderzoek te sturen maar niet als wettig en overtuigend bewijs.

Vervolgens is te zien hoe de Belg Bruno Verschuere van de Universite van Amsterdam in een Belgische rechtszaak over moord of doodslag met succes de betrouwbaarheid van een leugendetector ter discussie stelt. Ook Ewout Meijer van de Universiteit van Maastricht, medeproducent van Leugendetectie.nl vindt de betrouwbaarheid van legendetectoren onder de maat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Natte maand

5 oktober 2011 , 14:00 , door Gastauteur

Webwereld brengt deze maand iedere dag een datalek naar buiten. Uit vrees voor ‘maatschappelijke ophef’ hebben de gemeentes zich al schrap gezet voor de resultaten van deze lekmaand. Eindelijk!, juicht Karin Spaink. Het artikel is ook in Parool verschenen.

Datalekken vinden is inmiddels een gewilde sport geworden. Helaas is het geen topsport: terwijl instanties instellingen en bedrijven steeds meer gegevens van ons willen, zijn diezelfde dataverzamelaars vaak laks met de beveiliging ervan – wat raar is.

Juist wanneer onze gegevens zo onmisbaar zijn voor hun bedrijfsvoering, voor onze identificatie en voor het correct uitvoeren en verwerken van onze transacties, verdienen die een hoge graad van bescherming. Desondanks gaan veel websites en applicaties gebukt onder elementaire fouten. Derden kunnen daardoor makkelijk met onze gegevens aan de haal gaan. Privacyschendingen, fraude, identiteitsdiefstal en valse verdenkingen zijn het gevolg.

Zo bleek vorige maand dat je bij de Belastingdienst met een willekeurig DigiD op andermans naam een toeslag voor huur-, zorg- of kinderbijslag kon aanvragen, diens rekeningnummer in het jouwe kon veranderen en die toeslag kon wegsluizen. De Belastingdienst is zo naar schatting voor ruim een miljoen opgelicht; honderden – mogelijk duizenden – mensen zijn ofwel hun toeslag misgelopen, ofwel valselijk als fraudeurs aangemerkt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dure olie uit de diepzee

5 oktober 2011 , 08:00 , door Gastauteur

We kunnen maar beter stoppen met olieboring op diepzee, stelt gastauteur Hans Verbeek. De praktijk is te complex geworden en levert te weinig op.

Joseph Tainter en Tadeusz Patzek hebben zich verdiept in de ramp met de Deepwater Horizon in de Golf van Mexico in april 2010. Samen schreven ze daar een boek over: Drilling Down: The Gulf Oil Debacle and Our Energy Dilemma. Tainter en Patzek plaatsen de ramp in een breder perspectief van de almaar moeilijker wordende energiewinning. Dankzij goedkope fossiele energie hebben wij een complexe samenleving opgebouwd, waarin we niet zuinig hoeven te zijn met grondstoffen. De complexe samenleving heeft de neiging verder te groeien en steeds complexer te worden. Er is steeds meer energie nodig.

Tegelijkertijd daalt het rendement van energiewinningsprojecten (EROEI: energy return on energy investment). Honderd jaar geleden leverde een kleine investering van energie (boren naar aardolie) vaak een honderdvoudig rendement op. Nu de makkelijk winbare energiebronnen uitgeput raken, dalen de rendementen. Oliewinning uit teerzand heeft naar schatting een rendement van 1:4.

Deze beide ontwikkelingen leiden tot riskante projecten zoals de winning van aardolie in de diepzee. De benodigde technologie is dermate complex, dat er maar weinig mensen het gehele proces overzien. Bovendien bevat de machinerie zoveel onderdelen dat die inherent onveilig is geworden. Ieder onderdeel heeft een zeer kleine faalkans. Maar als je miljoenen onderdelen hebt, zal er toch vaak iets misgaan. Voor een uitgebreide bespreking van dit boek verwijs ik naar Our finite world, het weblog van Gail Tverberg.

Buiten werktijd werken

30 september 2011 , 15:00 , door Gastauteur

Sargasso start vandaag de nieuwe rubriek De Praktijk, waarin vakmensen vanaf de werkvloer berichten over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag de eerste aflevering over Tandarts, geschreven door zijn assistent, die probeert te laveren tussen plicht en service.

Durf maar eens nee te zeggen. Als de agenda al tot 20.00 vol zit en patiënt met pijn belt. Als een patiënt blijft volhouden dat er een afwijking in haar mond zit terwijl de problemen tussen haar oren zitten. Als een patiënt dringend behandeld moet worden, maar er nog drie rekeningen openstaan.

Veel dilemma’s bij De Tandarts draaien om nee. En nee zeggen is voor hem niet altijd even makkelijk. In zijn opleiding is hem namelijk geleerd dat je een zorgtaak hebt, een zorgplicht zelfs. En daar heb je je aan te houden, zeker in genoemde gevallen. Nu is deze tandarts er ook nog eentje die veel over heeft voor zijn patiënten en dus niet echt resoluut nee zegt. Hij is geen tandartsfabriek, maar een eenvoudige eenmanspraktijk. Er zijn dan ook voorbeelden in overvloed waarin hij eigenlijk nee zou moeten zeggen.