Don Ruben

De verwachtingen over Fahrenheit 9/11 zijn hooggespannen vanwege het grote succes van de documentaire in de VS en het feit dat de documentaire er met een gouden palm uit Cannes vandoor ging. Zoals reeds eerder vermeldt in dit medium: Nederland ligt nogal achter met het uitbrengen van films en zelfs in het verre westen tussen de vulkanen kan men eerder beslag leggen op nieuwe films, zei het zo illegaal als de pest. Men moet dus geen hoge kwaliteit verwachten (mijn kopie van Fahrenheit 9/11 was met een camera in de bioscoop opgenomen, inclusief mensen die door het scherm lopen en bagger geluid etc.) maar je sleept er wel een leuk primeurtje uit en zo kun je mooi de loef afsteken van de culturele correspondent Sik.

Om zijn brood niet helemaal te kapen laat ik een degelijke beschrijving van de documentaire aan hem over, maar ik zal alvast verklappen dat de film behoorlijk tegenvalt. Het is een en al gedram tegen Bush en medestanders en het wordt behoorlijk saai na verloop van tijd. De introductie is erg goed maar de spanning die opgewekt wordt verwatert snel in een eindeloze opsomming hoe slecht de familie Bush wel niet is. De feiten die gepresenteerd worden zijn interessant en geven stof tot nadenken maar de productie is zo rammelig en willekeurig dat de zin om verder te kijken snel vergaat en er een gevoel van irritatie opgewekt wordt. Vergelijk het met de “Open Veins of Latin-America” van Eduardo Galeano. Een interessant boek dat een zeer gedegen kijk geeft op de historisch economische kolonisatie van Latijns Amerika maar zo verzandt in cijfers over hoeveel doden er gevallen zijn en hoeveel geld (goud en zilver) er gejat is dat je halverwege het boek geen zin meer hebt in nog meer feiten en wetenswaardigheden en daardoor zijn kracht verliest.

Na een maandje afwezigheid doet geen goed om het zeer deprimerende Sargasso te lezen. Zal het aan de kutzomer liggen, of de uitschakeling in de halve finale tijdens het EK? Ik weet het niet, maar vrolijk wordt je er niet van als alle ellende in 1 keer over je heen gestort wordt. Je zou haast gaan denken dat het niet goed gaat met de wereld?! Terwijl in Peru per wedstrijd van de Copa América 1000 straatkindertjes gratis naar binnen mogen!

Om de boel dus een beetje op te vrolijken een luchtig berichtje over een Spaanse bruiloft in de boerenprovincie van Spanje: Murcia. Bruiloften zijn daar niet zo als wij ze gewend zijn in Nederland. Voordat er getrouwd wordt, wordt er eerst gezopen. Eerst de avond ervoor en daarna lekker om 11 uur ‘sochtends tijdens de voorbereidingen. Na wat whisky-cola’s begeef je je naar de kerk in een gehucht waar het hele gat uitgelopen is om te kijken wie wat draagt en met wie ze zijn. Een klein Hollywood zeg maar en dat als voer voor roddel dient voor de volgende maanden. Eerst moet de bruidegom naar binnen maar vanwege de felle zon en de knallende hitte bekijkt men dat van een afstandje, waar er schaduw is. Vervolgens komt de bruid een kwartier te laat op haar eigen bruiloft en dan moet er even geklapt worden en “oe” en “aah” geroepen worden. Alle vrouwen volgen de bruid en nemen zitting in de kerk om alles goed gade te kunnen slaan en om geen detail te missen. Anders heb je natuurlijk niets om over mee te praten de komende maanden. De kerels daarentegen rennen linea recta naar de kroeg om bier te tanken en zich kapot te lachen om die domme dames.

Waar staat Ecuador? Waar het ligt weet iedereen, op de evenaar, maar waar het staat, dat kan niemand beantwoorden. Vanwege de Andes krijgt het snel een indianen sticker opgeplakt, vergetende dat ze een flinke lap kust hebben en een nog groter stuk Amazone. Geografisch gezien is Ecuador dus een zeer gevarieerd land en dien ten gevolge is de cultuur ook zeer gemixted. In de Andes is dat overduidelijk merkbaar. Quito, de hoofdstad, ligt in de Andiene vallei tussen de twee Cordilleras en daar komt alles samen. Mensen vanuit de kust die voor de overheid of NGO’s werken, mensen uit de Amazone die werk zoeken en indianen uit de bergen die hun geluk zoeken in de grote stad maar meestal ellende vinden. Die combinatie maakt Quito een interessante stad.

Waar staat Quito? Wat voor stad is het nu? In het noorden wonen de blanken en mestiezen die flink veel geld hebben en als westers gekwalificeerd kunnen worden. Iedereen heeft een dikke bak onder zijn kont, heeft een mobieltje, kleedt zich westers, heeft een opleiding op universitair niveau (die geen reet voorstelt) en een masters in het buitenland en spreekt Engels. In het zuiden woont de lagere middenklasse die wat opleiding heeft en in de marge kloot om te kunnen overleven en nog zuidelijker wonen de armen, de mensen die werken voor een honger loontje en de indianen met hun andiene cultuur die proberen een bestaan in de grote stad te vinden aangezien hun land in de Andes geen aardappel meer oplevert wegens uitputting van de grond.

Als heuse Zuid Amerika kenner zal ik even mijn mening geven over het postje van Carlos. Eigenlijk wilde ik alleen maar een antwoord geven maar gezien de lengte van dit stuk (en de schrijffouten, excuses daarvoor, ben mijn taalchecker kwijt) post ik het maar. Ik kan misschien wat licht in de duisternis brengen voor jullie onwetende daar. Want ik weet nog goed dat info over Zuid Amerika (en Afrika en Azië, behalve Indonesië dan, Suriname tel ik even niet mee want die tellen niet mee in Zuid Amerika, niemand weet dat het bestaat) spaarzaam is in de Nederlandse pers.

Haïti
Over Haïti kan ik kort wezen. Dat land is een waanzinnige puinhoop en zover ik me kan herinneren hebben de VS daar alleen wat crisis management gedaan in een geslaagde poging om massaal bloedvergieten te verkomen. Je zou haast denken dat daar een langdurige VN macht gelegerd moet worden om rust en stabiliteit te kweken en van daaruit proberen een functionerende staat op te bouwen. Haiti heeft bewezen dat niet zelf te kunnen. Vraag is natuurlijk of daar behoefte aan is vanuit Haïti zelf. Zoniet, dan niet, anders is het toch maar tot mislukken gedoemd. En aangezien Haïti over weinig natuurlijke rijkdommen beschikt is het ook nog eens de vraag of de VN (lees de VS, Frankrijk, Rusland) daar veel brood in ziet. Waarschijnlijk zal het weer pappen en nat houden worden met een volgende coup over een paar jaar.
Ik ben er nooit geweest maar ik stel me een Afrika in de Cariben voor. Ergens waar de macht onaantastbaar en oncontroleerbaar is en over de ruggen van velen mensen geregeerd (of beter bestuurd) wordt zonder enige interesse het land vooruit te helpen maar slechts met aandacht voor eigen portemonnee.