Zeven generaties terug ging de muzikale traditie van de familie, zei Hobart Smith tijdens zijn hoogtijdagen in de jaren veertig en vijftig. Allemaal mondelinge traditie, want de literaire traditie was niet heel groot op het platteland van Virginia. Hobart en zijn neef slopen ’s avonds naar het zwarte deel van hun stadje om naar de muziek te luisteren – en dat klinkt door in zijn eigen spel.