De voorbeelden zijn inderdaad mooi. Maar de helft van de voorbeelden is democratisch, de andere helft republikeins. Ik meen me te herinneren dat gerrymandering vooral een Republikeinse hobby is. 2 om 2 om objectief te lijken, of heb ik het echt mis?
#2
Cerridwen
De rol van gerrymandering in de problemen van de amerikaanse democratie wordt overschat.
Ten eerste zijn beide partijen niet even schuldig. De radicalisering onder Republikeinen is vele malen groter dan onder Democraten (belangrijke oorzaak het creëren van een parallelle mediawerkelijkheid), ook zijn Republikeinen vele malen cynischer als het om dit soort machinaties gaat (democraten willen nog wel eens een onafhankelijke commissie voorstellen om de grenzen te trekken).
Ten tweede is het districtenstelsel als geheel al een probleem, bij een proportioneel stelsel was het trekken van districten niet eens nodig geweest, en dus ook geen mogelijkheid om daarmee te frauderen.
Zelfs als de districten allemaal rationeel getrokken zouden worden, dan nog hebben de Republikeinen een voordeel, aangezien Democratische kiezers sterker geconcentreerd zijn (in de centra van grote steden) dan de Republikeinse kiezers.
Verder mooie visualisatie!
#3
Cerridwen
@1: In het algemeen zijn Republikeinen cynischer, zie ook de pogingen van de Republikeinen om stemmen moeilijker te maken, zodat armen en minderheden minder gaan stemmen). Maar het voordeel van de Republikeinen heeft ook sterk te maken met dat de Republikeinen in 2010 een goed jaar hadden, waardoor ze in veel staten het voor het zeggen kregen. Helaas was dat precies op tijd voor de census. De Democraten hebben ook hun best gedaan in de staten waar ze het voor het zeggen hebben, ik vind dat op pragmatische gronden ook nog wel te verdedigen: het gaat hard tegen hard, en als je met dit soort voordeeltjes kan voorkomen dat de Republikeinse idioten het voor het zeggen krijgen, dan moet je dat niet laten. Neemt niet weg dat dit systeem grondig op de schop zou moeten, en dat ook de Democraten hier meer energie in zouden moeten steken.
#4
sikbock
schokkend inderdaad. er wordt daar echt een smerige politieke oorlog uitgevochten
#5
houtman
@2:
Ten tweede is het districtenstelsel als geheel al een probleem
Het verhindert het ontstaan van politieke partijen.
Ook de Britten hebben er last van, het Franse systeem lijkt er helaas ook op.
Terwijl 19% van de Fransen in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen op Le Pen stemden kreeg het Front National uiteindelijk twee van de zeshonderd zetels in het parlement.
De radicalisering onder Republikeinen is vele malen groter dan onder Democraten (belangrijke oorzaak het creëren van een parallelle mediawerkelijkheid)
Dit lijkt zo omdat de Amerikaanse media overweldigend links is. Hier is onderzoek naar gedaan.
@8: A Measure of Media Bias door een orgaan met een zeer rechtse bias geeft de door Thalmann gewenste uitkomst.
#10
thalmann
@9
De media is niet links, want de linkse media zeggen dat de media niet links is en naar de media die niet aan de linkse standaard voldoen hoeft niet geluisterd te worden.
Ik vind deze logica nog een graadje beroerder dan “”het is waar want het staat in de bijbel””
@12: De media zijn overwegend links volgens de rechtse media en naar de media die niet aan rechtse standaard voldoen hoeft niet geluisterd te worden.
Ik vind deze logica nog een graadje beroerder dan de reclameslogan “fair and balanced” van een van de meest rechtse media in de wereld.
Wie bepaald wat de realiteit is? De mensen met een bias die ze per definitie gelijk geeft? Dit is een absurde cirkelredenering,
van Thalmann.
#14
Folkward
Nou hoeven districten an sich niet het probleem te zijn. Er wordt gesteld dat het de connectie tussen verkozenen en kiezer kleiner zou maken (In de VS hebben ze het wel vaker over ‘write to your congressman/senator about it’, waaruit ik aanneem dat dat ook gebeurt). Het maakt politiek ook decentraler (niet alles hoeft centraal verzameld te worden om te weten hoeveel van deze en die in het congres komen), maar heeft daarmee ook het nadeel dat het meerderheden en minderheden vervormt. Hoe minder het aantal vertegenwoordigers, hoe meer het vervormt, en als er ‘winner-takes-all’ gebruikt wordt al helemaal. Gerrymandering is een ander probleem: uit #0: “Gerrymandering, the art and science of lawmakers choosing their own voters rather than the other way around”.
Enerzijds is het antieke Athene een mooi voorbeeld: elk van de 10 districten had 10% van de inwoners, verdeeld naar geografische kenmerken: 10% van de kustlijn, 10% van de landbouwakkers, 10% van de bergen etc. (of iets in die lijn, kan ook 20 en 5% zijn). Anderzijds: in het antieke Athene mocht ook maar 10% van de bevolking stemmen.
Overigens: ik vind het geestig (bij gebrek aan een beter woord), dat je bij dat plaatje, vooral bij de Demographic Data (contrast?), duidelijk de ontwikkeling kunt zien van, alsook ‘natuurlijke’ obstakels in de VS. De dorpjes en steden langs de wegen van oost naar west , de soms kaarsrechte lijnen (Indianopolis-St.Louis), de Mississippi, die opvalt omdat de rivier onbewoond is, maar haar oevers wel, de Appalachen, van Atlanta tot NYC, waar bebouwing aan parallelle wegen te zien is. Opeens, ten westen van de lijn North Dakota-San Antonio is er ‘het grote niets’, met af en toe nog een flinke stad, waar er verder niks in de buurt is: Denver, Salt Lake City, Phoenix, Boise, Spokane. Mooie kaart hoor!
#15
houtman
@14:
Het woord is volgens mij gerrymeandering, naar de rivier de Meander in Turkije, vanwege het gekronkel, en gekonkel.
Hèt grote bezwaar tegen kiesdistricten is dat het de uitslagen vergroot, het Britse beleid van privatiseren en dan weer collectivisering kwam er uit voort, verder dat politieke partijen gebaseerd op ideologiën er dan nauwelijks zijn, en dat het bevoordeling van kiezers, of groepen daarvan, in de hand werkt.
Vrijwel geen Nederlander bezoekt ooit een tweede kamerlid, elke VS senator en afgevaardigde heeft een kantoor waar het razend druk is, voor gunsten en bemiddeling.
#16
Bismarck
@15: Nee, het is gerrymandering (eigenlijk: Gerrymandering), naar Gouverneur Gerry, die als eerste een kiesdistrict goedkeurde dat een beetje leek op een salamander, speciaal gevormd om de Republikeinen een electoraal voordeel te geven.
Reacties (16)
De voorbeelden zijn inderdaad mooi. Maar de helft van de voorbeelden is democratisch, de andere helft republikeins. Ik meen me te herinneren dat gerrymandering vooral een Republikeinse hobby is. 2 om 2 om objectief te lijken, of heb ik het echt mis?
De rol van gerrymandering in de problemen van de amerikaanse democratie wordt overschat.
Ten eerste zijn beide partijen niet even schuldig. De radicalisering onder Republikeinen is vele malen groter dan onder Democraten (belangrijke oorzaak het creëren van een parallelle mediawerkelijkheid), ook zijn Republikeinen vele malen cynischer als het om dit soort machinaties gaat (democraten willen nog wel eens een onafhankelijke commissie voorstellen om de grenzen te trekken).
Ten tweede is het districtenstelsel als geheel al een probleem, bij een proportioneel stelsel was het trekken van districten niet eens nodig geweest, en dus ook geen mogelijkheid om daarmee te frauderen.
Zelfs als de districten allemaal rationeel getrokken zouden worden, dan nog hebben de Republikeinen een voordeel, aangezien Democratische kiezers sterker geconcentreerd zijn (in de centra van grote steden) dan de Republikeinse kiezers.
Verder mooie visualisatie!
@1: In het algemeen zijn Republikeinen cynischer, zie ook de pogingen van de Republikeinen om stemmen moeilijker te maken, zodat armen en minderheden minder gaan stemmen). Maar het voordeel van de Republikeinen heeft ook sterk te maken met dat de Republikeinen in 2010 een goed jaar hadden, waardoor ze in veel staten het voor het zeggen kregen. Helaas was dat precies op tijd voor de census. De Democraten hebben ook hun best gedaan in de staten waar ze het voor het zeggen hebben, ik vind dat op pragmatische gronden ook nog wel te verdedigen: het gaat hard tegen hard, en als je met dit soort voordeeltjes kan voorkomen dat de Republikeinse idioten het voor het zeggen krijgen, dan moet je dat niet laten. Neemt niet weg dat dit systeem grondig op de schop zou moeten, en dat ook de Democraten hier meer energie in zouden moeten steken.
schokkend inderdaad. er wordt daar echt een smerige politieke oorlog uitgevochten
@2:
Ten tweede is het districtenstelsel als geheel al een probleem
Het verhindert het ontstaan van politieke partijen.
Ook de Britten hebben er last van, het Franse systeem lijkt er helaas ook op.
Terwijl 19% van de Fransen in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen op Le Pen stemden kreeg het Front National uiteindelijk twee van de zeshonderd zetels in het parlement.
Presidentsverkiezingen zijn iets heel anders dan die voor het parlement. Je vergelijkt appels en peren.
Ter aanvulling, hier een uitgebreide analyse van de toenemende polarisatie in het Amerikaanse Congres:
http://www.dailykos.com/story/2013/10/20/1248158/-Blame-gerrymandering-but-blame-ticket-splitting-too
Gerrymandering speelt een belangrijke rol, maar is zeker niet de enige factor in de toegenomen polarisatie.
@2
Dit lijkt zo omdat de Amerikaanse media overweldigend links is. Hier is onderzoek naar gedaan.
http://qje.oxfordjournals.org/content/120/4/1191.short
@8: A Measure of Media Bias door een orgaan met een zeer rechtse bias geeft de door Thalmann gewenste uitkomst.
@9
De media is niet links, want de linkse media zeggen dat de media niet links is en naar de media die niet aan de linkse standaard voldoen hoeft niet geluisterd te worden.
Ik vind deze logica nog een graadje beroerder dan “”het is waar want het staat in de bijbel””
@thalmann
De media moeten de feiten weergeven en ‘reality has a well-known liberal bias’.
@11
En wie bepaald wat de realiteit is? De mensen met een bias die ze per definitie gelijk geeft? Dit is absurde cirkel logica.
@12: De media zijn overwegend links volgens de rechtse media en naar de media die niet aan rechtse standaard voldoen hoeft niet geluisterd te worden.
Ik vind deze logica nog een graadje beroerder dan de reclameslogan “fair and balanced” van een van de meest rechtse media in de wereld.
Wie bepaald wat de realiteit is? De mensen met een bias die ze per definitie gelijk geeft? Dit is een absurde cirkelredenering,
van Thalmann.
Nou hoeven districten an sich niet het probleem te zijn. Er wordt gesteld dat het de connectie tussen verkozenen en kiezer kleiner zou maken (In de VS hebben ze het wel vaker over ‘write to your congressman/senator about it’, waaruit ik aanneem dat dat ook gebeurt). Het maakt politiek ook decentraler (niet alles hoeft centraal verzameld te worden om te weten hoeveel van deze en die in het congres komen), maar heeft daarmee ook het nadeel dat het meerderheden en minderheden vervormt. Hoe minder het aantal vertegenwoordigers, hoe meer het vervormt, en als er ‘winner-takes-all’ gebruikt wordt al helemaal. Gerrymandering is een ander probleem: uit #0: “Gerrymandering, the art and science of lawmakers choosing their own voters rather than the other way around”.
Enerzijds is het antieke Athene een mooi voorbeeld: elk van de 10 districten had 10% van de inwoners, verdeeld naar geografische kenmerken: 10% van de kustlijn, 10% van de landbouwakkers, 10% van de bergen etc. (of iets in die lijn, kan ook 20 en 5% zijn). Anderzijds: in het antieke Athene mocht ook maar 10% van de bevolking stemmen.
Overigens: ik vind het geestig (bij gebrek aan een beter woord), dat je bij dat plaatje, vooral bij de Demographic Data (contrast?), duidelijk de ontwikkeling kunt zien van, alsook ‘natuurlijke’ obstakels in de VS. De dorpjes en steden langs de wegen van oost naar west , de soms kaarsrechte lijnen (Indianopolis-St.Louis), de Mississippi, die opvalt omdat de rivier onbewoond is, maar haar oevers wel, de Appalachen, van Atlanta tot NYC, waar bebouwing aan parallelle wegen te zien is. Opeens, ten westen van de lijn North Dakota-San Antonio is er ‘het grote niets’, met af en toe nog een flinke stad, waar er verder niks in de buurt is: Denver, Salt Lake City, Phoenix, Boise, Spokane. Mooie kaart hoor!
@14:
Het woord is volgens mij gerrymeandering, naar de rivier de Meander in Turkije, vanwege het gekronkel, en gekonkel.
Hèt grote bezwaar tegen kiesdistricten is dat het de uitslagen vergroot, het Britse beleid van privatiseren en dan weer collectivisering kwam er uit voort, verder dat politieke partijen gebaseerd op ideologiën er dan nauwelijks zijn, en dat het bevoordeling van kiezers, of groepen daarvan, in de hand werkt.
Vrijwel geen Nederlander bezoekt ooit een tweede kamerlid, elke VS senator en afgevaardigde heeft een kantoor waar het razend druk is, voor gunsten en bemiddeling.
@15: Nee, het is gerrymandering (eigenlijk: Gerrymandering), naar Gouverneur Gerry, die als eerste een kiesdistrict goedkeurde dat een beetje leek op een salamander, speciaal gevormd om de Republikeinen een electoraal voordeel te geven.