I love China

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Zelfs voor P.J. Cokema die elke 7e van de maand een stuk via de mail opstuurt.

Vandaag is het, volgens de chinese kalender, de traditionele Valentijnsdag. Naar een oud verhaal proberen meisjes met speciaal geweven doeken een geschikte partner te vinden. En juist op deze dag mogen de eerste nederlandse sporters dus hun ding doen op de Spelen in China. De officiële opening is morgen maar de spelen zijn gisteren al begonnen met de eerste wedstrijden damesvoetbal. Vandaag mag het nederlands olympisch elftal, onder leiding van Foppe de Haan, een balletje trappen tegen Nigeria.

Symbolischer kan het niet. De kritiek op China’s mensenrechten- en expansiebeleid heeft niet tot een boycot van de Spelen geleid. Menig chinees is wel een beetje boos geworden over al die kritiek. Tijd dus om eens te kijken of we ook vriendjes kunnen worden?

Aan de chinezen zelf zal het niet liggen. Die zijn massaal bereid hun traditionele Valentijnsdag in te ruilen voor de westerse variant, die in februari wordt geconsumeerd. Westerse popmuziek is al veel langer een gewild artikel voor de chinese jeugd en internetten, inclusief chatten en spelletjes, is booming gecensureerde business. Welke culturele verworvenheden zouden wij van de chinezen over willen nemen?

Ik zou het zo gauw niet weten. Het chinese eten meen ik wel te kennen en wat mij betreft hoeft de chinese rigiditeit niet in de hollandse keuken door te dringen. Als je het in China over de hond in de pot hebt, dan vind je hem daar ook. Zo duidelijk hoeft het nou ook weer niet. Overigens is die culinaire traditie in Peking van de menu’s geschrapt, althans tijdens de Olympische Spelen.

Het enige waar ik altijd wel iets in zag, was de zogenaamde mao-kleding. Een artefact van de Culturele Revolutie. In China was men natuurlijk goed bekend met de kleren van de keizer en Mao moet gedacht hebben: dat nooit meer. Het ideaal van die mao-pakjes was dat iedereen er gelijk uit zou zien, waardoor iedereen elkaar ook als gelijke zou benaderen. Inmiddels weten we hoe die culturele maakbaarheid tot verschrikkelijke toestanden heeft geleid, waardoor dat idee van ‘gelijke kleding’ altijd geassocieerd zal worden met moord en doodslag.

Da’s jammer, want kleren maken wel degelijk de man, of de mens, zo u wilt. Hier hechten we aan individuele verschillen, die in alle vrijheid in de mode tot stereotypen worden teruggebracht en die terreur leidt dan weer tot anorexia en extreme plastische chirurgie. Je moet natuurlijk wel wat over hebben voor individuele vrijheid. Die mao-mode is hier dus volledig onbespreekbaar. Toch was dat nou het enige uit China, waarvan ik denk dat daar misschien een goed idee in zit. Maar dat komt ook omdat ik veel te weinig van China weet. De lezers van GC weten veel meer. Dus nu de Spelen losbarsten en de sport ons gaat verbroederen: kent u chinese tradities, gewoontes, culturele verworvenheden waar wij ons voordeel mee kunnen doen?