We hebben inmiddels vastgesteld dat Valentijnsdag vooral een commerciële bende is, toch? En dat geen valentijnscadeaus kopen geen afbreuk doet aan je liefde. Liefde is ook niet iets wat je alleen met je romantische partner deelt, het kan ook andere vormen aannemen. En dan is er nog zelfliefde of, hipper in het Engels, self-love. Dat is de bron der liefde die in jezelf leeft en die je voor jezelf voelt. Tevens de nieuwste bron van Valentijnsdag-commercie. Begin februari word je volop aangemoedigd om uit zelfliefde cadeaus voor jezelf te kopen. Er zijn natuurlijk zat mensen die erg hard voor zichzelf zijn en zichzelf daarom (te) weinig genot gunnen. Zij zouden zeker mogen leren om liever voor zichzelf te zijn, om meer liefde voor zichzelf te voelen en om zichzelf meer ontspanning en genot te gunnen. Helemaal mee eens. Het is echter maar zeer de vraag of Valentijnsdag-marketing en het kopen van spullen met rode hartjes hierbij gaan helpen. Mijn gok is van niet. Zelfliefde is niet te koop Net als intermenselijke liefde niet te koop is (behalve met liefdevol bereid verrukkelijk eten misschien!) is ook zelfliefde niet te koop. Als het je niet lukt om je liefdevol naar jezelf te voelen, gaan spullen - die je in een opwelling voor Valentijnsdag hebt gekocht - je daar zeer waarschijnlijk niet bij helpen. Waarschijnlijk heb je dan iets anders nodig, iets immaterieels zoals aandacht en tijd voor jezelf. Winkels verwijzen al snel naar momentjes voor jezelf creëren die je dan kan aankleden met allerlei beauty- of wellness-producten die je allemaal niet écht nodig hebt. En als je toch dat soort spullen wilt, wat helemaal prima is, kan je die net zo goed ergens anders kopen dan bij die specifieke winkel. Zoals bij een winkel waar je je echt goed bij voelt. En op het moment dat je daar echt zelf zin in of behoefte aan hebt, in plaats van plichtsgetrouw in februari. Je kunt wel cadeautjes kopen, zoals sieraden om jezelf te versieren, maar het is nog steeds aan jou om jezelf te waarderen en lief te hebben. Dat gaan die sieraden niet voor je doen. Het is zoals in het gezegde: al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een aap. En het is aan die aap om al dan niet blij en liefdevol met zichzelf te zijn. Het is nog steeds aan jezelf om te voelen 'dat je het waard bent' of eigenlijk dat je waardevol bent, ongeacht welke pretentieuze of leuke spulletjes je gedurende je leven verzamelt. Spullen kunnen wel een gevoel bij je oproepen, maar zelfwaardering is toch iets dat los staat van spullen. Kopen uit zelfliefde Je kunt ook wel zelfliefde voelen en vanuit die liefde cadeaus voor jezelf en anderen kopen. Dat zullen bedrijven ook aanmoedigen. Maar zelfliefde is geen excuus voor uitbuiting of milieuvervuiling. Of je iets koopt zogenaamd uit zelfliefde maakt voor het productieproces helemaal niks uit, dat verandert niet opeens. Dat jij jezelf ervan overtuigt dat je dat ene product toch écht uit liefde voor jezelf koop, zal de rest van de wereld een worst wezen. En blijkbaar, als jij 'uit zelfliefde' een product koopt waar uitbuiting en milieuvervuiling aan te pas komt, kan de rest van de wereld jou geen moer schelen. Reikt die zelfliefde dan echt niet verder dan jezelf? Is het dan wel echte liefde? Kan je het naar jezelf verantwoorden dat jouw cadeaus voor jezelf anderen schade toedoen? Het blijft namelijk jouw verantwoordelijkheid welke aankopen je wel en niet doet. Het zijn nog steeds jouw aankopen met jóuw impact, ook als jij er in je hoofd een ander label aanhangt, zoals een roze met hartjes. Liefdevol troep kopen is nog steeds troep kopen. En hoe liefdevol is het eigenlijk als het de wereld vervuilt met nog meer troep? [*] Dit geldt zowel voor cadeaus die je voor jezelf koopt als cadeaus die je voor een ander koopt. Ook de bos rode rozen voor je liefdespartner bevat niet ineens minder gif op Valentijnsdag. Tenzij je er bewust voor kiest om een cadeau zonder gif te kopen. Liefdevolle cadeaus Bij die betere keuzes komt misschien een ander soort liefde kijken. Liefde voor anderen, voor de wereld. Naar mijn idee is het één pot nat, liefde. Zelfliefde is in essentie dezelfde liefde als die je voor andere wezens, dingen, etc. voelt. Het is op dat moment alleen ergens anders op gericht, en wellicht heeft het een iets andere vorm. Maar liefde is liefde. Zelfliefde kan prima een drijfveer zijn. Je mág liefdevol naar jezelf zijn en jezelf cadeaus geven. Maar kies dan zo veel mogelijk voor cadeaus die ook liefdevol gemaakt zijn, waar iedereen in de keten goed behandeld wordt, en waar je zelf ook echt langdurig plezier van hebt. Daar word ook jij gelukkiger van. Zelfliefde in de marketing Ik vind zelfliefde helemaal mooi. Natuurlijk vind ik dat, wie niet? Maar in het jaar dat ik op Instagram zat, het bewuste jaar 2020, heb ik een allergie opgedaan tegen dit soort semi-spirituele termen waar hele marketingcampagnes omheen worden gebouwd. Zodra er geld aan verdiend moet worden, verliest het voor mij een beetje z'n waarde. Dan verandert de uitlating van 'zelfliefde is mooi en voor jezelf' in zoiets als: 'zelfliefde is mooi en koop vooral mijn product'. Dat voelt toch anders. En dat is dan nog tot daar aan toe als het gaat om liefdevol gecreëerde producten of diensten. Ook deze moeten via marketing hun weg naar de consument weten te vinden en daar kan een dag als Valentijnsdag dan een leuke rol in spelen. Maar als er in de productieketen geen liefde te bekennen is, maar bijvoorbeeld uitbuiting en milieuvervuiling, dan is er volgens mij van liefde of zelfliefde geen sprake. [**] Het is aan onszelf om te bepalen of we iets kopen uit liefde of dat er toch andere gevoelens achter zitten. We moeten ons niet gek te laten maken door campagnes zoals die rondom Valentijnsdag die ons doen afvragen of we wel genoeg liefde voelen of genoeg cadeaus kopen. Valentijnsdagreclames zijn niet uniek; winkels spelen sowieso in op onze persoonlijke behoeftes die niet te vervullen zijn met spullen. We worden continu aangemoedigd om spullen te kopen, het hele jaar door. De reclames rondom Valentijnsdag zijn slechts één verschijningsvorm daarvan. In de naam der zelfliefde Dus of je nou in de naam der zelfliefde spullen koopt of spullen koopt in de hoop er zelfliefde aan over te houden, het werkt niet als je niet écht liefde cultiveert en daarnaar handelt. Als je al iets uit liefde voor jezelf wilt kopen, ga dan voor liefdevol geproduceerde spullen. Dan weet je dat je met jouw aankoop bijdraagt aan het bestaan van een liefdevolle keten en dus meer liefde in de wereld. Dus hoewel ik themadagen leuke campagnes vind, moeten ze niet aanzetten tot meer consumentisme. Daar hebben we niet meer aanmoediging voor nodig. We hebben mogelijk wel meer aanmoediging nodig om écht uit liefde te handelen en meer liefdevolle keuzes te maken als het op onze aankopen aankomt. Daar doe ik graag mijn best voor. Dus bij dezen. Echt zelfliefde cultiveren, omdat je het waard bent. [*] Met 'troep' bedoel ik zoiets als: spullen die je kort gebruikt en dan weer afdankt, die dan niet hergebruikt worden en slecht recyclebaar zijn en bijvoorbeeld op een vuilnisbelt belanden. Of spullen die je misschien wel zelf houdt maar die eigenlijk je eigen huis maar liggen te vervuilen, omdat je er toch niet echt blij mee bent. Ook kunnen productieprocessen van producten vervuiling (met giftige stoffen) met zich mee brengen, en die vervuiling zou je ook 'troep' kunnen noemen. Je mag zelf invullen wat je onder troep verstaat natuurlijk. [**] Ik schrijf het hier alsof het heel zwart/wit is: liefdevolle en liefdeloze producten, maar zo is het natuurlijk niet. Echter, steeds meer bedrijven doen echt hun best om positieve verandering teweeg te brengen door in de hele keten te kiezen voor milieu-, mens- en diervriendelijke opties. Terwijl er ook veel bekend is over bedrijven die dit juist niet doen en vooral winst aan het maximaliseren zijn; de schandalen van dit soort praktijken stapelen zich op. Dus hoewel je als consument geen zicht hebt op de hele keten, kan je wel uitzoeken welke bedrijven de betere optie zijn wat jouw waarden betreft. Dit wordt steeds makkelijker.
Kijk dat schattige koppeletje nou! Als we daar niet week van worden, diep van binnen, op deze romantische avond, dan weet ik het ook niet meer. Amorphis, met Neerlands trots Anneke van Giersbergen, en met dank aan reageerder majava die me een hele tijd terug op dit pareltje wees hier op Sargasso.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
[Wetenschapsnieuws dat ingaat op onzekerheden, controverse en discussie over resultaten leert het publiek hoe kennis wordt gemaakt. Dat zouden onderzoeksinstellingen veel vaker mogen laten zien in hun persberichten.]
Afgelopen week was het Valentijnsdag en dat is altijd een reden voor een beetje extra wetenschapsnieuws over liefde, seks en aanverwante relatiezaken. Zo kwam het LUMC met een persbericht met resultaten van genetisch onderzoek dat vorig op Lowlands was uitgevoerd onder bezoekers van het festival.
Doel was om bij tientallen koppels een beetje wangslijm af te nemen om vervolgens het DNA gedeeltelijk in kaart te brengen. Vervolgens zou er naar overeenkomsten en verschillen worden gekeken. De gedachte is namelijk dat bij partnerkeuze mensen afgaan op een genetische tegenpool.
Dat mechanisme is bij een aantal diersoorten gevonden, en daarbij spelen overeenkomsten en verschillen tussen zogenaamde MHC-genen een rol, die dieren via geurprofielen waarnemen. De gedachte is dat grotere verschillen in MHC-genen tussen partners bijvoorbeeld een fitter immuunsysteem oplevert in de nakomelingen.
Meer algemeen gesteld: je kunt je voorstellen dat zo’n signaleringssysteem handig is voor dieren die een partner moeten kiezen en niet kunnen weten wie een broer of neef is, in verband met het vermijden van inteelt. Genetisch verschil schept fitter nageslacht.
COLUMN - Over carnaval, de paus, Henk Krol, en de kracht er niet meer voor hebben.
Als hij door het kraken van zijn openende oogleden ontwaakt. Als hij kleine kloofjes in zijn lippen trekt door adem te halen. Als hij zijn keel schraapt en krachteloos aan een snotje in zijn neus pulkt. In zijn hoofd gaan geen gedachten. Maar als hij in de scherven van leeggezopen bierflessen zichzelf aankijkt gaat er één ding door zijn hoofd: ‘Ik heb er geen kracht meer voor.’
Hij veegt wat confetti uit zijn haren. Op de vloer ligt natte serpentine, in zijn bed ligt een minderjarig vrouwenlichaam met slechts nog de helft van een sletterig pakje gemaakt van bloemen. Hij heeft een gebruikt condoom om zijn plasser en een frons op zijn voorhoofd. Als hij om te bierpoepen in de badkamer arriveert, treft hij een enigszins ongebruikelijk tafereel aan. En als hij er niet te brak voor was, was hij er ongetwijfeld van geschrokken.
In zijn badkuip ligt Henk, verkleed als verongelijkte 50-plusser. Henk is dronken, maar nog wakker. Hij wisselt kotsen af met het zingen van een zelfverzonnen lied. ‘Er staat een paardenvleeslasagne op de gang.’ Henk heeft duidelijk niet door dat zijn gastheer op het toilet naast de badkuip zit te poepen. Net zoals dat Henk niet doorheeft dat ouderen niet écht benadeeld worden, zijn eigen partij een janboel is en dat computervredebreuk wel een heel rare claim is voor mensen die normaliter Internet Explorer nog niet eens kunnen opstarten.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Een goede vraag voor Valentijnsdag: Waarom kussen we eigenlijk? En een wetenschappelijk antwoord.
Vorige week kreeg ik een aardig mailtje van de medewerkers van het instituut waar ik ooit een cursus Spaans volgde. Ze wensten mij Feliz Dia de San Valentin. Als service voegden ze er nog wat vocabulaire aan toe voor deze belangrijke dag: los enamorados (verliefden), la cita a ciegas (blind date) en niet te vergeten het belangrijke werkwoord besarse (elkaar zoenen).
Nu weet ik wel dat San Valentin in Spanje veel belangrijker dan Sint Valentijn in ons eigen land. Hier heeft Valentijn eigenlijk nooit echt voet aan de grond gekregen. Vanaf de jaren vijftig zijn er wel pogingen gedaan om de Nederlanders en masse in Valentijn te laten geloven, maar deze operatie kunnen we als mislukt beschouwen. Nu is Valentijnsdag alleen nog een feestje is voor de shopaholics. Zij hebben twee maanden na Kerst eindelijk weer eens een argument om de portemonnee te trekken. Een anonieme kaart sturen op deze belangrijke dag? Iedereen wil tegenwoordig gezien worden, dus wat heb je er aan als je geen respons krijgt. Dat Valentijnsdag in de Nederlandse cultuur niet is geworteld, dat is het beste af te lezen aan de hoeveelheid romans rond dit onderwerp: nul. Ik ken binnen de onze letteren geen enkel verhaal dat naar een ontknoping op Valentijnsdag toewerkt.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Zelfs voor P.J. Cokema die elke 7e van de maand een stuk via de mail opstuurt.
Vandaag is het, volgens de chinese kalender, de traditionele Valentijnsdag. Naar een oud verhaal proberen meisjes met speciaal geweven doeken een geschikte partner te vinden. En juist op deze dag mogen de eerste nederlandse sporters dus hun ding doen op de Spelen in China. De officiële opening is morgen maar de spelen zijn gisteren al begonnen met de eerste wedstrijden damesvoetbal. Vandaag mag het nederlands olympisch elftal, onder leiding van Foppe de Haan, een balletje trappen tegen Nigeria.
Symbolischer kan het niet. De kritiek op China’s mensenrechten- en expansiebeleid heeft niet tot een boycot van de Spelen geleid. Menig chinees is wel een beetje boos geworden over al die kritiek. Tijd dus om eens te kijken of we ook vriendjes kunnen worden?
Aan de chinezen zelf zal het niet liggen. Die zijn massaal bereid hun traditionele Valentijnsdag in te ruilen voor de westerse variant, die in februari wordt geconsumeerd. Westerse popmuziek is al veel langer een gewild artikel voor de chinese jeugd en internetten, inclusief chatten en spelletjes, is booming gecensureerde business. Welke culturele verworvenheden zouden wij van de chinezen over willen nemen?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een relatie beëindigen is een kunst. En die kun je leren.
Over het hopeloze van de zoektocht naar de juiste relatie, of welke relatie dan ook. Mooie aflevering van de altijd mismoedige strip ‘Tales of Mere Existence’
Eerder op VideoVolt: Het naakte bestaan: scheiding, depressie, slapeloosheid.