Als blikken konden doden, dan waren wij tijdens deze aflevering van Zomergasten 2016 met Hedy d’Ancona vermoedelijk getuige geweest van de moord op Thomas Erdbrink. Het was na het fragment waarin Joop Admiraal zowel zichzelf als zijn dementerende moeder speelt. Erdbrink en d’Ancona spraken over de verzorging die d’Ancona (of ‘Hedy’ moet ik eigenlijk zeggen, laat ik, om haar een plezier te doen, maar louter haar voornaam gebruiken, dat heeft ze wel verdiend) op zich had genomen nadat haar geliefde, de kunstenaar Aat Veldhoen, een herseninfarct had gehad. Hedy had net verteld hoe vanzelfsprekend deze zorg was geweest en hoe goed Aat, naar omstandigheden, was hersteld en dat hij geestelijk nog volledig in orde was, toen Thomas haar de vraag stelde of er een moment was geweest dat er door haar hoofd had gespookt of ze haar geliefde nu misschien zou moeten helpen om op een waardige manier uit het leven te stappen. En terwijl hij die vraag aan het formuleren was, kwam die blik.
Dit is het Sargasso-café van zondag 14-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
VOORBESCHOUWING – Hedy d’Ancona belichaamt alles waar domrechts een hekel aan heeft. Alleen daarom al wordt het genieten met deze Zomergast vanavond.
Voor wie is opgegroeid na de revolte Fortuyn zal het wellicht nauwelijks meer voorstelbaar zijn, maar zo’n twintig jaar geleden golden voormalige politici en bestuurders nog als morele autoriteiten, zeker als ze een indrukwekkende staat van dienst hadden.
Dat is inmiddels wel anders. Rancuneus rechts heeft met twintig jaar kankeren op de ‘boven-ons-gestelden’ en ‘regenten’ het gezag van politici en bestuurders volledig uitgehold, in ieder geval op het internet. Zeker als ze links zijn, gelden ze als verdacht. Baantjesjagers, graaiers en linkse zakkenvullers zijn zo maar wat verwijten die grif en bij voorbaat rondgestrooid worden.
Mogelijk is het wantrouwen jegens politici het logisch vervolg op de afbraak van autoriteiten (de staat, de kerk, het gezin, de politieke partij, hoogwaardigheidsbekleders) en de democratische revolte van de jaren zestig, maar ik bespeur nog iets anders: misantropisch revanchisme tegenover een generatie politici, journalisten en intellectuelen die van de jaren zeventig tot de eeuwwisseling het publieke debat heeft gedomineerd en in die positie elke kritiek op de keerzijde van de multiculturele samenleving smoorde met het verwijt van racisme.
Sargasso duikt deze zomer in musea in Nederland en nabije omstreken. In elke aflevering van de zomerserie vertelt een lezer of redacteur over zijn of haar favoriete museum. Meer bijdragen welkom (mail naar info [at] sargasso.nl.). Vandaag gaat Kunst op Zondag de virtualiteit in.
Ook al blijf ik een ouderwetse liefhebber van concrete musea, de virtuele musea sla ik zeker niet over. Natuurlijk uit luiheid. Een viruteel museum is ‘het museum bij uw thuis’. Geen gedoe met afstanden en openingstijden. En zomer, winter, herfst of lente , je hoeft er geen snikhete dagen, sneeuw- en ijzel, stormwinden en stortbuien voor te trotseren.
Nadelen van virtuele musea: je bent er zo doorheen, zoveel zijn er niet. En je mist de geur, de ruimte, of een toevallig leuk IRL contact waarmee je eens lekker over de waargenomen kunst kan ouwebeppen.
Virtueel is alles mogelijk. Dat is waarschijnlijk de reden waarom websites die zich als internet museum prestenteren, dat nou net niet zijn.
Het London Internet Museum blijkt een architectuurwedstrijd te zijn: combineer het oude (een museumgebouw) met het nieuwe (internet technologie). In het voormalig North Woolwich Old Station Museum moeten bezoekers zowel de geschiedenis van het internet als diens toekomstmogelijkheden kunnen aanschouwen. Grappig dat het project dat de eerste prijs won ‘404:Not Found’ heet.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Gitaarbeuken kunnen ze wel, de Foals. En de clip is net een spannende mini-arthousefilm.
ACHTERGROND - Sargasso duikt deze zomer in musea in Nederland en nabije omstreken. Per aflevering van de zomerserie vertelt een lezer of redacteur over zijn of haar favoriete museum. Meer bijdragen welkom (mail naar info [at] sargasso.nl.). Deze keer Daan Nijssen over Museum Het Schip. Nooit van gehoord? Lees verder……
In de Amsterdamse Spaarndammerbuurt, net achter het spoor bij het Westerpark, ligt een imposant bouwwerk. Opgetrokken uit rode bakstenen en versierd met zwarte dakpannen, gerasterde witte vensters en sculpturen trekt het al snel de aandacht van menig voorbijganger. Hoe langer men kijkt, hoe meer men ziet. Zo hebben de bakstenen muren allerlei rondingen en zelfs bollingen. Voor de dakpannen geldt dit eveneens. Deze zijn niet alleen op de daken aangebracht, maar sieren ook de bovenste delen van de muren en zijn zelfs onder ramen te vinden. Het nut van deze constructies zal eenieder ontgaan, maar mooi is het zeker. Het gebouw vormt een waar beeldhouwwerk.
Golven en rondingen in de bakstenen muur
Omdat ik in de buurt van het Westerpark ben opgegroeid kende ik dit bouwwerk al lang. Wat ik echter nog niet zo lang wist, is dat in het gebouw een museum gevestigd is: Het Schip. Het Schip is gewijd aan de Amsterdamse School, een prominente stroming in de architectuur gedurende de vroege twintigste eeuw. Het gebouw, eveneens ‘Het Schip’ geheten, is een schoolvoorbeeld van deze stroming. Tussen 1919 en 1921 werd het bouwwerk gebouwd om arbeiders in te huisvesten.
ACHTERGROND - U wist misschien al dat er twee dingen zijn die God niet weet: wat er omgaat in het hoofd van een Jezuïet en hoeveel heiligen er eigenlijk zijn. In Spanje kent men het antwoord op die laatste vraag echter wel en u kunt er zelfs van elke denkbare en ondenkbare heilige een beeldje kopen.
Mijn vrouw, dochter en ik waren onlangs op Tenerife en geraakten – behalve op de bruiloft waar we voor kwamen – op een goede dag in een winkel voor religieuze snuisterijen zoals die alleen in Spanje bestaan. Daar zag ik de hier afgebeelde heilige (excuses voor de slechte foto: mobieltje, spiegelend glas) in drie maten. Als Nederlander schoot ik acuut in een Zwarte Piet-reflex. Een neger met een bezem, als dat geen racisme was…
Enig zoekwerk – gelukkig stond de naam van de brave man nog op de foto – leverde een biografie op met licht hagiografische trekjes. Maar wie door de regels heen leest, beseft dat de man heilig geworden is omdat zijn leven één grote aanklacht is geweest tegen de destijds geldende maatschappelijke verhoudingen.
Juan Martin de Porres Velasquez was – ondanks zijn welluidende naam – een onwettig kind van een Spaanse edelman en een vrijgelaten slavin. Hij wilde Dominicaner monnik worden maar de regels in het zeventiende eeuwse Peru beletten hem dat: negers en indianen waren niet welkom in de religieuze ordes, behalve als vrijwillig schoonmaker en manusje van alles, een soort slaafje dus. Martin werd dat – op zijn vijftiende – en maakte binnen de Dominicaner orde de zeer beperkte carrière die binnen de bestaande regels mogelijk was.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 13-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Old Time Religion en het Wilde Westen, gepokte goudzoekers en hel en doemenis verkondigende predikers, vergelding en genade in een godvergeten land; dat is de sfeer die de Brothers Bright steevast weten op te roepen. Met af en toe een vleugje ouwerwetse gospel.
Kijk niet gek op als je hun muziek nog eens in de soundtrack van een cowboyfilm tegenkomt.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 12-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.