Yesilgöz plaatst VVD in onmogelijke spagaat

OPINIE - De kogel is door de kerk. Als het aan Dilan Yeşilgöz ligt, gaat de VVD gaat niet meer in zee met de PVV. Zegt ze. Maar wie gelooft haar nog? Vooral omdat ze geen alternatief open laat.

Deze maandag verscheen er een ronkende wervingstekst op de VVD-website, van de hand van de partijleider. Het is campagnetijd, dus de troepen moeten gemotiveerd worden. En vooral ook overtuigd dat Yeşilgöz de juiste persoon is om de verkiezingsstrijd mee in te gaan.

De gewiekste politica heeft immers nog altijd de ambitie om premier te worden. Dus doet ze net alsof het als een verrassing kwam dat Wilders het kabinet Schoof liet klappen, al had iedereen met een beetje politiek inzicht dat al bij voorbaat zien aankomen. Zodra het lastig wordt, loopt Geert Wilders weg – zodat hij vanaf de zijlijn boe kan blijven roepen.

Dat had onze volksmenner eerder al in 2012 laten zien, toen VVD en CDA meenden op steun van de PVV te kunnen leunen. Wilders is sindsdien niet veranderd, noch de aard en structuur van zijn partij. Men wist aldus precies welk vlees men in de kuip had.

Niet achteruit kijken…

Nee kijk, maar dítmaal is er een stabiel kabinet nodig, bezweert Yeşilgöz ons. Alsof ze niet zelf degene was die de stekker uit het vorige kabinet trok. Alsof ze niet zelf immigratie agendeerde als hoofdonderwerp van de verkiezingen, in de valse hoop eigenaar van dat onderwerp te kunnen worden. Alsof ze niet zelf de deur naar de PVV open hield, waarmee die partij als grootste uit de verkiezingsbus kon komen.

Daar moet de VVD-achterban allemaal natuurlijk niet teveel bij stilstaan. Dan zou men wel eens kunnen gaan twijfelen aan het leiderschap van Yeşilgöz. O zo jammer dat Wilders het weer eens laat afweten wanneer het er op aankomt, maar…

Nederland moet nu door. We moeten de bladzijde omslaan. De uitdagingen in ons land en de bedreigingen voor Nederland zijn enorm. Dit land kan niet wachten. Nederlanders kunnen niet langer wachten. We moeten vooruitkijken en het hebben over waar wij met Nederland heen willen.

Ziet u, de uitdagingen waar Nederland voor staat zijn zó urgent, dat de VVD anderhalf jaar terug in zee is gegaan met een coalitie van politieke amateurs, avonturiers, rancuneverkopers en opportunisten, in de ijdele hoop dat hier een functioneel kabinet uit zou rollen.

Zelf houd ik het erop dat men wel beter wist, maar de afweging heeft gemaakt dat als het kabinet onvermijdelijk spaak liep, men zichzelf zou kunnen positioneren als de enige volwassen partij op rechts die zetelwinst om kan zetten in effectief beleid.

Ik vraag de komende tijd in die strijd de steun van zoveel mogelijk Nederlanders. (…) Zodat er in moeilijke tijden weer volwassen leiderschap is. Zodat er een sterk en stabiel kabinet komt, dat levert op het rechts-liberale beleid waar dit land naar snakt.

Blijven leveren?

Dit keer wel, zeg maar. Wanneer je Yeşilgöz leest, ga je bijna denken dat ze zelf gelooft dat de coalitie achter het kabinet Schoof van alles voor elkaar heeft gebokst, in plaats van 18 maanden lang van ruzie naar ruzie en relletje naar relletje te zijn gerold.

Daarom moeten we ook de komende maanden, tot aan de verkiezingen, blijven leveren. De kabinetsval mag geen stilstand betekenen. De wereld en ons land staan immers ook niet stil. Juist in deze onzekere wereld moeten we op cruciale onderwerpen de komende maanden met spoed doorpakken. Het versterken van onze defensie, het bouwen van woningen en het krijgen van grip op migratie.

Zelf kon ik bij het lezen van het bovenstaande een grijns niet onderdrukken. De VVD is al sinds 2010 aan de macht. Ze heeft dus vijftien jaar de tijd gehad om de problemen aan te pakken.

In plaats daarvan heeft ze pijnlijke beslissingen inzake de stikstofproblematiek consequent voor zich uit geschoven, de woningmarkt nog meer verziekt door de woningvoorraad verder te privatiseren, en de asielopvang van crisis op crisis gestort door te beknibbelen op de opvangcapaciteit en net te doen alsof je de instroom met stoere praatjes weg kunt wensen.

Nationaal-populistische kaart

De enige kaart die Yeşilgöz dan ook heeft is de nationaal-populistische. De VVD móest Geert Wilders volgens haar wel een kans geven, want al sinds Bolkestein en de revolte Fortuyn is een steeds verder groeiende groep kiezers die een strenger migratie- en integratiebeleid wenst, maar ook “zaken als een kleinere overheid en fors minder regeldruk voor ondernemers”.

Volgens Yeşilgöz kon de politiek dat onvoldoende leveren omdat er geen politieke meerderheid voor was en omdat het Nederlandse coalitiestelsel nu eenmaal tot politieke compromissen dwingt. En de twee keren dat er wel een meerderheid voor was, liep Geert Wilders toen het er op aankwam weg.

Alternatief

Dat roept de vraag op: wat is het alternatief Yeşilgöz’ voor Wilders? Kort en goed: die heeft ze niet. Zo besteedt ze maar liefst zes alinea’s om uit de doeken te doen waarom ze PvdA/GL maar een politiek dubieuze partij vindt. Timmermans wil namelijk te weinig geld steken in militaire defensie en de GroenLinks-achterban bestaat voor een deel uit radicale linkse elementen van het slag dat wegen en campussen bezet, brrrrrr!

En ja, in het verleden viel er nog goed met een verantwoordelijke centrum-linkse partij als de PvdA te werken. Maar als we kijken naar het linkse radicalisme dat steeds meer voet aan de grond krijgt, dan houd ik echt mijn hart vast.

Oké, dus als het aan Yeşilgöz ligt gaat de VVD straks niet in zee met de PVV, maar ook niet met PvdA/GroenLinks. Laat dat nu net de twee partijen zijn die op koers staan om de meeste zetels in de Tweede Kamer in de wacht te slepen. Dus hoe denkt de VVD-leider na de verkiezingen zonder één van deze twee een kabinet te gaan vormen?

Spagaat

Het is volkomen ongeloofwaardig, en het onmogelijke dilemma waar Yeşilgöz de knoop niet van wil doorhakken, tekent de spagaat waarin ze zich bevindt. Je kunt niet zowel beloven dat je nationaal-populistische wensen waar gaat maken én ook dat je een sterk en stabiel kabinet zult vormen, waarin op een volwassen wijze politiek bedreven wordt.

In het eerste geval zul je je namelijk moeten verlaten op rancunepartijen als PVV (en politieke amateurs als BBB, NSC of JA21) en in het tweede geval kun je niet om de fractie PvdA/GroenLinks heen. Je kunt ófwel populistisch-rechts beleid leveren óf een stabiel kabinet, maar niet allebei.

Volwassen leiderschap houdt in dat je daar eerlijk in bent, een keuze maakt en die aan de Nederlandse kiezer voorlegt. Zou Yeşilgöz dat aandurven? Vooralsnog blijkbaar niet.