Vroeger was ik een voorstander van euthanasie bij ondraaglijk lijden, van de pil van Drion voor mensen die uit vrije wil uit het leven willen stappen, en van abortus bij ongewenste zwangerschappen. Eigenlijk ben ik dat nu nog steeds.
Helaas zit de wereld niet zwart wit in elkaar; wie bepaalt immers wat ondraaglijk lijden eigenlijk is ? In hoeverre is er sprake van vrije wil wanneer iemands leven zo waardeloos geworden is dat hij er mee wil stoppen ? En in het geval van abortus; wanneer is een “vrucht” een mens ? Dit zijn zo even in telegramstijl mijn bezwaren bij mijn eigen standpunten.
Om het een tikje dramatischer te maken – in de Sunday Times verscheen gisteren bijgaand artikel;
“Fifty babies a year are alive after abortion”
De babbelbox vraagt: was u levend toen u geboren werd ?
Reacties (8)
Echt vreemd, ik lees 10 minuten geleden dit bizarre verhaal over een dokter die een baby moest onthoofden om de moeder te redden.
Das inderdaad wel keibizar.
Binnenkort een commentaar op het recent verschenen rapport Evaluatie Wet Afbreking Zwangerschap, maar terzijde, momenteel wordt de term levensvatbaar gehanteerd, en ik meen dat die grens op 24 weken ligt. Dit lijkt me geen vraag voor een referendum, maar meer een medische kwestie edoch. Verder zou is het een vraag voor het individu, en dat heeft niets met ethiek te maken, maar met zelfbeschikking.
zelfbeschikking voor het levendgeboren geadopteerde kind ?
Tot een bepaald moment is een ongeboren kind een parasiet, die alleen kan leven dankzij het lichaam van zijn moeder. Ergens rond de 22e week (als ik het me goed herinner) is het kind zo ver in zijn ontwikkeling, dat het eventueel zelf zou kunnen voortleven. Dan is het geen parasiet meer, dan is het een fragiel, maar zelfstandig levend wezen. Daar ergens houdt het zelfbeschikkingsrecht van de moeder op, en begint de integriteit van het kind, en daar ligt ook de grens tussen — cru gezegd — het wegwerken van een parasiet en het ombrengen van een mens.
En natuurlijk is het allemaal niet zwart-wit. Maar je kunt niet stellen dat een foetus van een paar weken oud dezelfde rechten heeft als een prematuur kind, en al helemaal niet dat die recht boven de rechten van de moeder gaan.
In Nederland wordt uitgegaan van een ‘glijdende schaal’ waarbij het ongeboren kind steeds meer als persoon wordt gezien. Abortus ‘on demand’ mag alleen maar in de eerste drie maanden. Daarna mag alleen op medische indicatie worden geaborteerd, en in nederland hanteren we de theoretische grens van 24 weken (daarboven mag niet meer) en de praktische grens van nog geen 22 weken zwanger (Min BuZa).
in 2004 (pdf) was 2,2 % van de abortussen bij zwangerschappen van meer dan 16 weken, bij een veel lager percentage abortussen trouwens.
Hier wordt ik toch mooi even stil van.
Als ik het zo zie hebben we in Nederland wel redelijke wetgeving wat betreft abortus.
(en ik moet denken aan die potvis uit de Hitchhiker’s guide)
” wanneer is een “vrucht” een mens ?”
Wanneer de aaibaarheidsfactor hoog genoeg is.