Met zweet toont de mens emoties

Wie niet helemaal okselfris is, heeft al gauw de neiging riant met een fles deodorant te spuiten. Dat is zonde, want zweetgeur is deel van onze nonverbale communicatie, volgens biologe Liyen Siaw. Het is bekend dat mensen zowel nonverbaal als verbaal met elkaar communiceren. Bij het uiten van emoties gebruiken we woorden of maken we bepaalde gebaren, gezichtsuitdrukkingen of geluiden waardoor een ander een idee krijgt van hoe we ons op dat moment voelen.  Maar wist je dat we met de geur van zweet ook onze emoties kunnen laten zien? Sociaal psycholoog Gün Semin van de Universiteit Utrecht heeft dit tijdens zijn onderzoek aangetoond. In de dierenwereld is al langer bekend dat het gebruik van geuren meerdere functies heeft. Zo kunnen dieren de geurstof feromoon produceren om seksuele partners te lokken, markeren dieren die een territorium hebben deze vaak met urine en gebruiken sommige dieren geur als verdedigingsmechanisme als ze zich bedreigd voelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een maatschappelijk taboe doorbroken

Uitgemaakte sigaretten (Foto: Flickr/Saudi...)

Het maatschappelijke probleem dat al jaren schreeuwt om erkenning, maar waar tot voor kort niemand over durfde te praten, krijgt eindelijk onze toegewijde aandacht. Het is door velen onderschat, door anderen heimelijk verzwegen en door een meerderheid nooit ervaren als een probleem. Maar nu de rook in de horeca is opgetrokken, is er geen ontkomen meer aan: mensen zweten.

Wij zijn al door 25 horecaondernemers benaderd over deze problematiek. Zeer penetrante lijfgeuren, zoals zweetvoeten, en de lucht van verschaalde drank blijven lang hangen. Klanten ervaren dat als onprettig. Voorheen werden die luchtjes door de tabaksrook geabsorbeerd. Wij compenseren die vervelende geuren nu met aangename.

Aldus een mevrouw van een bedrijf dat aangename geuren verkoopt aan horecabedrijven. Meldde de ‘wakkerste’ krant van Nederland nog quasi-opgelucht dat het rookverbod in horeca in het weekend van juli niet tot grootschalige rellen leidde, nu blijkt dat ze een nationale ramp over het hoofd hebben gezien. En dan bedoel ik niet de teloorgang van de kroegen op het platteland. Want er is toch niemand die gelooft dat ze in de Achterhoek minder gaan drinken, alleen omdat ze geen sigaret mogen opsteken?

Zweet ruikt. Het is nogal een open deur, maar dat is nu juist wat straks niet meer kan in de winter. Vanwege de kou op straat zullen alle deuren van alle kroegen in Nederland sluiten. En dan ben je opgesloten met volksvijand nummer één, de zweetklier. ‘Het ruikt hier naar zweet! Ja joh, je ruikt je eigen bovenlip…‘ Eindelijk kunnen het erover hebben, nu het maatschappelijke taboe doorbroken lijkt: zwetende mensen zijn erg. Gaan ze er nu ook eens wat aan doen?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.