Wouter Bos is het Grote Verhaal kwijt

Wouter Bos vergist zich: zoals ieder collectief heeft de PvdA heeft wel degelijk een Groot Verhaal. Alleen is de partij niet eerlijk in het presenteren daarvan.  In zijn laatste excuuscolumn in de Volkskrant van afgelopen woensdag probeert Wouter Bos uit te leggen waarom het de PvdA volkomen ontbreekt aan het 'Grote Verhaal'. Zijn redenering is als volgt: je gaat als persoon met een Groot Verhaal het politiek in, en daarna wordt het vanzelf modderen hoe meer compromissen je sluit, met ten eerste je eigen partij, en vervolgens met coalitiepartners. Het klinkt aannemelijk, maar het is grote onzin.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Wouter Bos lult

, door

OPINIE - Wouter Bos had weer eens een opiniestuk in de Volkskrant. En net als de vorige keer wil hij het maar niet begrijpen.

Inmiddels geloof ik niet meer in onvermogen. Dit moet gewoon opzet zijn.

Bos’ laatste poging zijn ideologische veren louter met de mond te belijden, kwam er op neer dat Keynesiaanse economen die voor stimulering en investeringen in plaats van bezuinigingen pleitten, het bij het verkeerde eind hadden: de verwachtingen van het CPB voor 2014 en verder bewezen immers dat de economie niet was ‘kapotbezuinigd’. Er was namelijk weer groei voorspeld!

Maar als PvdA’er ligt het natuurlijk moeilijk om Keynes bij het grofvuil te zetten en à la Colijn (of Rutte) voor rücksichtslose bezuinigingen te zijn. Dus Bos kwam met de ingenieuze oplossing dat een begrotingstekort van 3% eigenlijk al best Keynesiaans was. De overheid gaf immers meer uit dan dat er binnenkwam en ook dat werkte al stimulerend.

Om deze intellectuele lenigheid te kunnen verkopen, moest onze Wouter echter wel een beetje jokkebrokken.

  • Hij moest net doen alsof Keynesiaanse economen menen dat overheidsbezuinigingen in tijd van crisis betekenen dat de economie nooit meer gaat groeien.

    (Uiteraard beweert geen enkele serieuze Keynesiaan zoiets. Het Keynesiaanse standpunt is namelijk dat dergelijke bezuinigingen de crisis verdiepen, het herstel vertragen en in de tussentijd voor een enorme kapitaalvernietiging zorgen. Zeg maar precies wat de afgelopen vijf lange jaren is gebeurd.)

    • Doneer!

    Mededeling

    Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

    In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

    Waan van de dag

    Wouter Bos wil het maar niet begrijpen

    , door

    Bos schreef vandaag een column in de Volkskrant waarin hij uitvaart tegen verschillende ‘salonpopulisten’, waaronder Bas Heijne:

    Maar een salonpopulist is [Heijne] ook en als het bewijs daarvoor nog niet was geleverd dan kwam het afgelopen zaterdag (15 februari) alsnog. Onder de titel ‘Haagse modder’ laat Heijne een analyse van de affaire-Plasterk/Samsom/Pechtold uitmonden in een diepe verzuchting: ‘Hier en daar is opgemerkt dat in de affaire rond Plasterk de echte issues onbesproken bleven: hoe gaat de staat met onze privacy om? (…) Was ik lid van een politieke partij dan zou ik proberen juist die grote kwesties onderwerp van debat te maken (…). Het gaat niet om een democratisch tekort. Het gaat om een intellectueel tekort.’

    Hè hè, het hoge woord is eruit, er is sprake van een intellectueel tekort, politici zijn gewoon dom!

    Ik begrijp niet wat mensen met een intellectueel overschot beweegt om dit soort onzin uit te kramen

    Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

    #Dezeweek | Leave Miley Alone

    , door

    Nog geen dag geleden voegde de Oxford Online Dictionaries de woorden ‘selfie’ en ‘twerking’ aan hun database toe. De selfie deed onherroepelijk haar intrede op het moment dat een meisje voor het eerst haar telefoon meenam naar de badkamer, terwijl het twerken haar status pas definitief verkreeg door de billenschuddende Miley Cyrus, op de MTV Video Music Awards van afgelopen zondag.

    Het was een zogenoemd raunchy optreden waarin de betreffende Miley onder andere danste met reusachtige teddyberen in een glitterbadpak met een beertje erop, om enkele minuten later een schuimen hand met een grote rode nagel tussen haar plastic ondergoed te steken als een fallussymbool. Dit klinkt als een onsamenhangende zooi, maar als emulgator van het geheel gebruikte Miley Cyrus onder andere een ver uitgestoken tong en de zogenaamde traditionele volksdans ‘twerken’, die zich in het Nederlands het best zou laten vertalen als ‘schuren’ (als in: “Melissa heeft Mitchell geschuurd”). Wellicht is het te complex om slechts tekstueel uit te drukken, een video zou verhelderend kunnen zijn.

    Een paar dagen eerder was het Wouter Bos die met zijn draaiende kont het internet beheerste, maar, baas boven Bos, de billen van Miley waren bijna overal. De verontwaardiging was groot. Hoe het schattige kinderidool Hannah Montana zich slechts in enkele jaren had kunnen ontpoppen tot een satanskind dat zich vrijwillig liet sodomiseren in de openbare ruimte was onbegrijpelijk, en dan ook een vraag die vele mensen op het internet bezighield. Zoals een zekere lijmstift het internet van die dag zeer treffend samenvatte: “Miley Syrië.”

    Foto: copyright ok. Gecheckt 18-03-2022

    Recensie Zomergasten Wouter Bos

    , door

    RECENSIE - In de vijfde aflevering van Zomergasten 2013 ontving presentator Wilfried de Jong voormalig PvdA-lijsttrekker Wouter Bos, die de billen bedekt hield en deed wat ie altijd doet: Wouter Bos promoten.

    Mevrouw Molovich en ik hebben een dingetje met Wouter Bos. We mogen ‘m niet. Hij heeft het veel te goed met zichzelf getroffen. Mevrouw Molovich zag dan ook als een berg op tegen deze uitzending. Er waren immers twee mogelijkheden: of ze zou zich enorm irriteren aan de Wouter Bos die ze kende, of ze zou haar mening moeten bijstellen omdat Wouter Bos inderdaad de innemende man zou blijken te zijn die hij zelf denkt te zijn. En je mening bijstellen, dat is nooit leuk.

    Fortis, ABN Amro en de financiële crisis
    Het werd het eerste: ze irriteerde zich mateloos aan Wouter Bos die de zaken weer allemaal veel simpeler voorstelde dan ze waren, waarbij hij zichzelf behendig buiten schot hield. Directe bron van de irritatie was Wouter Bos’ analyse van de oorzaken van de financiële crisis, die hij deed aan de hand van de film Margin Call. ‘Misschien wel de pijnlijkste waarheid over de financiële crisis’ (aldus Wouter Bos), was dat de hebzucht van gewone mensen ten grondslag lag aan de vindingrijkheid van financiële instellingen om ingewikkelde constructies te bedenken. In zijn analyse deelt Wouter Bos zichzelf in bij de gewone, hebzuchtige leken. Ogenschijnlijk sympathiek, maar toen het speelde was meneer mooi wel onze Minister van Financiën. Ik kan me nog wel herinneren dat hij ergens in februari 2009 vertelde dat ik rustig kon gaan slapen omdat wij hier in Europa niet van die rare hypotheken hadden zoals de Amerikanen. Ik had, wil ik maar zeggen, wel iets meer willen weten over de manieren waarop Bos toen tot zijn besluiten kwam en hoe hij besloot wat wij, burgers, wel en niet te horen mochten krijgen. Dacht hij nu echt dat wij hier buiten schot zouden blijven? 

    Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

    Mededeling

    Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

    Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

    Zomergasten: Wouter Bos

    , door

    In de vijfde aflevering van Zomergasten 2013 is bankenredder Wouter Bos te gast bij presentator Wilfried de Jong (lees hier de recensie).

    Wouter Bos komt altijd overal mee weg terwijl hij er stiekem een puinhoop van maakt, schreef ik iets meer dan een jaar geleden op deze plek. Dat kwam me op de nodige kritiek te staan, want het is zo’n aardige jongen. Zeker voor een politicus. Ik zocht spijkers op laag water. Maar ik blijf er bij. Komt puntje bij paaltje, dan gaat Wouter Bos bij Wouter Bos altijd boven het landsbelang. 

    Momenteel ben ik Tao Te Tsjing van Lao Tse aan het lezen. Vaak geen touw aan vast te knopen, maar het voelt heel diep. Gisteren las ik dat je twee soorten deugden hebt. Hoge deugden en lage deugden. Hoge deugd is geen deugd en daarom juist deugd. (Wat wil zeggen dat hoge deugd zijn best niet doet om als deugd over te komen.) Lage deugd daarentegen doet er alles aan om als deugd over te komen en is om die reden geen deugd. Hoge deugd en lage deugd zijn beide dus geen deugd, maar op tegenovergestelde manier. Wouter Bos is van de lage deugd. Hij is altijd zo opzichtig z’n best aan het doen om te deugen dat ik er kromme tenen van krijg. En het vervelende is: niemand die het lijkt door te hebben.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Wouter Bos komt altijd overal mee weg

    , door

    Nog maar een paar weken geleden – de Catshuisonderhandelingen waren nog in volle gang – lag Wouter Bos heel even, een dag of zo, onder vuur dankzij de conclusies van de commissie-De Wit. Wouter Bos kwam er mee weg. Zoals hij altijd overal mee weg kon. In dit geval was het overigens terecht, maar meestal is het dat niet.

    Ooit heeft Wouter Bos zich door een roddelfotograaf laten fotograferen achter een lege kinderwagen. Hij scheen dat zelf een uitermate slimme zet te vinden, maar ik zag in die foto’s vooral bevestigd wat mij altijd al zo had gestoord aan Bos: het gaat allemaal om uiterlijk vertoon, om zijn imago.

    En sinds hij uit de politiek is gestapt, wordt dat alleen maar duidelijker. Hoe hij in opperste vrolijkheid door zijn postpolitieke leven wandelt terwijl zijn opvolger, samen met zijn partij, in een depressie was beland. Bos had het vierde kabinet Balkenende laten klappen. Hij had Job Cohen als opvolger aangewezen. Hij dacht dat het een meesterzet was, maar Job Cohen verloor de verkiezingen nipt, maakte wat tactische blunders tijdens de onderhandelingsperiode en bleek vervolgens een uitermate fletse fractievoorzitter die de rol van oppositieleider aan Emiel Roemer moest overlaten.

    Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

    Mededeling

    De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

    In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

    Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

    Mededeling

    Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

    Volgende