U mag straks niet meer anoniem over straat. Dit komt door wat men in de volksmond het boerkaverbod noemt, maar dat verhult de ware aard van het wetsvoorstel. De regering stuurt het wetsvoorstel naar de Tweede Kamer met de volgende motivatie: "Het kabinet houdt vast aan een algemeen verbod op het dragen van gelaatsbedekkende kleding in het openbaar. Mensen moeten elkaar in het gezicht kunnen zien en elkaar herkenbaar tegemoet kunnen treden. Open onderlinge communicatie vindt het kabinet van groot belang op plaatsen waar mensen elkaar tegenkomen en ontmoeten. Het dragen van gelaatsbedekkende bekleding past niet in de Nederlandse open samenleving, waarin deelname aan het maatschappelijk verkeer juist cruciaal is." Eerst maar eens even over dat laatste zinnetje. Op straat doe ik 99% van de tijd niet mee aan het "maatschappelijk verkeer". Daar is de straat al lang niet meer geschikt voor, tenzij je in een dorp met minder dan 1000 mensen woont. En mocht ik onverhoopt toch moeten deelnemen aan het "maatschappelijk verkeer" kan ik op dat moment alsnog beslissen of ik mijn gelaatsbedekking handhaaf of niet. Persoonlijk vind ik het al onbeleefd als je niet je zonnebril afzet als je met iemand praat. En wie durft te beweren dat je zonder gelaatsbedekking meer "open" kan communiceren, lach ik keihard in het al dan niet bedekte gezicht uit. Ik heb geen gelaatsbedekking nodig om te kunnen liegen.
[qvdd]
Maar dat neemt niet weg dat elk schip dat onder Nederlandse vlag vaart zich heeft te houden aan regels en verdragen die voor die schepen gelden. […] Dat geldt dus ook voor een organisatie als Sea Shepherd.
Er komt een wet om Sea Shepherd aan te pakken. Sea Shepherd is een organisatie die bekend staat om zijn confrontaties met walvisvaarders, waarbij het geweld niet schuwt.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Het is crisistijd en snel optreden is gewenst om de economie op gang te houden. Dat is de redenering achter de Crisis- en herstelwet die binnen twee maanden door de Tweede Kamer is goedgekeurd, ongekend snel. Iedereen blij dus, want we gaan immers de economie redden. Maar zoals vaker bij zaken die onder druk besloten worden, is ook nu de kans groot dat je niet krijgt wat je had verwacht. Haastige spoed is zelden goed.
Vorige week besteedde ik ook al even aandacht aan deze wet, maar dat was meer per ongeluk vanwege de complexiteit van de stemming. Maar nadien ben ik dieper in de stukken gedoken en werd het me koud om het hart. Er is echter een probleem. Ik heb noch de tijd noch de juiste kennis om het volledig op waarde te kunnen schatten. Daarom zal ik eerst mijn indruk geven en hoop ik anderen dan mee gaan onderzoeken om te bepalen hoe ernstig het werkelijk is.
Mijn korte samenvatting: De komende acht jaar zijn een aantal wetten m.b.t. zorgvuldige procedures rondom onteigening en natuur- en milieuregelgeving uitgeschakeld voor een hele reeks bouwprojecten en heeft het kabinet de vrije hand om nieuwe projecten toe te voegen. En dit zonder de garantie dat het helpt tegen de crisis.
Ter onderbouwing eerst even een rijtje met wetten en besluiten die aangepast (versoepeld) worden door deze Crisis- en herstelwet:
– Algemene wet bestuursrecht
– Elektriciteitswet 1998
– Gaswet
– Interimwet stad-en-milieubenadering
– Invoeringswet Wet ruimtelijke ordening
– Natuurbeschermingswet 1998
– Onteigeningswet
– Spoedwet wegverbreding
– Telecommunicatiewet
– Tracéwet
– Tijdelijke wet huurkoop onroerende zaken
– Waterwet
– Wet algemene bepalingen omgevingsrecht
– Wet beheer rijkswaterstaatwerken
– Wet geluidhinder
– Wet luchtvaart
– Wet milieubeheer
– Wet op economische delicten
– Wet op de waterkering (vervalt helemaal)
– Wet ruimtelijke ordening
– Wet stedelijke vernieuwing
– Besluit vergunningen Natuurbeschermingswet 1998
De initiatiefnemers van het wetsvoorstel ‘Kraken en Leegstand’, Ten Hoopen (CDA), Slob (ChristenUnie) en Van der Burg (VVD) lijken hun zin te gaan krijgen. Dankzij de steun van de PVV heeft hun voorstel een (rechtse) kamermeerderheid. Ook de betrokken ministers Eberhard van der Laan en Hirsch Ballin hebben mondeling hun zege gegeven. Hoewel het debat gisteren niet is afgerond, lijkt de kans op een verbod op kraken nu een stuk groter. En dat niet alleen. Om zich van de steun van de PVV te verzekeren hebben de indieners van het wetsvoorstel de maximum strafmaat voor kraken verhoogd naar 1 jaar.
De domme mensen in het land
Arie Slob (CU) verdedigde gisteren zijn wetsvoorstel in NOVA. Zijn stelling luidde dat: “Je met je handen van iemands eigendom moet afblijven”. Een nobel standpunt. Duidelijke Jip-en-Janneketaal ook. Dát begrijpen de domme mensen in het land. Volgens Slob moeten de gemeenten een beter leegstandsbeleid voeren en zorgen dat huiseigenaren hun panden niet langer dan 6 maanden leeglaten. Zou hij het zelf geloven? De VNG en diverse wethouders van grote steden achten dit voorstel onuitvoerbaar. Wie gaat controleren dat panden meer dan 6 maanden leegstaan? Het lijkt evident dat de verantwoordelijkheid verleggen naar de gemeentes de leegstand niet zal oplossen. Sterker nog: de stok achter de deur (krakers) verdwijnt, waardoor vastgoedspeculanten vrij spel krijgen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In de loop van de geschiedenis komt het maar al te vaak voor dat het bewust overtreden van de wet als actiemiddel door individuele burgers, soms door politici of zelfs door overheidsdienaren, wordt gebruikt om veranderingen in de samenleving of anderszins gewenste doeleinden te realiseren.
Aldus Job Cohen, burgemeester van Amsterdam. Hij deed de uitspraak in reactie op vragen van de lokale liberalen. De VVD wilde wethouder van Poelgeest van GroenLinks op het matje te roepen omdat hij verklaard had dat wetsovertreding bij bepaalde acties niet altijd fout en verkeerd zijn.
Vier miljard mensen op deze wereld hebben geen toegang tot de wet. Het ontbreken van wettelijke bescherming is een belangrijke hindernis bij het aan de praat krijgen van de economie. Dat is, in het kort, de boodschap van een rapport dat vorige week werd gepubliceerd door een juridische werkgroep van de Verenigde Naties.
Zo kan een boer die niet kan bewijzen dat hij land in eigendom heeft, moeilijk een lening krijgen om te investeren in verhoogde productie. Bij gebrek aan regels zijn veel arbeiders in arme landen vogelvrij. Dat lijkt handig voor fabrikanten, maar de praktijk wijst uit dat de formele economie vele malen efficiënter is dan de informele. En zelfs als arme mensen erin slagen een rechtszaak aan te spannen, is de kans op een faire beoordeling vaak gering.
Wie het werk van de Peruviaanse econoom Hernando de Soto kent, zal deze redenering bekend voorkomen. Terecht, want de werkgroep die dit rapport opstelde, werd naar aanleiding van De Soto’s ideeën opgericht. Het rapport kijkt echter niet vooral naar eigendomsrechten, zoals De Soto, maar ook naar de rechtspraak, rechten van arbeiders en de juridische hindernissen die (kleine) bedrijven ondervinden.
Het levert een waslijst aan aanbevelingen op – om moedeloos van te worden. Veel komt neer op sterkere (bureaucratische) systemen om willekeur en corruptie tegen te gaan. Maar daarvoor zijn dan weer veel goed opgeleide ambtenaren voor nodig waar het vaak aan ontbreekt.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.