Alles wat in Amerika gebeurt komt vroeg of laat ook naar Europa. De spijkerbroek, de lopende band, jazz, zelfbediening, cheeseburgers en iPods: ze kwamen allemaal uit Amerika. Het einde van het roofkapitalisme kwam met de kredietcrisis vanuit Amerika naar Europa. En nu komt ook het einde van de klimaatverandering van Amerika naar Europa. Joe Bastardi, de Amerikaanse Piet Superstorm Paulusma, voorspelt op zijn blog een extreme koudegolf in Europa en volgens hem is dit het bewijs dat klimaatverandering niet bestaat: "..the two countries who have major scientific organizations that have been pushing the global warming idea, Britain and the UKMET and the US with NOAA have been burned by the cold that has developed here.. ..If an enemy [red: the cold] is vanquished, it should not be able to launch attacks of this magnitude". (Accuweather-Bastardi Blog) De bloggende Bastardi is 'Expert Senior Forecaster' bij Accuweather: de grootste commerciële weerdienst ter wereld. Maar inmiddels dekt Accuweather zichzelf met een disclaimer in voor de digitale oprispingen van haar eigen expert. Bastardi heeft namelijk nogal een beruchte reputatie om zaken nogal eens te overdrijven en zijn waanzinnige weersvoorspellingen blijken bijna altijd een storm in een glas water. Maar als u straks in januari alweer drie weken ingesneeuwd zit in uw Vinex-wijk en honderden Britten over een bevroren Noordzee op hongertocht naar Nederland trekken, dan weet u het zeker: Joe Bastardi zag het allemaal aankomen! [Het KNMI 'waarschuwt' ook maar natuurlijk niet zo smeuïg als Bastardi]
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
2008 was weer een bijzonder jaar qua orkanen. Een bovengemiddeld seizoen voor de Atlantische oceaan in ieder geval.
Omdat ik af en toe wat rare tikken vertoon en orkanen fascinerend vind, heb ik vanaf maart bijna dagelijks het kaartje van TSR (Tropical Storm Risk) bewaard. Die site geeft aan welke stormen mogelijk tot orkanen uitgroeien en geeft hun paden weer.
Door nu alle plaatjes achter elkaar te zetten, krijg je een aardig beeld van wat er in het afgelopen jaar zoal gebeurd is. Helaas zit er af en toe een gaatje van 1 tot 6 dagen. Dat was niet te voorkomen.
Dus voor de weernerds na de meer meer (pas op, wel 2,2Mb).
Afgelopen weekend kwam er een linktip binnen over de wolkbreuk in Spanje met de mooie omschrijving “De Costa staat Blanca”. Maar die wolkbreuk is helaas voor Spanje slechts een druppel op een gloeiende plaat gebleken. Het land beleeft haar droogste tijd sinds de metingen 60 jaar geleden begonnen.
Dat leidt er bijvoorbeeld toe dat Barcelona drinkwater met grote vrachtwagens moet aanvoeren. Bruikbaar water is trouwens wereldwijd best wel schaars, maar in Spanje hebben ze het nu echt zwaar. Een van hun de grote waterreservoirs, het meer van Sau, begint droog te vallen. Het best is dat zichtbaar aan het kerkje van Sant Roma de Sau dat eigenlijk tot bijna de punt onder water hoort te staan. Die staat nu vrij op een droge rots. Wel handig voor de toeristen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“De middagtemperatuur ligt met zo’n 4 graden ruim boven het vriespunt…Maandag tot en met vrijdag: invallende dooi, het laatst in het zuidoosten van het land. Vooral dinsdag af en toe regen en in het oosten kans op ijzel.”
Met veel dank aan het KNMI, dat nu eindelijk de stekker uit de nationale vrieskou trekt, samen met alle collectieve hypertensies die daarvan het gevolg waren. Files op wegen en op het ijs, een overmaat aan hevig verunoxte toertochten en een heel land in rep en roer. Ministers die twitteren (Verhagen) dat ze hopen nog een baantje te kunnen trekken, of die met gebroken pols (Middelkoop) van het ijs gedragen worden.
Allochtonen die in het kader van een inburgeringscursus met klapstoel het ijs op worden gedouwd. Journaals vol met gewakte drenkelingen, ijsmeesters die tochten afblazen dan wel aanjagen. IJszeilen, – surfen, -boarden en wat niet al. Complete gekte ook in de media over het NK Marathon op ‘natuurijs’ en het EK op ‘kunstijs’ (gemaakt van kunstwater, merkte GS onlangs vrij geestig op).
Eindelijk: de dooi is ingetreden. Net op tijd. Nóg een paar nachtjes vrieskou en de Rayonhoofden waren weer in hoogste staat van paraatheid gebracht, had HRH Alex zijn noren uit de kast gehaald en zouden de hospitalen bijkans door hun gipsvoorraad zijn geraakt. De weergoden hebben bijtijds ingegrepen. Goddank.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
