vrijheid van meningsuiting Archives - Pagina 9 van 27

Foto: Carlos ZGZ (cc)

Het spijt mij

19 januari 2015 , 07:00 , door Republiek Allochtonië

BRIEF - Beste leerlingen van het Kennemer College in Heemskerk,

Afgelopen week is tot mijn spijt door jullie directie een getekende poster van twee zoenende mannen weggehaald. De docent die deze poster had opgehangen, is ernstig toegesproken en berispt. Hij had klaarblijkelijk zijn taken als onderwijzer volledig verkeerd geïnterpreteerd.

Een deel van jullie had deze poster als kwetsend te ervaren. Een moslim en een niet moslim, van hetzelfde geslacht, zoenend, zo maar zichtbaar voor iedereen. Een belediging voor gelovigen, vonden sommigen. Ik weet niet of deze jongeren de bijgaande tekst ‘Liefde is sterker dan haat’ ook te kwetsend vonden.

De teamleider is rondgegaan naar alle klassen om duidelijk te maken dat er een ernstige fout is gemaakt. Aanstootgevende publicaties tonen, hoort niet tot het beleid van jullie school. Volgens de directie is het van jullie, VMBO-ers, echt te veel gevraagd om na te denken over een nuance of een grap. Immers, het is niet alsof jullie VWO-ers zijn ofzo.

Beste leerlingen het Kennemer College, het spijt mij. Het spijt mij voor de leerlingen die geen problemen hadden met de poster. Voor de leerlingen die het geluk hebben van huis uit te hebben geleerd wat het betekent om de vrijheden van ander te respecteren. Voor de leerlingen die weerbaar en sterk genoeg zijn om tegen een tekening te kunnen. Het spijt mij voor deze leerlingen dat zij nu de les hebben geleerd dat angstige en incompetente volwassenen meer kapot kunnen maken dan je lief is.

Ook schrijven voor Sargasso?

Mededeling

Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.

Waan van de dag

Hoge Raad: er zijn grenzen aan vrije meningsuiting politici

17 december 2014 , 12:07 , door Jeroen Laemers

Wellicht vooral relevant vanwege de aanstaande(?) vervolging van Wilders:

De Hoge Raad vernietigde vandaag een beslissing van het gerechtshof in Amsterdam. De raadsheren oordeelden vorig jaar dat Delano Felter, lijsttrekker van de Republikeinse Moderne Partij bij de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam in februari 2010, niet strafbaar was aan het opzettelijk beledigen of aanzetten tot discriminatie van homoseksuelen. […]
De hoogste rechter oordeelt nu dat een politicus in een publiek debat weliswaar veel aan de orde kan stellen en ook mag kwetsen, choqueren of verontrusten maar anderzijds ook de verantwoordelijkheid draagt, “om te voorkomen dat hij uitlatingen verspreidt die strijdig zijn met de wet en met de grondbeginselen van de democratische rechtsstaat. Daarbij gaat het niet uitsluitend om uitlatingen die aanzetten tot haat of geweld of discriminatie maar ook om uitlatingen die aanzetten tot onverdraagzaamheid”, aldus de Hoge Raad.

Foto: *USB* (cc)

Een bal op TV | De woorden en het onzegbare

13 januari 2015 , 15:30 , door Tom van Doormaal

COLUMN - De moorden en gijzelingen in Parijs waren heel groot en heel klein. Het ging over integratie van culturen, over oorzaken van radicalisering bij jongeren met een andere culturele achtergrond: dan is het thema heel groot. Het ging ook over verlies van mensenlevens, over het live verslag van een brute moord op een gewonde agent, dan is het klein.

Het onzegbare hield aan: gijzeling, belegering, een anti-Joodse dimensie, geweld en ontknoping. Ook de zondag leverde onzegbaar nieuws, door enorme mensenmassa’s op straat, in Parijs en veel andere steden, met een serene, bijna opgewekte vredeswil.

Ik schreef over Georges Wolinski, die zich phallocrate noemde, veertig jaar geleden in een dartel boekje vol zelfspot, Lettre ouverte a ma femme. Zijn dochter verklaarde: ‘Papa is dood, maar Wolinski leeft.’ Mooier kun je de combinatie van groot en klein niet samenvatten.

Deed de TV wat moest? Ten dele: het leger experts in terrorisme maakte me kregel. Er wordt een poging tot informeren gedaan, maar ik heb weinig of niets gehoord dat ik niet zelf kon bedenken. Hieronder een voorbeeld van zwakke journalistiek.

Een Franse journalist belde kort voor de ontknoping naar de drukkerij waar de moordenaars van Charlie Hebdo zaten en kreeg één van hen aan de lijn. ‘We zijn gesteund door Al Quaida in Jemen en gefinancierd door Al Aflaki, voordat hij werd vermoord,’ zo vertelde de aanslagpleger.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Een schoon internet

5 januari 2015 , 11:00 , door Jos van Dijk

ANALYSE - Grote internetbedrijven schuwen een open debat over de grenzen van de uitingsvrijheid.

Dagelijks zijn zo’n honderdduizend mensen beroepshalve bezig om aanstootgevende filmpjes, foto’s en tekst te verwijderen van het internet. Ze werken voor Facebook, Twitter en andere social media waar mensen alles kwijt kunnen wat er maar in hen opkomt, en dat is dus ook veel rottigheid. Veel van dat werk wordt uitbesteed aan lage lonen landen, zoals de Filippijnen. Zoals dat vaker gebeurt in de ICT-wereld. Maar dan gaat het vaak om routineklussen en je kunt je afvragen of het beoordelen van porno en geweld als routinewerk beschouwd kan worden. Op den duur eist het zijn tol van de content moderators, schrijft Adrian Chen in Wired. Veel mensen haken na verloop van tijd af. Ze worden nog lang achtervolgd door de afgrijselijke beelden waarmee zij geconfronteerd zijn. Over wat zij te zien krijgen, wat hun afwegingen zijn, wat ze verwijderen en wat ze door laten hoort de buitenwereld niets. Ze krijgen hun opdrachten en mogen er, zelfs met hun collega’s, niet over praten. Voor een discussie over de grenzen van de uitingsvrijheid is geen tijd. De content moderators moeten voor hun schamel loon duizenden beelden per dag verwerken en in seconden beslissen of iets door mag of niet. Gezien de overvloed aan rottigheid op het internet lijkt er geen alternatief te zijn voor deze particuliere bewaking van de fatsoensgrenzen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Waan van de dag

De vrijheid van misselijkheid

29 augustus 2014 , 11:56 , door Jaap Walhout

OPINIE - Een uitstekende column van Rejo Zenger over waarom het zo kwalijk is dat Twitter en Facebook schokkende beelden verwijderen.

Iedereen heeft het recht op vrijheid van meningsuiting. Daar waar belangen botsen, moet die belangen tegen elkaar worden afgewogen. De vraag is dan: welke belang moet zwaarder wegen?

….

Hoe schokkend het filmpje van de onthoofding (van journalist James Foley, red) ook is, het is de keiharde realiteit van onze wereld.

Foto: Bas Bogers (cc)

Heeft Nederland de ‘politieke immuniteit’ nodig?

14 oktober 2014 , 19:00 , door Montesquieu Instituut

ANALYSE - Horen politici ook buiten het parlement immuniteit te hebben, zodat zij niet vervolgd kunnen worden om wat zij in het politieke debat zeggen?

Na 6.400 aangiften, 15.000 discriminatieklachten en rond een half jaar zorgvuldig overwegen heeft het Openbaar Ministerie (OM) afgelopen week besloten om Tweede Kamerlid Geert Wilders officieel als verdachte aan te merken van strafbare uitlatingen: voor zijn ‘minder Marokkanen’-opmerking tijdens een verkiezingstoespraak in maart 2014. Daags daarna, op vrijdag 10 oktober 2014, vroegen De Volkskrant en Trouw zich in hun redactionele commentaren af hoe zinvol vervolging was. Beide kranten erkenden dat het OM geen andere mogelijkheid had, maar zij stelden wel dat een politieke uitspraak geen juridisch – strafrechtelijk – antwoord hoort te krijgen. Betekent dit dat politici ook buiten het parlement immuniteit horen te hebben: dat wil zeggen dat zij niet vervolgd kunnen worden om wat zij in het politieke debat zeggen?

Het strafrecht

De kans op een daadwerkelijke veroordeling lijkt deze keer veel groter dan in de eerste ‘zaak Wilders’. Toen was de Rechtbank Amsterdam – evenals het OM dat destijds slechts onder dwang van het Hof überhaupt tot vervolging was overgegaan – uiteindelijk van oordeel dat er geen sprake was van groepsbelediging, noch van aanzetten tot haat en discriminatie. Volgens de Rechtbank waren de omstreden uitlatingen van Wilders voornamelijk tegen de islam als een ideologie gericht en niet tegen diens aanhangers als een voor belediging en discriminatie vatbare bevolkingsgroep. Dit ligt nu duidelijk anders: met zijn roep naar minder ‘Marokkanen’ richt Wilders zich eenduidig direct tegen een bepaalde bevolkingsgroep. Door de leden van deze groep op grond van hun afkomst te discrimineren laat hij ook het – toch al weinig overtuigende – onderscheid tussen de islam als ideologie en diens aanhangers als groep van mensen niet meer toe. Het is dus zeer waarschijnlijk dat Wilders niet alleen opnieuw voor de rechter moet verschijnen maar dat hij ook een (waarschijnlijk lichte) straf tegemoet moet zien.

Maar los van de vraag of Wilders uiteindelijk zal worden veroordeeld, roept de beslissing van het OM weer de vraag op hoe om te gaan met radicalisme in het politieke en maatschappelijke debat. Moeten alle politieke standpunten, ook al kunnen zij discriminerend zijn, in dit debat zonder dreiging van straf tot gehoor kunnen komen? En zo ja, waar ligt dan de grens tussen ‘politieke’ en andere, wellicht strafbare uitlatingen?

Foto: Emmanuel Huybrechts (cc)

Groepsbelediging

13 oktober 2014 , 11:00 , door Edge of Europe

OPINIE - Natuurlijk moet het OM onderzoeken of Geert Wilders vervolgd moet worden voor het beruchte ‘minder, minder’-spreekkoor. En natuurlijk spint hij daar garen bij, wat de uitslag van onderzoek en eventuele vervolging ook zal zijn. Alles wat tegen Geert Wilders ondernomen wordt, is koren op zijn molen die immers draait op zijn slachtofferschap en op de vermeende onderdrukking van de “volkswil”.

Echter, iedereen heeft zich aan de wet te houden en Geert Wilders is daarop net zo min een uitzondering als de gemiddelde scooterjongere. Als die wet je niet bevalt, dan kun je als landelijke politieke partij voorstellen om hem aan te laten passen – in dat opzicht heb je een behoorlijke voorsprong op scooterjongeren. Alleen moet je dat voordeel wel benutten. De boel laten verslonzen en vervolgens janken over vervolging is niet erg sterk.

Maar moeten die wetten, artikelen 137c en -d, eigenlijk wel worden afgeschaft? Juist deze artikelen beschermen nog altijd vooral de Joden in Nederland, en het waren dan ook de steeds vaker onder vuur liggende Joden voor wie in 1934 de eerste Nederlandse wet tegen groepsbelediging werd aangenomen (pdf):

Naast dat het opmerkelijk is dat een partij die zich zo verbonden zegt te voelen met Joden en Israël precies dit wetsartikel om zeep wil helpen: is het niet een teken aan de wand? Dit was de wet waarmee men in 1934 de vrijheid van meningsuiting van Nederlandse aanhangers van het nationaal-socialisme wilde censureren. En verdomd, als je op bovenstaande link klikt, lijkt het wel alsof je op de Facebookpagina van een of ander zwakzinnig vlagwapperend pro-Wildersclubje bent beland:

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sebastiaan ter Burg (cc)

Vrijheid van meningsuiting

27 augustus 2014 , 11:00 , door Jeroen Laemers

Weet u nog: de ‘vrijdenkersruimte’ in het Tweede Kamergebouw? Ik was ‘m al lang en breed vergeten, maar de Volkskrant, bij monde van columniste Sheila Sitalsing, herinnert ons gelukkig weer aan dit fraaie initiatief uit 2008 van VVD en PVV.

Volgens Mark Rutte (toen nog in de oppositie) werd de vrijheid van meningsuiting in Nederland bedreigd en diende de opening van de vrijdenkersruimte als tegenwicht. Het allerliefst zag hij toen nog de invoering van een Amerikaans model waarin zo’n beetje alles gezegd kan worden:

In Amerika weegt de vrijheid van meningsuiting zwaarder dan de inhoudelijke waardering voor de uitgesproken boodschap. Dat zou in Nederland ook zo moeten zijn.

Kortom: haatzaaien en discriminatie moet, zolang niet expliciet wordt opgeroepen tot geweld, gewoon kunnen. Demonstrerende nazi’s? Geen probleem!

Zodoende was Rutte ronduit trots een ruimte te mogen openen waarin anti-islam cartoons van Gregorius Nekschot, werken van Theo van Gogh en naakten van Ellen Vroegh, die – naar verluidt – vanwege klagende moslims door het gemeentebestuur van Huizen uit het zicht werden geplaatst.

Maar dat was toen. Nu het gaat over IS-vlaggen en ‘haatimams’, klinkt een heel ander geluid:

Nederland is een democratische rechtsstaat. Vrijheid van meningsuiting is hier een onbetwist recht.’ Maar er zijn grenzen, aldus de premier. ‘En als die overschreden worden, zal de staat die grenzen vastberaden bewaken.’

Foto: dreamwhile (cc)

Peter Breedveld

23 augustus 2014 , 10:00 , door Jona Lendering

OPINIE - Oké, Peter Breedveld zit weer eens in de problemen. Dit keer lijkt het erop dat zijn Twitteraccount is geblokkeerd. Ik geloof dat het al eens eerder is gebeurd en toen is het goedgekomen. Dat zal ook nu wel zo zijn, maar dat laat onverlet dat er alwéér iets is ondernomen om de man het leven zuur te maken.

Ik heb Breedveld leren kennen nadat ik een blauwe maandag had gewerkt aan de Vrije Universiteit, waar hij schreef voor het tijdschrift Ad Valvas. Die rare film van Mel Gibson over The Passion of the Christ was net in première gegaan, er was ophef over het antisemitische karakter daarvan, en Breedveld wilde daarover schrijven. De afdeling oude geschiedenis van de VU schoof het af en dus ben ik met Breedveld en een theoloog naar de perspremière gegaan. Daar kwam een prima stuk uit en dat was dat.

Hoe Breedveld en ik jaren later weer met elkaar in contact kwamen herinner ik me niet, maar ik ben stukken gaan schrijven voor zijn website, Frontaal Naakt. Breedsvelds visie was dat er een politiek-correct klimaat bestond en dat teveel dingen niet mochten worden gezegd. Frontaal Naakt bood ruimte aan discussies over de wijze waarop de islam de samenleving ondergroef en ik herinner me dat ik stukken daar tegenin heb geschreven. Wat je ook van Breedveld kunt zeggen: hij stond open voor mensen die een andere mening hebben.

Is Frontaal Naakt een leuke site? Het NRC Handelsblad noemde de plaats extreemrechts, wat een overdreven maar wel begrijpelijk etiket was voor de vroege fase, toen Breedveld ruimte bood aan de geluiden die na de Fortuynrevolte mainstream zijn geworden. Gregorius Nekschot mocht er zijn walgelijke cartoons plaatsen. Breedvelds simpele punt was, en is, dat een mening geuit mag worden.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.