Vrijheid! van! meningsuiting!

Ach, wat een hel moet het zijn om een geregelde GeenStijl-reageerder te zijn. Moest je vorige week nog blaffen dat het SCHAN! DA! LIG! smakeloos was dat Joop (zdhafd*) een cartoon plaatste waarin moslims met joden werden vergeleken, gisteren moest je meehuilen met de wolven in het roze bos dat het GODS! GE! KLAAGD! was dat de cartoon van de site was verwijderd. Vrijheid van meningsuiting, joh! Vrijheid van meningsuiting! Dat Joop de cartoon verwijderde omdat medewerkers te ernstig werden bedreigd door Wilders' ongewilde virtuele knokploegen doe je natuurlijk plichtmatig af als een poging om de PVV verder zwart te maken. Tel uit je winst! Maar wat die zogenaamde ridders van het vrije woord vergeten is dat, ondanks dat het treurig is dat het is gebeurd, het net zo goed een recht is om iets te plaatsen als dat het een recht is om iets wat je zelf hebt gepubliceerd te verwijderen. En dat maakt je als criticus van het verwijderen net zo'n lul als de idioot die het verwijderen van de cartoon in de eerste plaats eiste. Ook dat is vrijheid van meningsuiting. Leer daar nou eens mee omgaan, verdulleme! *zij die het altijd fout doen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vrijdenkersruimte

Mark Rutte heeft een ingenieuze reden gevonden om de gewraakte spotprent van Adriaan Soeterbroek uit de door de PVV en VVD opgerichte Vrijdenkersruimte van de Tweede Kamer te houden: “Ik hoef ‘m daar niet op te hangen, omdat ‘ie niet door de rechter verboden is.”

Nou ja, ingenieus… Geen van de werken die in de vrijdenkersruimte vallen te bewonderen zijn ooit door de rechter verboden, dus waar hebben we het over? Zelfs het werk van Gregorius Nekschot is nooit door een rechter beoordeeld.

Eerder al had de PVV zich teruggetrokken uit het initiatief, toen op aandringen van Tofik Dibi enkele prenten in de collectie werden opgenomen, die kritisch waren over de PVV en Israël. De ruimte was volgens Fleur Agema namelijk alleen bedoeld voor “kunst die is verwijderd onder druk van moslims. Dat is het thema van de expositie”. Het ging de PVV dus niet om de vrijheid van meningsuiting in het algemeen, maar de vrijheid van moslimbashen.

Nu valt ook Mark Rutte’s VVD door de mand als hopeloos opportunistisch. De vrijheid van meningsuiting is weliswaar absoluut, maar de VVD zou wel gek zijn om mee te werken aan het al te grof beledigen van coalitiepartner PVV. De samenwerking is immers al delicaat genoeg.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe de PVV een slaatje zou kunnen slaan uit de rechtzaak èn de cartoonrel.

Een gedachtenspinsel mijnerzijds hoe de PVV intern zou kunnen communiceren…..(als ze slim zouden zijn)


Date: Sun 13 Feb 2011 14:27
From: Martin Bosma
To: Geert Wilders
Subject: Ideetje om winst te halen

Hallo Geert,

Ik heb nog eens na zitten denken hoe we om moeten gaan met de media de komende dagen. Ik denk dat het mogelijk is om het beste uit je rechtszaak te halen en tegelijkertijd die walgelijke cartoon van de Vara te wreken. En het gaat je nog stemmen opleveren voor de Eerste Kamer en de PS, let maar op mijn woorden. Als partijstrateeg, raad ik je daarom het volgende aan.

Allereerst de rechtszaak. Die moet je verliezen. Ik weet het, we hebben het hier al meerdere malen over gehad, maar naar mijn mening kunnen we hier echt een slaatje uit slaan. Zeker nu. Laat Mosko maar een beetje foeteren voor de vorm en sputter wel wat tegen. Maar je moet de rechtszaak verliezen, probeer er echter wel een symbolische straf uit te halen. Meer dan alleen een schuldigverklaring is niet nodig. Natuurlijk grijpen we dit aan als middel om je verontwaardiging te uiten over het falende rechtssysteem, de linkse advocaten en de bevooroordeelde rechters, maar laten we achter de schermen de voordelen goed benutten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De totale oorlog van Geert

Sportpalast, Berlijn, 18 februari 1943 (Foto: Wikimedia Commons)

We schrijven 18 februari 1943. De Duitsers hebben de slag om Stalingrad verloren, de geallieerden beginnen aan hun lange opmars; het tij lijkt gekeerd, en het regime in Berlijn kiest voor massale mobilisatie. In een grootse propagandabijeenkomst in het Sportpalast in Berlijn wordt een applausmachine bijeen geroepen, en Goebbels houdt er zijn bekende betoog waarin hij oproept tot de ‘Totale Oorlog’:

Ich frage euch: Wollt ihr den totalen Krieg? Wollt ihr ihn, wenn nötig, totaler und radikaler, als wir ihn uns heute überhaupt erst vorstellen können?

Deze ’totale oorlog’ werd, geheel in stijl, voorgesteld als een zeer heldhaftige daad van opofferingsgezindheid, die uiteindelijk uiteraard zou leiden tot de nationaalsocialistische zege, en duizendjarige glorie voor het Arische ras. De desastreuze gevolgen van de ’totale oorlog’ zijn gevoeglijk bekend, en hoe het met de nationaalsocialisten afliep behoeft ook geen nadere toelichting. Dat de term ’totale oorlog’ sinds Goebbels’ Sportpalastrede lichtelijk beladen is, spreekt eveneens voor zich.

Het was me dan ook nogal een uitspraak, Geert –

Door heel Europa, niet alleen in Nederland, maar in heel Europa vechten de multiculturalistische elites een totale oorlog uit tegen hun bevolkingen … uiteindelijk resulterend in een islamitisch Europa.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Houd je mond of je bent bankroet

Rechtszaal van het European Court of Human Rights (Foto: Wikimedia Commons/Djtm)

Het Europese Hof voor de Rechten de Mens in Straatsburg heeft vorige week een belangrijke uitspraak gedaan voor de persvrijheid. De Engelse ‘Daily Mirror’ kreeg weliswaar geen gelijk in de zaak over de privacyschending van Naomi Campbell. Maar het Hof vond wel dat het Engelse systeem van ‘success fees’ voor advocaten buitenproportioneel hoge kosten met zich meebrengt en daarom een onacceptabele aanslag is op de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. In de zaak van de Daily Mirror heeft een aantal mensenrechtenorganisaties, zoals Human Rights Watch, ook een bijdrage geleverd. Zij hebben namelijk ervaren dat hun vrijheid om schendingen van mensenrechten publiek te maken door de Engelse wetgeving de afgelopen jaren aanzienlijk is ingeperkt.

De zaak van Naomi Campbell tegen de Daily Mirror begon tien jaar geleden toen de krant een artikel publiceerde onder de titel: ‘Naomi: I am a drug addict’. Campbell vervolgde de krant met succes tot de hoogste rechter voor schending van haar privacy. Zij kreeg gelijk en de krant moest haar niet alleen een schadevergoeding betalen, maar ook alle proceskosten die voortvloeiden uit een overeenkomst die Campbell met haar advocaat had afgesproken onder de condities van de ‘success fee’-wet. De krant kreeg een rekening van 1 miljoen pond.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Staan monsterlijke misdaden op zichzelf?

‘Monsterlijke misdaden staan op zichzelf’ dat zegt ex-gouverneur Sarah Palin. Als de Alaskaanse gelijk heeft, dan zou de wereld lekker overzichtelijk zijn. Goed is goed en fout is fout: zo zien we het graag. De hele rechtspraak kunnen we overlaten aan een administratief medewerker. Geen pleidooien meer, geen advocaten, geen officieren, niet meer kijken naar de context, maar gewoon op basis van een simpel puntensysteem straffen. Rechts-populistische politici zijn alleen gevoelig voor het begrip context, als ze zelf in het beklaagdenbankje zitten. Een drankprobleem, een misverstand, een mentale worsteling: altijd is er een goed excuus voor het plegen van een strafbaar feit. Maar als de ander wat fout doet, dan verdient hij natuurlijk wel straf. Wat zeg ik: de zweep erover!

Monsterlijke misdaden
Het ingewikkelde van monsterlijke misdaden is dat ze juist nooit op zichzelf staan, maar dat de context altijd een rol speelt. Daarom hebben we in moderne landen een moderne rechtspraak. Omstandigheden doen er toe. Als iemand is opgehitst, dan is de ophitser medeschuldig. Als iemand een psychische ziekte heeft, dan hoort iemand behandeld te worden. Lastig wordt het als dader is beïnvloed door iets of iemand die hij niet persoonlijk kent. Religieuze fanatici of extremistische politici mogen niet oproepen tot geweld. De slimmere onder hen doen dat dan ook niet. Maar hoe zit het met het stelselmatig zwartmaken van één bepaalde groep? Om er maar eens een oude bekende bij te halen: Hitler had het in de beginjaren zelden over joden. Hij sprak over straatterroristen, gespuis en ongedierte, maar nam het woord jood niet in de mond. Hij keek wel uit. Zijn aanhangers wisten exact wie hij bedoelde, maar zijn tegenstanders konden hem niets maken. Tijden veranderen, de politieke trucs blijven dezelfde.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nieuwsjaar 2010: zoeken naar grenzen

Vandaag een gastbijdrage van Nel Ruigrok (Nederlandse Nieuwsmonitor) en Wouter van Atteveldt (VU).

telegraaf kopt: pvv wil regerenHet nieuwsjaar 2010 in de landelijke dagbladen is het jaar  dat de staatsrechtelijke, juridische en journalistieke grenzen zijn opgezocht.

In de politiek worden staatsrechtelijke grenzen opgezocht. De formatie vindt grotendeels buiten het staatshoofd plaats en resulteert in een coalitie die zelfs met gedoogsteun op de krapst mogelijke meerderheid in de Tweede Kamer rust. In de Senaat is zelfs sprake van een minderheid.

De discussie hierover in de partijen beheerst het politieke nieuws in de tweede helft van het jaar. PVV-leider Geert Wilders werd in de Nederlandse dagbladen veruit het meest genoemd, op afstand gevolgd door oud-premier Balkenende,  Mark Rutte en Maxime Verhagen. PvdA-leider Cohen en voorganger Wouter Bos deelden de aandacht voor de PvdA-leider in de dagbladen en komen gedeeld op plaats 5 en 6. Voor Halsema en Pechtold hebben de dagbladen duidelijk minder oog, om maar te zwijgen over de overige lijsttrekkers.

Tabel 1. Aandacht voor de politieke leiders in de dagbladen (1 januari-27 december 2010)

Date Wilders Balk. Rutte Verhag. Cohen Bos Halse. Pecht. Roeme. Kant Thieme Sap 2010-01 354 385 38 67 36 281 45 81 19 39 15 5 2010-02 353 516 77 169 45 464 109 108 7 78 21 2 2010-03 496 503 77 91 219 368 127 170 79 172 19 4 2010-04 322 281 81 69 247 143 86 83 42 21 45 11 2010-05 388 476 280 82 366 136 159 184 108 18 40 11 2010-06 697 540 501 247 403 96 226 223 114 23 34 10 2010-07 334 173 251 193 152 53 112 100 26 2 7 23 2010-08 596 129 199 280 101 41 54 60 47 1 5 2 2010-09 791 236 302 340 124 80 91 82 56 2 19 8 2010-10 1097 261 607 296 108 64 145 87 86 3 29 2 2010-11 590 121 309 148 69 32 105 54 26 4 18 2 2010-12 197 42 160 81 66 25 59 22 28 2 6 21 Totaal 6215 3663 2882 2063 1936 1783 1318 1254 638 365 258 101

VVD-premier Mark Rutte kreeg relatief veel aandacht van De Telegraaf, die ook warme belangstelling had voor Job Cohen. Met Femke Halsema had de grootste krant juist minder dan de anderen. Zij kreeg vooral aandacht in De Pers.  Voor de rest zijn de verschillen tussen de dagbladen klein.

Vorige Volgende