RIP Bibeb
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: De woede van de miskenning
, door
“Een gedeelte van het electoraat heeft veel last van rancune en waar die rancune overgaat in al dan niet humoristisch bedoeld racisme is moeilijk te zeggen. Een en ander is ook het gevolg van de zeer treurige tendens dat emoties in het openbaar getoond moeten worden. De meest voor de hand liggende emotie is de woede van de miskenning.”
“Het pleidooi van Guusje ter Horst komt voort uit diezelfde miskenning. De kiezers zien niet hoe hard ze werkt, haar moeder had het ook moeilijk.”
Vrij Nederland heeft de elite gevraagd te reageren op het inmiddels beruchte ‘Opstand der Elite’ interview met Guusje ter Horst. Het bovenstaande citaat komt uit de reactie van Arnon Grunberg.
Maar ook Maarten van Rossem kan zoals bekend scherp uit de hoek komen:
“Nog vreemder was de soms impliciete, soms expliciete suggestie dat het succes van de PVV de stemming van Het Volk, of De Burgers representeerde. Dat is eigenlijk alle jaren dat het populisme in Nederland van zich deed spreken het geval geweest. Het Volk is boos, Het Volk is bang voor de mondialisering, Het Volk is zus en Het Volk is zo.”
“Maar Het Volk is niets, Het Volk bestaat helemaal niet als een coherente entiteit. Als zeventien procent van de kiezers op de PVV heeft gestemd, dan betekent dat dat drieëntachtig procent van de kiezers niet op de PVV heeft gestemd.”
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Opstand van de elite is prima, maar dan wel graag met nieuw elan
, door
Vrij Nederland filterde uit het interview met minister Guusje ter Horst twee weken geleden een hartekreet: ‘Elite, kom in opstand!’. Mooie tactiek van het opinieblad: eerst Ter Horst naar voren schuiven met de kordate uitspraak en dan twee weken later weer die uitspraak op de cover, maar dan met een vraagteken: ‘Opstand van de elite?’ Resultaat: reactierondje ‘mensen die zich wel eens uitlaten over de stand van het land’ (zo staat het letterlijk in de intro). Tadaa: Freek de Jonge, Wim de Bie, H.J.A. Hofland, Maarten van Rossem… lees ik hier soms een Snoecks almanak uit 1988?
Het gewraakte fragment van het oorspronkelijke interview met minister Ter Horst in Vrij Nederland van 4 juli: ‘Waar ik op dit moment naar snak is dat de intellectuele elite van Nederland in opstand komt. Dat er een tegenbeweging op gang komt van mensen die zeggen: we hebben genoeg van de vergroving, de samenleving die extreem-rechts propageert is niet het Nederland waarin wij willen leven. Hun stem hoor ik te weinig.’
Wat doet Vrij Nederland twee weken later? Ze laat stemmen horen. Wim de Bie. Freek de Jonge. Ja, zij bedrijven humor, zijn schrijvers en kunstenaars. H.J.A. Hofland, absoluut een van de grootste vaderlandse journalisten van de vorige (en deze) eeuw. De tachtig gepasseerd en ook als senior een toonbeeld van scherpte. Maar moeten zij de komende vijftig jaar nog met dit volk doorbrengen? Hofland heeft vele talenten, maar de honderddertig halen zal ook hem niet lukken. Maarten van Rossem heeft altijd gelijk, maar stond hij te dringen om zijn zegje te doen of vond de redactie hem zo’n plezierige usual suspect?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Uw zieleroerselen liggen op straat
, door
In de eindeloze stroom inbreuken op uw privacy door de overheid heb ik er eentje over het hoofd gezien. Gelukkig waren ze alert bij Vrij Nederland. In de papieren editie van afgelopen week gaan ze uitgebreid in op de verplichting voor psychiaters om op elke factuur te melden wat u mankeert. Op verzoek hebben ze dit artikel ook online gezet, hulde!
Lees vooral het artikel. Heel beknopt komt het er op neer dat de psychiaters moeten aangeven wat u mankeert (bv Depressief), dat die informatie bij de zorgverzekeraar ligt (gekoppeld aan de persoon) en dat die informatie gebruikt wordt voor analyses (versleuteld).
Wat het artikel niet vermeldt, is dat de overheid twee andere instrumenten heeft om de gegevens te gebruiken. De AIVD kan alles opvragen en gebruiken voor datamining en politie kan bij bepaalde verdenkingen per individu gegevens opvragen.
Lees vooral ook het interview met de ontwerper van het systeem, Jan Swinkels, onder de kop “Allemaal achterdocht”
Twee stukjes er uit om u over te halen het te lezen:
“Kunt u zich de zorgen van patiënten voorstellen nu informatie buiten de behandelkamer komt?
‘Nee, ze lijden toch gewoon aan een ziekte?”
“Als je niet geregistreerd wilt worden, ga je toch in een ander land wonen?”
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Blog-journalistiek verdient erkenning
, door
Mogen we af en toe ook eens wat zelfonderzoek plegen? Ik vind van wel. Zeker nu we een paar massieve VN-veren in onze reet hebben gestoken gekregen, mag de vraag worden gesteld: is dit een journalistiek weblog of maken we ons hier ‘schuldig’ aan een als infaam gekwalificeerde soort ‘burgerjournalistiek’ (whatever that may be)? Of is er wellicht zoiets ontstaan als ‘blog-journalistiek’?
Laatst merkte een van mijn mede-redactieleden op dat Sargasso geen journalistieke weblog is. Ik ben het hartgrondig met hem oneens: voor zeker 90 procent wordt hier journalistiek bedreven. Noem het new-journalism voor mijn part. Mijn stelling is een impliciete uitnodiging tot polemiek.
Journalistiek is een zaak van feiten vergaren, rangschikken en in leesbare vorm presenteren. Een zaak van checks and balances. Wat doen wij hier dagelijks? Toch niet anders dan dat? Er is uiteraard een verschil tussen de presentatie van hard nieuws en de beschrijving van achtergronden en opinies. Maar im grossen Ganzen tellen toch de feiten steeds als fundament, waarop men zich baseert. Checks and balances dus. Even los van de amuse en satire, die zich in de marge van deze processen bevinden. Maar dat is bij kranten en andere journalistieke media niet anders…
Checks and balances
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
GeenStijl, oneerlijk jongetje zonder ballen
, door
Hoe kan het dat een respectabele Nederlandse ochtendkrant schrijft: ‘Eerlijke jongen met flinke onderbuik’, als het gaat om de eindredacteur van GeenStijl.nl? Waarschijnlijk omdat ze alleen bekenden en goedgezinde collega’s aan het woord laten. Vrij Nederland doet wat de Volkskrant achterwege laat, namelijk laten zien wat het ware gezicht is van het moderne volksgericht op internet, het weblog GeenStijl.nl.
Vals:
‘Hij wordt van alle kanten van RaRa-acties beticht. Iedereen schrijft dat op. Zouden wij dat dan niet mogen opschrijven?‘
Hypocriet:
‘Wij wisten niet dat die foto?s gestolen waren. Had Manon ons even gebeld, dan hadden we ze meteen van de site gehaald.‘
Achterbaks:
‘In eerste instantie had ik niet eens gezien dat daar een telefoonnummer op stond.‘
Leugenachtig:
‘O? ik was echt in de veronderstelling dat het achttien was.‘
Lachwekkend:
‘Nou, ik heb de voorbeelden nu even niet paraat, maar we hebben De Telegraaf een paar keer stevig aangepakt, hoor.‘
Ongeloofwaardig:
‘Ik wil het niet als excuus opvoeren, maar ik was op vakantie toen dat gebeurde.‘
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.