Econoom Jan Pen toch niet dood
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wetenschappelijk verantwoord opstaan
, door
Andries Knevel kreeg van de Volkskrant van dit paasweekeinde een pagina de ruimte om aan te tonen dat ‘de heer waarlijk is opgestaan’. Hij doelt dan op de veronderstelde opstanding van Jezus in het jaar 33, drie dagen na zijn dood. Hij draagt daar een tiental ‘bewijzen’ voor aan. In een uitzending van Pauw en Witteman, legde hij uit dat het zijn passie is ‘geloof en wetenschap’ te combineren. Van mij mag Andries een Mc Kroket combineren met een pizza calzone, maar moet ik daarover lezen in een veronderstelde kwaliteitskrant? Zonder commentaar op het geschrevene? Ik dacht het niet.
Keiharde bewijzen
Andries Knevel schudt achteloos enkele ‘keiharde bewijzen’ voor de opstanding uit zijn mouw. Ik benoem er hier een tweetal om het wetenschappelijke niveau van de ‘bewijzen’ aan te geven. ‘Om te beginnen waren de getuigen van de opstanding volgens de Evangeliën vrouw. Dat waren in de Oudheid geen betrouwbare getuigen en dus zou geen mens vrouwelijke getuigen ‘verzinnen’ en moet het verhaal wel waar zijn.’ Met andere woorden; hoe ongeloofwaardiger de getuigen, hoe groter de kans dat ze de waarheid spreken. Volgt u het nog? Het is natuurlijk een redenering, maar om nu te spreken van wetenschappelijk bewijs?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Een hit-job op de PVV
, door
Op Sargasso geven we af en toe ruimte aan gastbijdragen. Ook als deze gastbijdrage uit een hoek komt die u hier niet zo verwachten. Hoofdredacteur Duns Ouray van Het Vrije Volk reageert op een artikel in de Volkskrant gisteren.
Janny Groen en Annieke Kranenberg (beiden Volkskrant) bedrijven schandalige journalistiek. Of specifieker: “drive-by journalism”, een spervuur van cheap shots, zonder diepgang, steeds weer op zoek naar het volgende slachtoffer.
Moet u zich voorstellen: de PVV wordt gepeild op 25 zetels. Dat is een achterban van 2,6 miljoen Nederlanders. Het staat voor 1,5 miljoen stemmen. En Volkskrant-journalisten Janny Groen en Annieke Kranenberg willen een stukje schrijven over deze achterban. Wie zijn het? Wat beweegt hen?
Dus wat doen Janny en Annieke? Ze benaderen de afzenders van haat-mail aan Gerard Spong. Het lukt om 15 mensen te interviewen. En die 0.0006% wordt voorgesteld als representatief voor de achterban van de PVV.
En hoe verrassend, de verzenders van haat-mail drukken zich weinig genuanceerd uit. En dus slagen Janny en Annieke in hun opzet: de achterban van de PVV als kleindenkende racisten weg te zetten.
Overigens blijkt Spong’s haat-mail afkomstig van tenminste één CDA-stemmer en tenminste één Partij voor de Dieren-stemmer, maar dat mag de pret van Janny en Annieke niet drukken: het is allemaal representatief voor de PVV. Een mooi verhaal moet je niet kapot laten maken door de feiten.
Het resultaat? Eén van de meest schandalige journalistieke hit-jobs van de afgelopen jaren. Het is zó vooringenomen, zó achterbaks als je dat maar zelden ziet. Zo wordt Wilders omschreven als “een politicus die velen voor racist wordt uitgemaakt“. Tsja.
Gelooft de Volkskrant-redactie werkelijk dat hun lezers dit als interessante journalistiek beschouwen? Dan beperkt De Volkskrant zich bewust tot linkse lezers die de krant enkel kopen omdat ze hun vooroordelen bevestigd willen zien. Maar misschien heeft de redactie wel gelijk; misschien is dit wel dé groeiende target-group in het huidige Nederland.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Volkskrant naait koningshuis oor aan
, door
Prinses zet geld weg in belastingparadijs, kopte de Volkskrant vanochtend. Dat dit bericht niet onmiddellijk via het ANP op andere nieuwssites opdook, zegt al wat over de waarde ervan. Collega-journalisten zien namelijk meteen dat hier met een stukje tendentieuze verslaggeving de verjaardag van de vorstin gevierd wordt.
Zo moet het ongeveer gegaan zijn: een secretaresse van advocaat Nijnens heeft zich aan de bar tegenover een persrat laten ontglippen dat de baas met iets fiscaals bezig was voor prinses Christina. De journalist rook een schandaaltje en toog naar de Kamer van Koophandel, waar hij een document bemachtigde (bravo!), waaruit bleek dat een trust in belastingparadijs Guernsey beheerd werd vanuit paleis Noordeinde. Koningshuis ontduikt belastingen!
Flux een verontwaardigd stukje getikt en ter commentaar voorgelegd aan de Rijksvoorlichtingsdienst, die keihard terugsloeg door te melden dat de hele constructie is goedgekeurd door belastingdiensten in Nederland en Engeland. Fiscaal niks aan de hand dus, maar wel een fijn stukje onderzoeksjournalistiek naar de ratsmodee geholpen. Geen nood echter, want als je er een suggestieve kop boven zet, de ogenschijnlijk belastende feiten vooraan in het stukje zet en de uitleg van de RVD aan het eind, dan is er altijd wel een PvdA’er die erin trapt.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
‘Buitenstaanders’ gijzelen Nederland
, door
“De buitenstaanders zijn geen lid van kerken, partijen, vakbonden of andere organisaties. Ze hechten veel waarde aan familie en gezin, maar hebben moeite om zich te identificeren met een bredere buitenwereld. Ze scoren laag op waarden als empathie, tolerantie, gemeenschapszin of aandacht voor het milieu. Ze zijn hedonistisch en materialistisch ingesteld, hebben moeite met de complexiteit van de moderne samenleving en verlangen naar law and order”
Wat wij als Sargassoredactie (elitaire salonsocialistische dertigers met jaren dertighuizen en kinderen op Daltonscholen) al jaren beweren, klopt volgens onderzoeksbureau Motivaction als een bus: een derde deel van Nederland bestaat uit vegeterende oude-nieuwbouwwijkbewoners die vooral SBS6 kijken en voor ieder ongemak naar de overheid wijzen. Of naar buitenlanders. Of naar de Linkse Kerk. Kunnen we hieruit afleiden dat Rita en Geert samen goed kunnen zijn voor 50 zetels?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Quote du Jour | De krant is mijn stofzuiger
, door
“De etholoog Konrad Lorenz heeft ooit beschreven dat als ganzen uit hun ei kruipen en als eerste een stofzuiger zien, zij denken dat die stofzuiger hun moeder is. De rest van hun leven blijven ze stofzuigers volgen. Zo ligt het ongeveer ook voor mij en de krant.” (Ronald Plasterk, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen in de Volkskrant)
De krant maakt dat je ergens bij hoort. De krant geeft een gevoel van eigendom. Er is weer meer behoefte aan duiding, achtergronden en discussie. De nood is acuut. Ik maak me grote zorgen.
Zomaar wat kreten van Ronald Plasterk, de man van cultuur die het zijn taak acht om in de bres te springen voor bedreigde cultuur, zoals de eeuwenoude krant op ouderwets papier. Punt is alleen dat Plasterk wel kan zeggen dat hij de krant lief heeft, maar dat hij weinig doet of kan doen om de bedrijfstak te helpen. Kranten willen geen subsidie en Plasterk vindt nationalisering van de hele krantensector een onzalig idee. “Zo dramatisch zal het toch niet worden?”, aldus Plasterk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Obama ’08 in black and white
, door