Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Geen fouten gemaakt bij beslissingen Irak?

Stephe Harper, de Canadese Minister President gaf het al toe: Irak was een vergissing. Kevin Rudd, Australisch premier noemde zijn lands missie in Irak “aantoonbaar verkeerd” en zelfs Bush en Blair zijn niet meer helemaal zeker van hun zaak.
Echter vanuit “kamp Holland” blijft het oorverdovend stil. Onze premier lijkt te vinden dat hij ons en de Kamer wel genoeg – en correct – heeft voorgelicht, want de toenmalige reden, dat Irak vele VN-resoluties niet naleefde, is nog steeds actueel (Israël, iemand?). Want aangezien Nederland alleen politieke steun gaf aan de beslissing het land binnen te vallen valt de situatie niet te vergelijken met die van andere landen, en is zelfreflectie niet nodig, zo redeneert ons kabinet.
Zo ontstaat toch de ietwat gekke situatie dat Nederland het enige land is dat nog steeds vasthoudt aan de toenmalige reden van invallen, en was ons land blijkbaar het enige die het gevaar van internationaal terrorisme, gebaseerd op het aanwezig zijn van massavernietigingswapens, NIET meenam in haar beslissing.
Waarom geloof ik dat niet?
Groene economie: miljoenen nieuwe banen
Laten we het na al dat bellen blazen op de beurs voor de verandering nu eens hebben over de échte economie. De economie van de 21ste eeuw: de groene economie. Het milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) publiceerde vorige week het rapport “Green Jobs: Towards Decent work in a Sustainable, Low-Carbon World” waaruit blijkt dat de groene economie wereldwijd tientallen miljoenen banen gaat opleveren. Dit zijn -in tegenstelling tot de oude economie van het Wall Street kapitalisme- échte banen waarvoor je gestudeerd moet hebben of waarvan je zelfs moe wordt, respectievelijk: het ontwerpen van waterbesparende douchekoppen óf het sorteren van afval.
De mondiale markt voor groene producten en diensten zal in ruim tien jaar verdubbelen naar 2740 miljard dollar in 2020. De helft van de nieuwe groene banen richt zich op energy efficiency, maar ook watermanagement en afvalverwerking zijn belangrijke werkverschaffers. Het rapport voorziet dat in 2030 in Duitsland 16% van de industriële productie milieutechnologie betreft. Werkgelegenheid in windenergie zal wereldwijd stijgen tot 2,1 miljoen banen in 2030, voor zonneenergie is dat zelfs 6,3 miljoen banen. In totaal zal de werkgelegenheid in duurzame energie met 20 miljoen banen hoger uitvallen dan die in de fossiele sector van fossiele energie.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Quote van de Dag: betreuren
Sommige van die lui kunnen Zimbabwe niet op een kaart vinden.
VN-ambassadeur Dumisani Kumalo van Zuid-Afrika vraagt zich af sinds wanneer de Veiligheidsraad de kwaliteit van verkiezingen beoordeelt.
De VN-veiligheidsraad ‘betreurt’ de stembusgang overigens unaniem. China, Rusland en Zuid-Afrika willen geen sancties tegen het land, en Zuid-Afrika voorkwam dat de veiligheidsraad de verkiezingen ‘illegaal’ noemde.
Vrijdag Vraag – Arabische mensenrechten
Een aantal Arabische staten heeft overeenstemming bereikt over een Arabische verklaring van de mensenrechten.
Het stuk leidt tot de nodige controverse (zie bv 2.3).
Levert de verklaring wel of niet een positieve bijdrage aan de mensenrechten?
Backup versie verklaring
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.