Op straat in Chisinau, Moldavië

Vanmiddag stond bij de McDonald's in het hartje van Chisinau een mannetje met een grote indianentooi op zijn hoofd fanatiek de panfluit te bespelen. Hij en zijn maat hadden veel publiek, dat ervoor gekozen had de zondagmiddag op en neer Stefan cel Mare te flaneren, de grote boulevard waaraan alles in de stad gebeurt, van ijsjes eten tot het land regeren. De stad is rustig. Politie staat alleen bij de ambassades. De regeringsgebouwen zijn met gloednieuwe, glimmende hekwerken afgezet. Niets wijst erop dat in dit land momenteel de duimschroeven flink aangedraaid worden om ervoor te zorgen dat de communisten de verkiezingen aan het eind van deze maand winnen. Dat is nodig omdat de verkiezingen van deze april tot een patstelling hebben geleid. Het staatspersbureau pompt er op het moment berichten uit met titels als Moldovan opposition defies electoral legislation en Moldovan opposition tries to conceal truth about post-election riots. Die eerste link gaat over het feit dat leden van de oppositie weigeren hun zetels in de verkiezingscommissie op te geven, terwijl de communisten dat al wel gedaan hebben, dit alles om plaats te maken voor 'onafhankelijken'. De belangrijkste website van de oppositie heeft van de provider te verstaan gekregen dat ze moet stoppen met schadelijke activiteiten.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moldavië gaat opnieuw kiezen

Presidentieel paleis in Chisinau (Foto: Flickr/wstuppert)

Omdat de Moldavische volksvertegenwoordigers er gisteren voor de tweede keer niet in slaagden een nieuwe president aan te wijzen, komen er nieuwe verkiezingen voor het parlement. De leiders van de oppositie dwongen hun backbenchers de zitting te boycotten uit vrees dat iemand van hen zich zou laten omkopen en in de geheime stemming toch op de regeringskandidaat voor het presidentschap zou stemmen. Die kandidaat kwam daardoor één stem tekort.

De oppositie vindt nog steeds dat de verkiezingen van deze april niet eerlijk zijn verlopen en dat ze recht heeft op meer dan de huidige 41 zetels (de andere 60 zijn voor de regerende communisten). Na lange en gewelddadige protesten bemoeide de internationale gemeenschap zich ermee, maar de oppositie weigerde zich neer te leggen bij de nederlaag. Waarnemers hadden geconstateerd dat de verkiezingen niet volgens het boekje waren verlopen, maar dat de uitslag klopte. In de aanloop naar de nieuwe verkiezingen dreigt nu een machtsvacuüm.

Bovendien is het nog maar de vraag of nieuwe verkiezingen iets oplossen, want het land blijft verdeeld over de koers van het land: oost of west? Het Moldavische hooggerechtshof heeft een klacht van de oppositie afgewezen tegen een wet die bepaalt dat dubbele paspoorthouders niet in het parlement mogen. Meer dan de helft van de oppositievertegenwoordigers heeft ook een Roemeens paspoort, iets wat overigens niet erg bijzonder is in het kleine Moldavië. Wellicht is de hoop van de communisten erop gericht met wat duwen en trekken dat ene extra zeteltje in de wacht te slepen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kuweitse politici storten zich op vrouwen

Cartoon uit de krant Al-Qabas: 'Doe jij het huishouden, dan ga ik naar het campagnebureau' (Foto: Flickr/mink)

Met de parlementsverkiezingen van zaterdag in het vooruitzicht lijkt het plotseling tot de Kuweitse politici door te dringen dat ruim de helft van de bevolking uit vrouwen bestaat en dat die stemrecht hebben. Zo’n twee weken geleden lanceerde het ministerie van Sociale Zaken de campagne ‘De vrouw is een actieve partner‘, om het emancipatiebeleid kracht bij te zetten.

Bij vorige verkiezingen in 2006 en 2008 haalde geen van de vrouwelijke kandidaten het parlement, maar de kans dat het deze keer wel lukt, is weer wat groter. Sowieso zullen de mannelijke kandidaten (en hun assistentes) hun best moeten doen om vrouwen, die in Kuweit meer dan in andere Arabische landen hoger opgeleid zijn en buitenshuis werken, te paaien. Doen ze dat niet dan staan blogsters als Jelly Belly klaar om ze online te kijk te zetten. Voor de jongere generatie, zoals blogger, journalist en diplomaat Amer Al-Hilal, staan vrouwenrechten bovenaan de politieke wensenlijst, samen met het bestrijden van extremisme.

Heel veel macht heeft het parlement van Kuweit overigens niet. Het werd twee maanden geleden door de emir ontbonden, omdat het lastige vragen dreigde te stellen aan de regering, die er ook nog maar twee maanden zat. Met nogal wat rijke kandidaten is bovendien het kopen van stemmen een probleem. Maar één ding lijkt vast te staan: het nieuwe parlement zal niet minder hinderlijk zijn dan het vorige. Op naar nieuwe verkiezingen volgend jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Broers Gnassingbé slaags in Togo

Togo (Foto: Flickr/Travelling Pooh)

De president van Togo Faure Gnassingbé heeft zijn broers Essozilam en Kpatcha laten oppakken op de verdenking dat zij een coup wilden plegen. Een en ander ging gepaard met vuurgevechten, maar de president heeft zich inmiddels verzekerd van de loyaliteit van het leger.

De aan de Sorbonne opgeleide Faure geldt als de verlichte telg van de Gnassingbés, die in 1967 aan de macht kwamen na een staatsgreep. Pater familias Gnassingbé Eyadéma was een meester in het overleven van coups, aanslagen, ongelukken en dergelijke. Faure heeft het beleid om mensenrechten te schenden voortgezet. Er is een oppositie, geleid door Gilchrist Olympio, zoon van een eerdere Togolese president, die in een coup in 1963 vermoord werd. De bevolking hoeft geen honger te leiden, want Togo is zelfvoorzienend in voedsel.

Sommige commentatoren zien in de arrestatie van Kpatcha een opmaat naar de verkiezingen van 2010, hoewel de verkiezingen die Faure aan de macht brachten geen aanleiding geven te denken dat deze eerlijk verlopen. Kpatcha en Faure leefden al enkele jaren in onmin, nadat de president zijn broer had ontslagen als minister van defensie. Hun moeders zijn afkomstig uit verschillende stammen, die er traditioneel een gespannen verhouding op nahouden.

Het is onduidelijk in hoeverre de machtsstrijd zich uitstrekt tot andere van de ongeveer honderd kinderen die de pater familias bij diverse vrouwen verwekte. De enige die verder bekendheid geniet is Rock Gnassingbé, een commandant van de artillerie die zich ook met de gebeurtenissen bemoeid zou hebben. Rock is tevens voorzitter van de nationale voetbalbond. Bij zijn deelname aan het WK van 2006 viel het Togolese elftal vooral op door de aanvankelijke weigering om de wedstrijd tegen Zwitserland te spelen, vanwege een betalingsgeschil.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tragikomedie in Haïti

Nigeriaanse VN-militair in Port-au-Prince (Foto: Flickr/United Nations Photo)

Fanmi Lavalas, ooit de machtigste politieke partij van Haïti, doet niet mee aan de senaatsverkiezingen van vandaag. Een tweetal facties binnen de partij leverden verschillende kieslijsten in en die zijn allebei afgekeurd door de kiescommissie, omdat de statuten eisen dat de partijleider zijn handtekening erop zet. Die leider is de afgezette president Jean-Bertrand Aristide, die in ballingschap leeft en de verkiezingen niet wil ondersteunen. Het zou komisch zijn, als Haïti er niet zo beroerd voorstond.

Hillary Clinton bezocht het door orkanen (en mismanagement) geteisterde eiland deze week en pleitte voor veel meer hulp. Een donorconferentie leverde ruim 300 miljoen dollar op voor onder andere voedselhulp en reparaties. Niet iedereen gelooft echter dat de regering in staat zal zijn dat op een fatsoenlijke manier te besteden. Door de economische crisis zenden Haïtiaanse gastarbeiders ook nog eens minder geld naar huis.

Er zijn geen opiniepeilingen, behalve eentje die zegt dat slechts vijf procent van de bevolking weet op wie ze gaat stemmen. Zo heel veel doet de uitslag er ook weer niet toe, want Haïti is zo afhankelijk van Amerikaans geld dat de (massaal corrupte) politici gewoon zullen moeten doen wat Hillary zegt. Democratisch is dat niet, maar de realiteit is het wel – en het is de vraag of het nou echt slecht is voor de straatarme bevolking.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moldavië kiest voor oost of west

Bus in Chisinau (Foto: Flickr/kgbbristol)

Moldavië, ingeklemd tussen Roemenië en de Oekraïne, kiest vandaag een nieuw parlement. Worden het weer eens de communisten, die vooral naar Moskou kijken, of gaat de meerderheid naar de rechtse partijen, die meer zien in aansluiting bij de Europese Unie? De lange toegangsprocedure zou zelfs omzeild kunnen worden, als het land zichzelf opheft en net als voor 1940 weer bij Roemenië gaat horen. Een groeiend deel van de bevolking heeft daar wel oren naar.

Het nogal heikele punt daarbij is wat te doen met Transdnjestrië, een afvallige deelrepubliek die nooit bij Roemenië, maar wel bij de voormalige sovjetrepubliek Moldavië hoorde. Transdnjestrië heeft zich zelfstandig verklaard, maar dat wordt niet tot nauwelijks erkend, en al helemaal niet door de Moldaviërs. De Russen ondersteunen de Transdnjestrische claim, om hun betoog dat Zuid-Ossetië zich zou mogen afscheiden van Georgië te kunnen ondersteunen.

Het vervelende voor de Russen is dat ze ook Moldavië te vriend willen houden. Dat schipperen lukt steeds minder goed. Afgelopen vrijdag stuurde de Russische president Medvedev nog een vriendelijk briefje naar zijn Moldavische collega Voronin. Misschien helpt het. Zoniet, dan is het scenario niet ondenkbeeldig dat de nieuwe machthebbers in Chisinau erop aansturen Transdnjestrië overboord te mikken en zelf in rap tempo de EU-haven in te varen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geruisloos Montenegro nadert de EU

Downtown Podgorica, de hoofdstad van Montenegro (Foto: Flickr/Johnsen Frameworks)

De bestaande coalitie van democratische socialisten en socialistische democraten gaat komende zondag de verkiezingen in Montenegro winnen. Het land van premier Milo Djukanovic ligt goed op koers voor lidmaatschap van de EU en de Navo. De euro is al de nationale munt en dankzij een stevige vastgoed boom groeide de economie de afgelopen jaren als kool. Alleen de interland van zaterdag tegen Italië is waarschijnlijk een onneembare hobbel.

Eigenlijk gaat dat allemaal buitengewoon soepel voor een land dat nog geen drie jaar onafhankelijk is en zich zonder geweld losmaakte van Servië. De Servische oppositie was fel tegen onafhankelijkheid (en tegen de erkenning van Kosovo), maar is inmiddels gesplitst. Een deel van de radicale nationalisten heeft zich bij de onafhankelijkheid neergelegd en is nu bezig de kiezers te paaien met beloftes van economische hervormingen.

De staat van de economie was voor de regering de aanleiding om de vervroegde verkiezingen uit te schrijven. De oppositie beweert dat de regering een nieuw mandaat wil voordat ze haar populariteit zou verliezen als de kredietcrisis echt hard toeslaat. De eerste tekenen van onrust zijn zichtbaar: woensdag demonstreerden 2000 arbeiders tegen de nakende sluiting van aluminiumfabriek KAP, het grootste bedrijf van het land. Maar zelfs als de verkiezingen een truc zijn om nog vier jaar zeker te zijn van regeringsmacht heeft Montenegro waarschijnlijk meer aan een vastgeroeste regering dan een machtsovername door een gefragmenteerde oppositie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De erfenis van Alexander de G.

Skopje (Foto: Flickr/Panoramas)

Je zou het een self fulfilling prophecy kunnen noemen: na jaren van Griekse beschuldigingen dat ze andermans culturele erfgoed afhandig proberen te maken, hebben de Macedoniërs besloten zich inderdaad maar afstammelingen van Alexander de Grote te noemen. Ze mogen toch niet in de Navo en de EU, dus waarom zouden ze nog malen om de lange tenen van de zuiderburen?

De uitbarsting van nationalisme, culminerend in de plaatsing van een groot Alexanderbeeld in de hoofdstad Skopje, zou natuurlijk ook iets te maken kunnen hebben met de presidentsverkiezingen van zondag. De bedoeling is dat die met minder schietpartijen verlopen dan de parlementsverkiezingen van vorig jaar. Het etnisch verdeelde land kan wel een identiteit gebruiken die de bevolkingsgroepen (Macedoniërs, Albanezen, Serviërs) overstijgt.

De bevolkingsgroepen zijn ook intern verdeeld. De twee belangrijkste Macedonische partijen kunnen elkaars bloed wel drinken, en hetzelfde geldt voor de twee Albanese. De verwachting is dat de kandidaat van de zittende regeringspartij gaat winnen. De campagne is vreedzaam verlopen en de deur naar de EU staat nog altijd een beetje open.

Het Griekse veto blijft daar echter als een zwaard van Damokles boven hangen. De man die mag proberen de draad te verstevigen, is niet de nieuwe president, maar de machtiger minister-president, Nikola Gruevski. Die is toevallig de kleinzoon van een Griekse verzetsheld, Nikos Gruios – een vingerwijzing dat identiteit op de Balkan een niet alleen heikel maar ook fluïde punt is. Alexander zal nog even met zich moeten laten sollen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Andermans fraude overschaduwt Antigua

Toerisme is een van de belangrijkste inkomensbronnen van Antigua (Foto: Flickr/Snap Man)

Vandaag zijn er parlementsverkiezingen in de Caribische eilandstaat Antigua en Barbuda, maar de grote man waar het allemaal om draait zit in een Amerikaanse cel: Sir Allen Stanford, mega- fraudeur met een zwart gat van acht miljard dollar op zijn naam. Stanfords bedrijven waren de grootste investeerder en werkgever van het kleine land, dat inmiddels Stanfords bezittingen geconfisqueerd heeft (voor zover bekend). Niet zo gek dus dat Stanfords arrestatie een grote schaduw wierp over de verkiezingscampagne.

In de Antiguaanse politiek doen slechts twee partijen er toe. De ALP was tot vijf jaar geleden aan de macht, haalde Stanford binnen en heeft daar geen spijt van. Of in de woorden van regeringspartij UPP: “Hoeren!” Alleen, zoals die dingen gaan, zodra de problemen boven komen drijven, krijgt de zittende regering de schuld. De ALP eist opheldering.

Onafhankelijke analisten vinden dat geen van beide de overwinning verdienen, maar het zal de UPP wel worden. In elk geval wacht de winnaar een fijne klus: de reputatie van de eilanden als belastingparadijs weer opkrikken. Anders zal er toch meer geld uit de online casino’s moeten komen, al dan niet via een klacht bij de WTO, of door de adellijke titel die Stanford gratis kreeg te gaan verkopen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De naderende desintegratie van Jemen

Dorp in noordwesten van Jemen (Foto: Flickr/Anduze traveller)

Het parlement van Jemen, toch al niet het meest stabiele land ter wereld, heeft vorige week besloten de verkiezingen van april met twee jaar uit te stellen. Dit met instemming van de oppositie, die met een boycot gedreigd had. Het moet uitgelegd worden als een ultieme poging om het land bij elkaar te houden.

Tot 1990 bestond Jemen uit een theocratisch noordelijk en socialistisch zuidelijk deel. Bij de vereniging van de beide landen is het zuiden er bekaaid vanaf gekomen. De president van het noorden, Ali Abdullah Saleh, werd ook die van het geheel – democratisch gelegitimeerd, want driekwart van de bevolking woont in het noorden. Er zijn verschillende opstanden geweest en in de aanloop naar de verkiezingen nam het geweld in het zuiden toe. De zuiderlingen hebben nu een bevrijdingsbeweging gevormd.

Het zuiden is niet het enige probleem van president Saleh, want in het noorden heeft hij te kampen met een gewapende opstand van shiitische Zaidi’s, die het in het land voor het zeggen hadden tot 1962, toen soennitische voorgangers van Saleh de macht grepen. Er zijn vermoedens dat Iran de Zaidi’s helpt. Om hen te bestrijden zou Saleh nu deals sluiten met Al Qaeda, hoewel hij tegelijkertijd geldt als een Amerikaanse bondgenoot in de strijd tegen terreur. Ook de Russen, een traditionele vriend van het zuiden, pompen volop wapens het land in.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige