COLUMN - Ik wilde alleen even een nieuwe toner uit de verpakking halen. Dat ging niet zomaar. Ik moest op zoek naar een stanleymes om door de dikke plastic verpakking heen te snijden. Daarna volgden nog de plastic verpakking, de papieren verpakking, het plastic zakje om de toner en tenslotte het plasticje dat de inkt tegenhield. Ik keek naar de berg rotzooi op tafel en ik werd woest. Was dit nou allemaal nodig? Deze berg afval?
Ik heb navulverpakkingen geprobeerd, maar dat werkte voor geen meter. Ik zat heel snel en altijd op onmogelijke momenten zonder inkt, dus dat ging hem niet worden. Dus weer terug naar deze verpakkingsterreur. Wel eens stilgestaan bij de hoeveelheid verpakking die er om een elektrische tandenborstel zit? Na het uitpakken van de Sinterklaascadeaus stampen we de container nog even extra aan, zetten we een extra zak plastic meuk aan de straat en gaan de Chinese nepbatterijen de speciaal daarvoor bedoelde afvalbak in.
We hebben verpakkingsbelasting hier in Nederland, maar dat wordt allemaal doorberekend aan de klant, dus dat zet geen zoden aan de dijk. Ik betaal voor verpakkingen die ik niet wil. Leuk natuurlijk dat er allerlei initiatieven zijn om van de (plastic)afvalberg nieuwe producten of kunst te maken, maar het moet gewoon een stuk minder en dat kan volgens mij ook. Waarom moet alles vier keer ingepakt worden? Waarom in plastic, dan weer in papier en daarna nog een keer in plastic? Een soort zou toch voldoende moeten zijn?
