Schier hysterisch hoongelach, dat was wat mij ten deel viel toen ik op de redactieburelen van GeenCommentaar voorzichtig suggereerde dat ik wel een stukje over de waterschapsverkiezingen in november wilde schrijven. Mijn geachte collegae vinden de waterschappen dan ook volstrekt oninteressant en houden zich in november liever bezig met de Amerikaanse presidentsverkiezingen, die (slecht getimed) in dezelfde maand zijn. Een veeg teken, wat mij betreft. Want als de redactie van het kloppend hart van zuurlinks Nederland al niet warm of koud wordt van de waterschapsverkiezingen, hoe moet de gewone Serge-met-de-geitenwollen-sok op de straat er dan enthousiasme voor opbrengen? Dat moet anders en daarom begin ik hier nu mijn persoonlijke campagne om de opkomst bij de waterschapsverkiezingen te laten stijgen. Om te beginnen hierbij drie redenen waarom de waterschapsverkiezingen u iets moeten schelen:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor interessante gastloggers. Vandaag weer een stuk van semi-vaste kracht en GPD-journalist Olivier van Beemen van Parijsblog.nl.
In dit stuk, dat eerder verscheen op Oliviers weblog behandelt hij de verkiezingen voor de gemeenteraad in Frankrijk. Hij beschrijft puntsgewijs wat er allemaal gebeurd is in de eerste ronde vorige week en in de tweede vandaag:
Het zijn niet alleen de Spaanse socialisten die vandaag een feestje vieren. Ook hun Franse collega`s kunnen met enige tevredenheid terugkijken op de lokale verkiezingen van gisteren, waarbij zowel burgemeesters als gemeenteraadsleden konden worden gekozen. Met 47,5% van de stemmen tegen 40% voor Sarkozy`s UMP wisten de socialisten de president een gevoelige politieke nederlaag te bezorgen.
De Franse Parti Socialiste zal in de grote steden Parijs, Lyon en Lille de burgemeestersplek vrijwel zeker behouden, en veroverde daarnaast belangrijke plaatsen als Rouen, Caen, en Straatsburg. Ook in voorheen UMP-bolwerken als Marseille en Toulouse maakt de PS een kans in de tweede ronde, onmdat de achterstand tot de rechtse tegenkandidaat miniem was.
Hoewel het om plaatselijke verkiezingen gaat, kan deze uitslag wel degelijk beschouwd worden als een teken van de tanende populariteit van Sarkozy. De Fransen houden hem verantwoordelijk voor een kwakkelende economie, stijgende prijzen en nare hervormingen. Bovenal nemen ze hem kwalijk dat hij bij dit alles meer aandacht lijkt te hebben voor zijn nieuwe liefde Carla Bruni dan voor de staat van het land. Kennelijk hechten de Fransen erg aan de oude presidentiele traditie van maitresses in plaats van een openbare echtscheiding gevolgd op haastig huwelijk zoals Sarkozy heeft gedaan.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dit is een historische dag voor ons, we hebben deze verkiezing gewonnen.
Aldus secretaris-generaal Tendai Biti van de oppositiepartij MDC naar aanleiding van de presidents- en parlementsverkiezingen van gisteren. De regering van Mugabe is het er niet mee eens en spreekt van ‘speculaties en leugens’. Waarnemers claimen dat er op grote schaal fraude is gepleegd.
Het is geen nek-aan-nek-race geworden: de Socialisten (PSOE) winnen met ongeveer vijftien zetels verschil de parlementsverkiezingen in Spanje van de Partido Popular (Volkspartij). Het zetelaantal is net te weinig om een absolute meerderheid te behalen op het totaal van 350 zetels. Ze zullen de komende dagen op zoek moeten naar een coalitiegenoot om een regering te vormen.
De verkiezingen werden overschaduwd door de moord op een lokale politicus afgelopen vrijdag. De Spaanse regering houdt de Baskische afscheidingsbeweging ETA verantwoordelijk voor de aanslag met dodelijke afloop. Als gevolg van het incident stopte de verkiezingscampagne in Spanje abrupt. De strijd tegen ETA was één van de centrale thema´s in de campagne dit jaar. Zapatero beschuldigde de organisatie ervan de verkiezingen te willen saboteren.
De uitslag van de Spaanse verkiezingen pakt voor Zapatero ongeveer gelijk uit als in 2004. Er is echter wel een groot verschil in de zetelverdeling onder de kleine partijen, die coalitievorming moeilijker maakt. Omdat de zittende regeringspartij PSOE niet een absolute meerderheid haalt, zullen ze de steun van Klein Links (Izquierda Unida = Verenigd Links) of van de nationalistische partijen uit Catalonië (CiU = Catalaanse Nationalisten) of Baskenland (PNV = Baskische Nationalisten) moeten krijgen. De laatste zal na de ETA-aanslag van afgelopen vrijdag een weinig voor de hand liggende keuze zijn.
“Hallo?”
“Anatoly Vitalievitsj – goede-avond!”
“Dimitri, waarom bel je altijd zo laat?”
“U spreekt met Olaf van Sargasso, Anatoly Vitalievitsj, ik stoor toch hopelijk niet?”
“Het is de betweterige Hollander! Nee jongmens, jij stoort nooit.”
“Hoe maakt u het?”
“Afschuwlijk. Alles draait. Een paar dagen geleden was dat ook al zo.”
“Heeft u misschien te veel gedronken, Anatoly Vitalievitsj?”
“Niet meer dan anders.”
“U nam gisteren de telefoon niet op.”
“Is dat zo? Hoer! Dan doet de telefoon het dus toch niet. Ook dat nog, het is geen beste week geweest Hollander.”
“Heeft u eigenlijk gestemd vandaag?”
”Ja. Nee. Ik weet het eigenlijk niet.”
“Pardon?”
“Ik ben op het stembureau geweest, maar daar begon het alweer te draaien. De voorzitter van het stembureau was zo’n kleinburgerlijke streber. Het moment dat ik binnenstapte was ik liever weer weggegaan, maar ik kon die uitgang niet vinden”
“Dus bent u gebleven?”
“Ja. Die streber heeft mijn documenten afgenomen en me een stembiljet gegeven. Toen ik eenmaal in dat hokje stond heb ik dat ding maar eens aandachtig gelezen. Daar stonden dus vier kandidaten, inclusief die kleine jongen van Gazprom. Maar ik kan mij nog heel goed herinneren dat er vroeger een optie was ‘protiv vseg’ [tegen allen, red].
“Die optie is uit de laatste kieswet gehaald.”
“Dat zal allemaal wel, ik heb met een potlood dus ‘protiv vseg’ d’r bijgeschreven, en daarvoor een kruisje gezet. Ik stem altijd ‘protiv vseg’.”
“Dan is uw stem ongeldig.”
“Kijk, jongmens – dat zal allemaal wel, maar ik kon verdomme niet eens de uitgang vinden, en die streber had mijn paspoort nog. Dus ik loop terug naar… HOER!”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Hallo?”
“Goede-avond Anatoly Vitalievitsj”
“Dimitri, ben jij het?”
“Nee, dit is Olaf van Sargasso”.
“Ik dacht al, waar blijven die Hollanders! Hoe staat het leven jongmens?”
“Anatoly Vitalievitsj, ik mag niet klagen. Hoe maakt u het?”
“Slecht. Meer kan ik er niet van maken. Alles is naar de tering”
Op de achtergrond valt een fles
“Hoer!”, roept Anatoly Vitalietvitsj. Ook de hoorn valt.
[…]
“Sorry, het lijkt wel alsof alles in deze kleine kamer ergens omheen draait.”
“Dat lijkt me bijzonder lastig.”
“Zeg dat wel! Zeg – weet jij waarom het regent in Moskou, jongmens?”
“Nee.”
“Ik bedoel, het is Februari, en er is geen sneeuw. Dat weet jij niet, maar in Februari hoort hier een dik pak sneeuw te liggen. Mijn buurman zei vandaag nog ‘Vitalievitsj, binnenkort kweek je bananen op de datsja!”
“Ik hoop het, misschien geeft …”
“Zeg, versta jij mij eigenlijk wel?”
“Ik versta u prima.”
“Nee, ik bedoel in het Russisch.”
“Dat hoort u toch?”
“De laatste keer dat ik je zag kwam er anders geen fatsoenlijk Russisch woord je mond uit. Alleen maar dat gebrabbel met die rare ‘g’ van jullie.”
“Die taal heet Nederlands.”
“Maar jij woont toch in Belgie?”
“Ik woon in Moskou, maar in Belgie spreken ze ook Nederlands.”
“Geen Frans?”
“Ook.”
“Ja, wacht eens even! Je neemt mij toch niet in de maling, jongmens?”
“Ik zou niet durven. In ieder geval versta ik u prima, Anatoly Vitalievitsj.”
“Mooi. Dan weet je zeker ook al dat de Russische taal de mooiste aller talen is.”
“Het is zeker een …”
“Hoer!”
In de aanloop naar de Russische presidentsverkiezingen belt de Sargasso-redactie iedere avond met Anatoly Vitalievitsj (63)
Vitalievitsj werd geboren in een klein dorpje aan de Oeral. Hij werd opgeleid tot mijnbouwkundig ingenieur in Jekaterinaburg, diende in het Sovjet-leger en werd vanwege zijn temperament al snel naar Moskou gestuurd. Hij schopte het tot hoogleraar, en privatiseerde in het begin van de jaren ’90 een deel van de universiteit. De zaken liepen goed. Hij is – naar eigen zeggen – een keer in Nederland geweest, ‘Om een Mercedes te kopen’. Tot de laatste roebelcrisis. De zaak ging over de kop en hij heeft huis en haard verlaten en verkocht. Sindsdien drinkt ‘onze man in Moskou’. Hij leeft van een bescheiden pensioen en slijt zijn sobere momenten met het lezen van poëzie.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
