GC-Café: Wouter Bos verlaat politiek

In een persconferentie heeft Wouter Bos zojuist aangegeven geen lijsttrekker te worden voor de verkiezingen van 9 juni. Nederland heeft volgens Bos leiderschap nodig dat verbindend is en niet het land verdeelt in winnaars en verliezers. Hij is echter zelf niet beschikbaar om die leider te zijn, omdat hij meer tijd wil hebben voor zijn gezin. Bos heeft al sinds 2007, maar ook de afgelopen weken gesprekken gevoerd met Job Cohen, burgemeester van Amsterdam. Volgens Bos is het besluit zijn leiderschap niet te continueren gevallen na de val van het kabinet, maar voor de gemeenteraadsverkiezingen. Cohen zal vanmiddag een persconferentie geven, om aan te geven dat hij het stokje van Bos wil overnemen. Praat mee in het GC-Cafe, terwijl de herhaling van de persconferentie doordraait.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Balkenende schoffeert kiezer

JP de MP aan de koffie (Foto: Arnoud Boer)

Balkenende vindt volksvertegenwoordiger zijn te min. Dat is de boodschap die de lijsttrekker van het CDA heeft voor de kiezer. Hij heeft laten weten na 9 juni alleen maar beschikbaar te zijn voor het premierschap. Balkenende zegt ‘voor goud’ te gaan, maar steekt zijn middelvinger op naar de kiezer. “Als jullie mij in de Tweede Kamer kiezen als jullie vertegenwoordiger, kunnen jullie doodvallen” is wat hij zegt. ChristenUnie-leider Rouvoet heeft er geen goed woord voor over. Hij noemt de opstelling van de CDA-leider merkwaardig. De Minister voor Jeugd en Gezin van Balkenende IV is veel te mild in zijn bewoordingen.

De grootste partij van Nederland in de Tweede Kamer kiest een lijsttrekker die zijn neus ophaalt voor het parlement waarvoor de verkiezingen zijn uitgeschreven. Balkenende en het CDA verdienen alleen daarom al een enorme electorale schop onder hun kont.

Het is merkwaardig dat de partij die al eerder op zijn schreden moest terugkomen – vanwege het nogal vroeg uitroepen van de lijsttrekker – nogmaals blundert. Was het bovendien niet juist het CDA en Balkenende zelf die verklaard tegenstander zijn van een gekozen minister-president. Zoals het CDA zelf verwoordt:

[..] niet voor een gekozen premier. Ik vind dat je het parlement dan op achterstand zet. De premier is de meerdere onder zijn gelijken, en dat past ook heel goed bij ons land.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Togo wacht gespannen af

Togo (Foto: Flickr/Travelling Pooh)

De verkiezingen vorige week in Togo zijn, anders dan vijf jaar geleden toen er honderden doden vielen, rustig verlopen. Dat is winst. De oppositie is het echter niet eens met de uitslag, die inhoudt dat de zittende president Faure Gnassingbé heeft gewonnen. Ze dreigt met geweld. De sfeer in de hoofdstad Lomé is om te snijden. Ruim duizend oppositie-aanhangers gingen vanochtend de straat op.

Onafhankelijke waarnemers hebben het nodige aan te merken op de verkiezingen, maar betwisten de uitkomst niet. Gnassingbé heeft de afgelopen jaren economische groei gerealiseerd en met de mensenrechten gaat het stukken beter dan onder zijn vader (al blijft er veel op aan te merken). De parlementsverkiezingen van 2007 waren vrij.

Vorig jaar probeerde Gnassingbés broer Kpatcha de macht over te nemen. Hij zit nog steeds zonder vorm van proces gevangen, maar hoeft in elk geval niet meer de doodstraf te vrezen, want die werd vorig jaar afgeschaft. Dus Kpatcha is beter af onder de democratische koers dan onder de militaire die hij zelf voorstond, constateert de president monter in een lang interview over de koers van het land. Het lijkt erop dat hij voor het voordeel van de twijfel gaat.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Geen regering voor 2011

SaillantLOGO
Ook al vinden er op 9 juni landelijke verkiezingen plaats, Nederland zal voor 2011 geen nieuwe regering krijgen. Dat kan eigenlijk niet, maar toch zal het er niet van komen.

Het Nederlandse politieke landschap ziet er na de gemeenteraadsverkiezingen versplinterd uit. Er is geen aanleiding om te veronderstellen dat die versplintering op korte termijn zal verdwijnen. Verkettering van de politieke tegenstanders lijkt vooralsnog de succesvolste manier om campagne te voeren. Geert Wilders is hier natuurlijk de duidelijkste exponent van, maar hij staat hier niet alleen in. De PvdA heeft vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen met het CDA gebroken en heeft de vrije val in de polls weten om te zetten in een stijging. De oude regel ‘wie breekt betaalt’ lijkt deze keer niet te gelden. Waarom zouden partijen dan midden in de landelijke verkiezingscampagne stoppen met verkettering van de tegenstander?

Het effect voor alle Nederlanders tezamen is dat er meer versplintering zal komen. In een vrome opiniërende beschouwing in de Volkskrant stelt Femke Halsema van Groen Links: ‘De enige manier waarop politici het gevaar van verlamming kunnen keren, is door bereid te zijn in hun opvattingen, toon en stijl een cultuurbreuk te forceren.’ Heel goed, maar dit zal een vrome wens blijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Letter & geest van de kieswet: het gelijk van Bert Visser

Zuid-Afrikaans stembiljet, met partijlogo's en foto's van lijsttrekkers, dus ook geschikt voor wie niet goed kan lezen (foto:flickr/warrenski)

Mensen die niet kunnen lezen of schrijven hebben ook stemrecht. En ik zie heus wel of iemand enkel wordt begeleid, of dat er mensen daadwerkelijk de boel belazeren. Moet ik die oude mensen dan uit het stemhokje pleuren? Mij niet gezien!

Bert Visser, de wegens niet optreden tegen onregelmatigheden vervangen voorzitter van een stembureau in Rotterdam, verdedigt zich fel in het AD van 4 maart (niet online.) En meneer Visser heeft natuurlijk gewoon gelijk.

Volgens de Kieswet moeten mensen zelfstandig stemmen. Dit uiteraard om beïnvloeding – zeg maar de grote man met de knuppel achter je die zorgt dat je het door hem gewenste vakje invult – te voorkomen. De “onregelmatigheden” die zijn aangetroffen, zijn echter van een heel andere aard. Het gaat om het helpen van veelal oudere analfabete allochtonen door familie of leden van het stembureau. Dit mag niet, omdat de Kieswet slechts hulp bij het stemmen toestaat voor mensen met een lichamelijke handicap, niet voor analfabeten of laaggeletterden.

Dit is natuurlijk gewoon een idiote omissie in de Kieswet, waar terecht ook Binnenlands Bestuur al een kritisch artikel aan heeft gewijd. Hier moet iets aan gebeuren, maar dat zal bij de Tweede Kamerverkiezingen in juni nog niet geregeld zijn. Het is daarom verstandig om een pragmatische gedoogregel af te spreken voor die verkiezingen. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat mensen mogen worden geholpen door iemand van het stembureau, maar niet door iemand anders, van wie immers niet vastgesteld kan worden of het een vriend is of iemand die dwang uitoefent een bepaalde keuze te maken. Het nu opdoemende scenario van intimiderend aanwezig zijnde controleploegen van bepaalde politieke partijen, zoals op 3 maart in Rotterdam het geval was, vormt namelijk ook geen positieve bijdrage aan de democratie.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | Kabinetsverkiezingen

“We kennen in dit land maar één type verkiezing en dat is van de vertegenwoordigde organen, of het nou gemeenteraad is of Tweede Kamer. Als je zegt ‘ik wil wel lijsttrekker zijn’, dan doe je dat voor de Kamer en niet voor het premierschap. We kennen geen gekozen premier. En ik vind het in ieder geval politiek merkwaardig en ook wel aanvechtbaar om te zeggen ‘ik ga op de lijst staan, maar wil helemaal niet in de Tweede Kamer, want ik ga alleen voor het premierschap’. Het zou mijn keus niet zijn.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het verraad van de democratie op de kandidatenlijst

Op een kandidatenlijst van een partij plaats nemen alleen om stemmen te trekken en zonder de bereidheid ook daadwerkelijk als verkozene een zetel te bezetten, staat gelijk aan een verkiezingsprogramma opstellen en dan na de verkiezingen zeggen dat je je er niet aan gehouden voelt omdat het alleen bedoelt was voor het trekken van stemmen.
Vrijwel alle politieke partijen maken zich schuldig aan het plaatsen van beroemde Nederlanders of landelijke politici op hun kandidatenlijsten, wetende dat deze mensen nooit de rol gaan vervullen waarvoor het volk op ze stemt. De verdediging van deze praktijk is meestal een eenvoudig “de mensen weten heus wel dat de lijstduwers er alleen maar op staan voor hun bekendheid”. En in een enkel geval blijkt zelfs de lijsttrekker geen zin te hebben.
Deze praktijk staat in mijn ogen gelijk aan terrorisme verraad. Het is immers een bewuste actie die de Staat (de democratie) ondermijnt.

Hoe wil je dat burgers ooit de politiek respecteren als je bij de eerste stap, de verkiezingen, al de kluit volledig belazert? Hoe kan je een politieke partij ooit nog geloven als ze een basisbeginsel van de democratie verkrachten omwille van de marketingplannen voor het winnen van zieltjes?

Uit ervaring weet ik dat het lastig is om voldoende geschikte mensen te vinden voor een kandidatenlijst. En ik heb zelf ook wel eens als “vulling” op zo’n lijst gestaan. Maar ik heb daar alleen maar ja tegen gezegd nadat ik voor mezelf had besloten ook daadwerkelijk een zetel te bezetten in het onwaarschijnlijke geval dat de partij plots heel groot werd of het iets waarschijnlijker geval dat er gedurende de zittingsduur de nodige raadsleden zouden afvallen.
Iedereen die zichzelf op een kandidatenlijst laat plaatsen wetende dat hij/zij nooit zijn/haar verantwoordelijkheid zal nemen, is een verrader.
En als er dan te weinig mensen zouden zijn om te kunnen deelnemen aan een verkiezing, is dat een duidelijk bewijs dat je als partij niet in staat bent je democratische rol te vervullen en moet je gewoon een ronde overslaan.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende