Division and indecision over Syria

The deal on chemical weapons reached by Russia and the United States marks the latest chapter in the West’s effort to stay out of Syria’s civil war. After Russia’s diplomatic initiative, a military strike has been avoided. The White House says that diplomacy backed by a credible military threat has succeeded, and European leaders claim that their appeal for a UN process was heard. Obama’s wish to avoid military solutions may have created new momentum for negotiations with Iran. But this moment of jubilation could be short-lived: a daunting task at the UN awaits; military action may still be needed; and transatlantic cohesion has been damaged. For more than two years, US and European governments have successfully navigated developments that could otherwise have formed a casus belli and led to Western entanglement in Syria. In the summer of 2012, the Syrian military shot down a Turkish air force jet, and was accused by Ankara of lobbing mortars over the Turkish-Syrian border and staging car bombings in southern Turkish towns. The attack on a NATO member-state could have triggered military action against Syria, but instead the alliance showed restraint and sent German, Dutch and US air defence batteries to southern Turkey.

Door: Foto: CSIS PONI (cc)
Foto: Center for American Progress Action Fund (cc)

Kiplekkere Kerry

, door

ACHTERGROND - John Kerry: 60 procent, Joe Biden: 51 procent, Barack Obama: 45 procent. Job approval dat is. Het is geen unicum dat de minster van Buitenlandse Zaken beter scoorde dan zijn/haar president. Condoleeza Rice deed het onder Bush Jr.. Rice scoorde 61procent, de president die zij diende 52 procent (dat was in maart 2005). En ook Henry Kissinger was populairder dan zijn meester (Ford). Alleen Eisenhower draaide de percentages om: hij scoorde een job approval van 61 procent, John Foster Dulles scoorde 39 procent.

De waardering voor Kerry is om een reden verbazingwekkend. Terwijl Obama keihard wordt afgestraft voor de ‘rode ijn in het zand’ waar Assad straffeloos overheen mag stappen, mag Kerry zijn oorlogsretoriek ongestraft inruilen voor hoog diplomatiek spel. Het was de minister van Buitenlandse Zaken die zeker wist dat het regime achter de gifgasaanval zat. Hij noemde die aanval ‘moreel obsceen’. Een vraag tijdens een persconferentie – kan Assad militair ingrijpen voorkomen? – zette hem op een andere koers, lijkt het.

Dat kon – als Assad zijn chemische wapens zou overdragen aan de internationale gemeenschap. Moest die internationale gemeenschap nog wel worden gesmeed. Morele obsceniteit veronderstelt hard ingrijpen, maar blijkt niet zo’n diepe streep in het zand te zijn. Het oordeel klinkt harder dan de mogelijke consequenties die eraan verbonden zijn. Kerry sloeg moreel superieur op de trom, maar keerde toch ook weer op zijn schreden terug. Net als Obama. Grote verschil: 15 procent tussen beider job approval. Grootste verschil: Obama trok anderhalf jaar geleden een streep in het zand, Kerry deed dat anderhalve week geleden. De draai is sneller, de waardering hoger.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 22-02-2022

En de winnaar is: de wapenindustrie

, door

OPINIE - Chemische wapens zijn armelui’s wapens en leveren doorgaans minder slachtoffers op dan conventionele wapens. Ze zijn goedkoop en makkelijk te maken met alledaagse middelen en recepten van het internet. Dus heeft het Amerikaanse, Britse, Franse, Israëlische of Russische militair-industriële complex er baat bij om ze te verbieden. Wapenleveranciers verdienen immers niks aan chemisch tuig.

Nu Syrië heeft besloten om tot de Chemical Weapons Convention (CWC) toe te treden is niet alleen het gezicht van president Obama gered. Alle partijen in Syrië moeten hun chemische wapens nu vervangen met meer conventioneel wapentuig. De wapenhandelaars uit bovengenoemde landen hebben over de schouders van de Russische en Amerikaanse ministers meegeluisterd en zullen binnenkort bij president Assad aankloppen. Want dit soort wapens mag hij volgens de spelregels van oorlogvoering rustig gebruiken. Zo bleek ook direct na het Syrisch-Russisch-Amerikaans onderonsje. Binnen een dag na het “historisch compromis” bombardeerden de regeringstroepen van president Assad een stadswijk in Damascus zonder ook maar een krimp van Amerikaans protest te horen.

De van blaam geredde Amerikaanse president sputtert weliswaar dat hij de optie van een vergeldingsaanval achter de hand houdt. Voor wanneer Assad zijn belofte niet houdt en de voorraden chemische wapens niet ontmantelt. Verhaspel u nu niet weer, meneer Obama! De wereldgemeenschap weet dat uw land de CWC heeft geratificeerd, volgens welke productie, opslag, transport en gebruik van chemische wapens is verboden. Uw land zou zijn arsenaal chemische wapens tot 2012 vernietigen. Dit is niet gebeurd. Zodoende heerst u nog steeds over 5430 ton mosterd-, sarin- en andere gifgassen. Moeten we als verontwaardigde wereldburgers dan op uw pakhuizen een kort, maar krachtig salvo lossen, om u aan de niet nagekomen belofte te herinneren? Het is geen troost voor de wereld dat uw Russische tegenpool net zo onbetrouwbaar handelt, hetzelfde CWC-akkoord aan zijn laars lapt en zelfs nog 20.500 ton aan chemisch wapengif achter de hand houdt. Mogen we u er ook aan herinneren dat dat witte fosfor dat uw manschappen in 2004 over Falluja (Irak) uitstrooiden normaliter als chemische wapens wordt gecategoriseerd? Wat betekent dan een ratificatie van een CWC wanneer hij direct wordt genegeerd? U wilt vast niet dat meneer Assad de CWC net zo losjes interpreteert als u en uw voorgangers dat deden. Het is trouwens ook aan uw voorgangers te danken dat napalm en andere brandbommen niet in het CWC zijn opgenomen – alsof het hier niet om schadelijke chemische substanties gaat met massavernietigingswerking. Zo hoeft meneer Assad zijn chemisch pakhuis toch niet helemaal uit te mesten. En wanneer hij die brandbommen inzet tegen zijn volk, dan blijft hij aan de goede kant van de “rode lijn”. Is het sterven in vuur dan minder erg dan te sterven door uitval van het zenuwstelsel in een sarin-aanval?

Foto: CherryPoint (cc)

Twintig jaar JSF

, door

ACHTERGROND - De Joint Strike Fighter gaat er waarschijnlijk toch komen in Nederland. Het is al bijna twintig jaar geleden dat het project startte in de VS.

Het is 1994 als de Verenigde Staten grote vliegtuigbouwers vraagt om een design te maken voor een nieuw gevechtsvliegtuig, het JAST-project. Dit wordt later de Joint Strike Fighter (JSF). Inmiddels kunnen we de JSF het zorgenkindje van Den Haag noemen en is de straaljager voor Amerika ook een gevoelig onderwerp geworden. Hoe is deze Amerikaanse straaljager, in bijna twintig jaar tijd, door de Nederlandse politiek meegezogen in een enorme draaikolk?

Ontwerp JSF

De Amerikaanse bedrijven Boeing, Lockheed Martin en MCDonnell Douglas gaan in 1994 aan de slag met het ontwerpen van de JSF. Uiteindelijk zijn het Boeing en Lockheed Martin die in 1996 tot finalisten worden gekozen. Na vijf jaar van bouwen en testvluchten is het Lockheed die er in 2001 met de prijs vandoor gaat. Met hun ontwerp van de F-35 Lightning II worden ze door het Pentagon uitgekozen als producent van de JSF.

In de Haagse wandelgangen zijn de eerste geluiden over de straaljager in 1996 te horen. Door het ministerie vanDefensie wordt er dan gezocht naar vervanging voor de huidige F-16’s. Op dat moment tekent staatssecretaris van Defensie Gmelich Meijling (VVD) een intentieverklaring voor deelname aan de conceptontwerpfase van het JSF-programma.

Foto: David (cc)

Cruciale week voor Obama

, door

ELDERS - Het nieuws waar niemand in de wereld omheen kan: Obama wil toestemming van het congres om een militaire interventie in Syrië te starten. Die heeft hij technisch gezien niet nodig, als president is hij immers commander-in-chief en mag hij zelfstandig besluiten nemen over de inzet van Amerikaanse strijdkrachten. Komende week wordt de stemming gehouden, dinsdagavond spreekt Obama de natie toe vanuit het Witte Huis. Dan moet hij uitleggen waarom Syrië geen tweede Irak is, schrijft The New York Times. Ook komt er vandaag een persoffensief, Obama heeft interviews met zes verschillende news anchors (onder andere PBS, CNN en Fox).

Ondertussen ziet het er niet goed uit voor Obama. Het Senaat is wel zover te krijgen in te stemmen met de interventie, maar in het Huis van Afgevaardigden kan de Obama-regering het nog lastig krijgen, legt NYT uit.

In the House, the number of rank-and-file members who have declared that they will oppose or are leaning against military action is approaching 218, the point of no return for the White House. Getting them to reverse their positions will be extremely difficult.

Mother Jones maakte een overzicht van de verschillende facties in de Senaat en het Huis. En The Huffington Post houdt een datablog bij over de te verwachten uitslag van de stemming. De Obama-regering neemt het zekere voor het onzekere en probeert de parlementariërs op alle mogelijk manieren vóór interventie te krijgen. Zelfs het laten zien van videomateriaal van de gifgasaanval die aan 1400 mensen het leven kostte. 

Foto: Public Citizen (cc)

Vrijhandelsakkoord EU-VS: pepmiddel met stevige risico’s

, door

ANALYSE - Deze zomer zijn de onderhandelingen begonnen tussen de EU en de VS over een Trans-Atlantisch vrijhandels- en investeringsakkoord (Transatlantic Trade and Investment Partnership: TTIP). De start van de onderhandelingen werd zowel in de VS als in de EU met breed gejuich ontvangen. Een dergelijk akkoord tussen de twee grootste handelsblokken ter wereld wordt in deze tijden van crisis gezien als een welkome economische stimulans. Maar de voorspellingen omtrent de omvang van de baten zijn niet alleen onzeker, maar gaan ook voorbij aan reële risico’s voor burger en consument in Noord en Zuid, waarschuwt onderzoeker Roeline Knottnerus van SOMO en het Transnational Institute.

De extra concurrentie zal leiden tot economische herstructurering die aanvankelijk kan leiden tot een verlies aan werkgelegenheid. Zeker op korte en middellange termijn kunnen de sociale kosten significant zijn. Bovendien zal meer concurrentie de kloof tussen de kern en de periferie in Europa verder vergroten. De exportbelangen van de VS liggen immers vooral in die sectoren waarin de Europese periferie defensieve belangen heeft, zoals de landbouw.

Daarnaast biedt op belangrijke terreinen de Amerikaanse wet- en regelgeving beduidend minder bescherming dan de Europese. De voorgenomen harmonisering van regelgeving betekent dat het Europese niveau van consumentenbescherming sterk in zal boeten, bijvoorbeeld op het gebied van marktoegang voor genetisch gemodificeerde organismen, hormoonvlees en met chloor ontsmette kip.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: winni3 (cc)

Obama regeert met buitenlanddoctrine over eigen graf

, door

ANALYSE - Je zal maar van Republikeinse huize zijn en een gooi willen doen naar het presidentschap in 2016. Dan zit je met de laatst presidentiële poets toch lelijk in je maag. De nieuwe Obama-doctrine het Congres steun te vragen om ten strijde te trekken, is van een ongekende politiek-strategische schoonheid.

Die ‘goedkeuring’, waarmee Obama nu al voor de komende verkiezingsstrijd de duiven van de haviken scheidt, is misschien wel mooier dan de meesterzet na zijn zwaarbevochten campagne tegen Hilary Clinton. Zij verloor de keiharde strijd om de nominatie in 2008, maar kreeg daags nadat het stof was neergedaald de aanbieding minister van Buitenlandse Zaken te worden. Obama had haar liever inside the tent pissing out than outside the tent pissing in, om Lyndon Johnson (over Edgad J. Hoover) te mogen citeren.

Parallellen

Natuurlijk stemde Clinton in 2008 voor de oorlog in Irak; een gegeven dat menig commentator steeds weer opnieuw oprakelt. Alsof er een directe lijn is te trekken tussen de situatie van 2002 (ook een dictator, ook chemische wapens – maar die waren er toen niet), de campagne van 2008 (om de democratische nominatie) en nu (waarin Clinton zich nog niet eens heeft uitgesproken over haar kandidatuur in een campagne die er nog helemaal niet is).

Foto: Travis (cc)

Amerikanen gedogen nu ook. Officieel.

, door

ANALYSE - Wie zorgeloos high wil worden, moest tot voor kort in Amerika stalen zenuwen hebben, in San Francisco wonen of op vakantie gaan naar Amsterdam. Daar zijn nu twee mogelijkheden bijgekomen: Colorado en Washington hadden in november het gebruik en de verkoop van wiet (onder strikt voorwaarden, dat wel) al bij wet toegestaan, de vrees was dat de federale overheid hier een stokje voor zou steken. Op nationaal niveau is bezit en gebruik van en handel in soft drugs namelijk hartstikke verboden. Toch besluit het Amerikaanse ministerie van Justitie (onder leiding van Eric Holder) niet te vervolgen. Amerika gedoogt sinds gisteren dus officieel. En daarmee ontstaat een grijs gebied tussen statelijke autonomie en federale interventie.

Is dat slecht? Ligt er aan aan wie u die vraag stelt. Commentatoren zijn er nog niet uit welke kant dit op kan gaan. Liberale critici zijn verheugd dat de federale overheid dit progressieve drugbeleid toelaat. Het zou een opmaat kunnen zijn om ook op federaal niveau (nationaal dus) wiet te legaliseren. Dan Riffle, van de grootste pro-legalisering lobbygroep in het land, de Marijuana Policy Project, is dan ook verheugd over deze historische stap. Het is volgens hem nu aan het Congres om het verbod op cannabisgebruik op te heffen.

De facto vergissing

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende