Cruciale week voor Obama

Het nieuws waar niemand in de wereld omheen kan: Obama wil toestemming van het congres om een militaire interventie in Syrië te starten. Die heeft hij technisch gezien niet nodig, als president is hij immers commander-in-chief en mag hij zelfstandig besluiten nemen over de inzet van Amerikaanse strijdkrachtenKomende week wordt de stemming gehouden, dinsdagavond spreekt Obama de natie toe vanuit het Witte Huis. Dan moet hij uitleggen waarom Syrië geen tweede Irak is, schrijft The New York Times. Ook komt er vandaag een persoffensief, Obama heeft interviews met zes verschillende news anchors (onder andere PBS, CNN en Fox). Ondertussen ziet het er niet goed uit voor Obama. Het Senaat is wel zover te krijgen in te stemmen met de interventie, maar in het Huis van Afgevaardigden kan de Obama-regering het nog lastig krijgen, legt NYT uit. In the House, the number of rank-and-file members who have declared that they will oppose or are leaning against military action is approaching 218, the point of no return for the White House. Getting them to reverse their positions will be extremely difficult. Mother Jones maakte een overzicht van de verschillende facties in de Senaat en het Huis. En The Huffington Post houdt een datablog bij over de te verwachten uitslag van de stemming. De Obama-regering neemt het zekere voor het onzekere en probeert de parlementariërs op alle mogelijk manieren vóór interventie te krijgen. Zelfs het laten zien van videomateriaal van de gifgasaanval die aan 1400 mensen het leven kostte. 

Door: Foto: David (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Public Citizen (cc)

Vrijhandelsakkoord EU-VS: pepmiddel met stevige risico’s

ANALYSE - Deze zomer zijn de onderhandelingen begonnen tussen de EU en de VS over een Trans-Atlantisch vrijhandels- en investeringsakkoord (Transatlantic Trade and Investment Partnership: TTIP). De start van de onderhandelingen werd zowel in de VS als in de EU met breed gejuich ontvangen. Een dergelijk akkoord tussen de twee grootste handelsblokken ter wereld wordt in deze tijden van crisis gezien als een welkome economische stimulans. Maar de voorspellingen omtrent de omvang van de baten zijn niet alleen onzeker, maar gaan ook voorbij aan reële risico’s voor burger en consument in Noord en Zuid, waarschuwt onderzoeker Roeline Knottnerus van SOMO en het Transnational Institute.

De extra concurrentie zal leiden tot economische herstructurering die aanvankelijk kan leiden tot een verlies aan werkgelegenheid. Zeker op korte en middellange termijn kunnen de sociale kosten significant zijn. Bovendien zal meer concurrentie de kloof tussen de kern en de periferie in Europa verder vergroten. De exportbelangen van de VS liggen immers vooral in die sectoren waarin de Europese periferie defensieve belangen heeft, zoals de landbouw.

Daarnaast biedt op belangrijke terreinen de Amerikaanse wet- en regelgeving beduidend minder bescherming dan de Europese. De voorgenomen harmonisering van regelgeving betekent dat het Europese niveau van consumentenbescherming sterk in zal boeten, bijvoorbeeld op het gebied van marktoegang voor genetisch gemodificeerde organismen, hormoonvlees en met chloor ontsmette kip.

Foto: winni3 (cc)

Obama regeert met buitenlanddoctrine over eigen graf

ANALYSE - Je zal maar van Republikeinse huize zijn en een gooi willen doen naar het presidentschap in 2016. Dan zit je met de laatst presidentiële poets toch lelijk in je maag. De nieuwe Obama-doctrine het Congres steun te vragen om ten strijde te trekken, is van een ongekende politiek-strategische schoonheid.

Die ‘goedkeuring’, waarmee Obama nu al voor de komende verkiezingsstrijd de duiven van de haviken scheidt, is misschien wel mooier dan de meesterzet na zijn zwaarbevochten campagne tegen Hilary Clinton. Zij verloor de keiharde strijd om de nominatie in 2008, maar kreeg daags nadat het stof was neergedaald de aanbieding minister van Buitenlandse Zaken te worden. Obama had haar liever inside the tent pissing out than outside the tent pissing in, om Lyndon Johnson (over Edgad J. Hoover) te mogen citeren.

Parallellen

Natuurlijk stemde Clinton in 2008 voor de oorlog in Irak; een gegeven dat menig commentator steeds weer opnieuw oprakelt. Alsof er een directe lijn is te trekken tussen de situatie van 2002 (ook een dictator, ook chemische wapens – maar die waren er toen niet), de campagne van 2008 (om de democratische nominatie) en nu (waarin Clinton zich nog niet eens heeft uitgesproken over haar kandidatuur in een campagne die er nog helemaal niet is).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Travis (cc)

Amerikanen gedogen nu ook. Officieel.

ANALYSE - Wie zorgeloos high wil worden, moest tot voor kort in Amerika stalen zenuwen hebben, in San Francisco wonen of op vakantie gaan naar Amsterdam. Daar zijn nu twee mogelijkheden bijgekomen: Colorado en Washington hadden in november het gebruik en de verkoop van wiet (onder strikt voorwaarden, dat wel) al bij wet toegestaan, de vrees was dat de federale overheid hier een stokje voor zou steken. Op nationaal niveau is bezit en gebruik van en handel in soft drugs namelijk hartstikke verboden. Toch besluit het Amerikaanse ministerie van Justitie (onder leiding van Eric Holder) niet te vervolgen. Amerika gedoogt sinds gisteren dus officieel. En daarmee ontstaat een grijs gebied tussen statelijke autonomie en federale interventie.

Is dat slecht? Ligt er aan aan wie u die vraag stelt. Commentatoren zijn er nog niet uit welke kant dit op kan gaan. Liberale critici zijn verheugd dat de federale overheid dit progressieve drugbeleid toelaat. Het zou een opmaat kunnen zijn om ook op federaal niveau (nationaal dus) wiet te legaliseren. Dan Riffle, van de grootste pro-legalisering lobbygroep in het land, de Marijuana Policy Project, is dan ook verheugd over deze historische stap. Het is volgens hem nu aan het Congres om het verbod op cannabisgebruik op te heffen.

De facto vergissing

Foto: Prachatai (cc)

NSA-affaire niet eenduidig, en mening Amerikanen erover ook niet

ACHTERGROND - Wat vindt u van de NSA-afluisterpraktijken? Lastige vraag? Dat is niet zo gek – ‘de’ NSA-affaire is niet zo eenduidig, maar eerder een bord spaghetti. Het Pew Center for People and the Press bedacht daarom in juli dit jaar een experiment. Daarin onderscheidden de onderzoekers vier dimensies van ‘de’ affaire en stelden daar vervolgens bij 2.002 volwassen Amerikanen vragen over. Die vier dimensies waren: 1) bent u voor of tegen het verzamelen van metadata/inhoud (van mails, gesprekken, etc) door de overheid; 2) bent u voor of tegen het monitoren van e-mails of van telefoongesprekken, 3) bent u voor of tegen als de NSA een gerechtelijke goedkeuring voor het vergaren van informatie heeft en, ten slotte 4) bent u voor of tegen als het programma van de NSA als het onderdeel uitmaakt van anti-terrorismebeleid?

Wat bleek?

Met de name de verwijzing naar de gerechtelijke goedkeuring en als onderdeel van anti-terrorisme beleid hadden grote effecten op de goed-/afkeuring van ‘de’ NSA-affaire door ondervraagde Amerikanen. ‘Among the roughly 1.000 respondents who heard the government surveillance program described as occuring “with court approval” support was 12 points higher than among the other 1,000 who heard no mention of the courts.’ En als ondervraagden hoorden dat het NSA-programma onderdeel was van anti-terrorisme beleid, kreeg het negen punten meer steun dan als ondervraagden dat niet hoorden. Met deze statistieken in de hand, onderscheidt PEW zestien verschillende manieren om ‘de’ NSA-affaire te omschrijven en dus (minimaal) zestien verschillende beelden van die affaire waarmee burgers een antwoord geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Het zwarte, geheime budget voor spionage in de VS blijkt $52,6 miljard groot te zijn

UPDATE: Van dat budget krijgt de NSA een aardig deel, meldde The Washington Post. En de NSA besteedt miljoenen van het hun toebedeelde geld aan het zogenaamde Corporate Partner Access Project, waarbij Amerikaanse telecomaanbieders betaald worden om klantgegevens aan de NSA te leveren. In 2012 werd er 278 miljoen dollar aan uitgegeven, in 2011 nog veel meer: 394 miljoen.

Foto: Angela Radulescu (cc)

Syrië, Hillary Clinton en LGBT-issues in Amerikaanse nieuws

ELDERS - Het meest prominente wereldnieuws van afgelopen week, de gifgasaanvallen in Syrië, zijn uiteraard in de Verenigde Staten niet onbesproken gebleven. NPR sprak twee artsen uit Syrische ziekenhuizen die slachtoffers behandelden. De artsen vertellen over de vele zieken die ze behandeld hebben, inclusief diegenen (waaronder een meisje van drie maanden oud) die ze niet meer konden redden. Deels door een gebrek aan middelen. Dat het om een chemische aanval gaat, is niet officieel vastgesteld, maar de artsen zeiden tegen NPR dat op basis van wat zij gezien hebben, een sarin gas de meest waarschijnlijke oorzaak van de symptomen is.

President Obama sprak zich uit over de aanval in Syrië in een interview met CNN, waarin hij onder andere zei dat VS-afgevaardigden bezig zijn de Verenigde Naties tot meer actie te dwingen en de Syrische regering oproept onderzoek naar de aanval toe te laten. Maar, ‘we don’t expect cooperation (from the Syrian government), given their past history,’ gaf Obama toe.

Clinton for president

Ondertussen is de blik van politieke redacteuren ook al weer op de horizon gericht. Hoewel Hillary Clinton nog altijd niets heeft gezegd over een eventuele gooi naar het presidentschap in 2016, wordt er al sinds haar aftreden als minister van Buitenlandse Zaken flink over gediscussieerd. The Times heeft journaliste Amy Chozick vrijgemaakt om zich volledig te focussen op het volgen van de Clintons. The New York Times schetst de voor- en nadelen aan de beslissing. Aan de ene kant kan Chozick op deze manier veel tijd steken in het opbouwen van een netwerk rondom haar onderwerp, wat bij de Clintons geen overbodige luxe is. Aan de andere kant: is er wel genoeg nieuws over het onderwerp (zeker aangezien Clinton nog altijd niet heeft gezegd mee te doen aan de verkiezingen), en moeten de media wel bijdragen aan het in stand houden van de permanente politieke campagne?

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende