Uit de oude doos: Amerikaanse soldaten laten een Japanse krijgsgevangene naakt het dek van hun marineschip schrobben. Uw eerste gedachten bij het zien van deze foto en de gedachten die u wellicht in tweede instantie heeft zijn welkom in het commentaarveld. Waarschuwinkje: doorklik naar de volledige foto levert een blote man op uw scherm op, wat wellicht als kantoortuin-onwenselijk beschouwd kan worden. Update: reaguurder NoName oppert een andere optie het zou wel eens: "Japanese prisoners of war are bathed, clipped, "deloused," and issued GI clothing as soon as they are taken aboard the USS New Jersey" (bron) kunnen zijn.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Eergisteren heeft Bush in een Grant of Executive Clemency de gevangenisstraf die opgelegd was aan Lewis “Scooter” Libby gereduceerd tot nul dagen. Dat mag hij doen. En volgens zijn buikspreekpop dhr Snow was het omdat de straf volgens Bush “excessive” (buiten proporties) was.
In de verdere toelichting werd ook nog het volgende aangegeven:
“But the President also believes, for those who were arguing on behalf of a pardon, that you need to respect the jury system. Scooter Libby was tried before a jury of his peers. And it is important to make clear our faith in what really is a pillar of the American justice system, which is everybody’s right to be tried before a jury of the peers.”
Daarom blijft een deel van de straf kennelijk wel in stand.
Nu is het natuurlijk duidelijk dat Bush hiermee gewoon een loyale medewerker uit het gevang houdt omdat deze man voor Bush en Cheney de klappen opgevangen heeft in de zaak Wilson. Maar door dat niet openlijk zo te zeggen, maar te schermen met het begrip “excessive” maakt Bush zich nog ongeloofwaardiger.
In zijn boek over zijn opmars naar het Witte Huis staat het volgende te lezen (via):
“I don’t believe my role is to replace the verdict of a jury with my own,”
Als uitleg waarom hij zonder uitzondering de “death warrants” voor 152 gevangenen tekende als gouverneur van Texas. Doodstraf is kennelijk niet “excessive”.
Ach, wat is nou helemaal “excessive” eigenlijk?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.