‘Ha snoezepoes!’

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-03-2022
,

Vorige week kreeg ik een aardig mailtje van de medewerkers van het instituut waar ik ooit een cursus Spaans volgde. Ze wensten mij Feliz Dia de San Valentin. Als service voegden ze er nog wat vocabulaire aan toe voor deze belangrijke dag: los enamorados (verliefden), la cita a ciegas (blind date) en niet te vergeten het belangrijke werkwoord besarse (elkaar zoenen).

Nu weet ik wel dat San Valentin in Spanje veel belangrijker dan Sint Valentijn in ons eigen land. Hier heeft Valentijn eigenlijk nooit echt voet aan de grond gekregen. Vanaf de jaren vijftig zijn er wel pogingen gedaan om de Nederlanders en masse in Valentijn te laten geloven, maar deze operatie kunnen we als mislukt beschouwen. Nu is Valentijnsdag alleen nog een feestje is voor de shopaholics. Zij hebben twee maanden na Kerst eindelijk weer eens een argument om de portemonnee te trekken. Een anonieme kaart sturen op deze belangrijke dag? Iedereen wil tegenwoordig gezien worden, dus wat heb je er aan als je geen respons krijgt. Dat Valentijnsdag in de Nederlandse cultuur niet is geworteld, dat is het beste af te lezen aan de hoeveelheid romans rond dit onderwerp: nul. Ik ken binnen de onze letteren geen enkel verhaal dat naar een ontknoping op Valentijnsdag toewerkt.

Het vieren van Valentijnsdag was eeuwen geleden al een traditie in Engeland. Samuel Pepys (1633-1703) schreef er over in zijn dagboeken. Door een bloemlezing van zijn werk kwam ik erachter dat het in de 17de eeuw helemaal niet zo’n romantisch feest was als ik altijd had verondersteld. Wie jouw Valentijn was, dat werd in die tijd bepaald door allerlei spelregels, zo was het bijvoorbeeld de gewoonte om lootjes te trekken. Het was ook gebruikelijk om de eerste persoon die je ‘s ochtends na het opstaan zag als je Valentijn te kiezen. Dit kon tot hilarische taferelen leiden. De echtgenote van Pepys, Elisabeth, bedekte in 1662 voortdurend haar ogen, dit om te vermijden dat ze de schilders in de eetkamer aan het werk zou zien. Samuel Pepys rapporteerde hoeveel geld hij kwijt was aan de dure cadeaus voor zijn vrouwelijke Valentines. Het kon voorkomen dat mensen zich op die dag aan hem opdrongen door ’s ochtends vroeg extra vroeg bij hem aan te bellen:

…I up, about business; and opening the doore, there was Bagwell’s wife, and she had the confidence to say she came with a hope to be time enough to be my Valentine. (14 February 1665)

Het amusantste fragment over Valentijnsdag kwam ik tegen in een boek van Engelse schrijfster Sue Townsend. Het geheime dagboek van Adriaan Mole 13 ¾ jaar verscheen voor het eerst in 1985. Daarin krijgt de moeder van Adrian een reusachtige Valentijnskaart van de buurman, die net gescheiden is:

…Er werd een enorme kaart bezorgd voor mijn moeder. Hij was zo groot dat hij met een busje van de post aan de deur gebracht werd. Ze werd vuurrood toen ze enveloppe openmaakte en de kaart zag. Het was echt geweldig. Het was een grote satijnen olifant met een bosje plastic bloemen in zijn slurf en wolkje uit zijn mond met: ‘Ha snoezepoes! Jou zal ik nooit vergeten!’ Er stond geen naam bij, alleen een tekeningetje van hartjes met Pauline erin. Mijn vaders kaart was maar klein. Er stond een bosje paarse bloemetjes op en mijn vader had erbij geschreven: ‘Laten we het nog eens proberen’.

Hoe het verder gaat met het huwelijk van Adrian’s ouders?

Lees of raad…

Foto Esparta

Reacties (7)

#1 børkbørkbørk

Je gooit wat Italiaans in de strijd. Zoenen in het Spaans is “besar” en hij heet San Valentín, niet Valentino; dat was geloof ik Rudolph. Veel romantischer.

  • Volgende discussie
#1.1 Kyra - Reactie op #1

Wat Valentino betreft: je hebt gelijk, ’t is verbeterd.
Wat ‘besare’ betreft, dat heb ik van het Spaanse lijstje overgenomen, het betekent volgens het instituut ‘elkaar zoenen’, zal ik ook aanpassen.

#1.2 børkbørkbørk - Reactie op #1.1

Is het misschien “besarse” (se betekent elkaar of zich)?

#1.3 Kyra - Reactie op #1.2

Klopt helemaal! Dank.

#2 L.Brusselman

Valentijn mag hier dan geen voet aan de grond krijgen,de media later zich hierdoor niet ontmoedigen.Als je de pretzenders moest geloven zou je toch denken dat het hier wel massaal gevierd werd.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie