Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Rampspoed, bijgeloof en hartzeer
7e aflevering in de serie “Polska Revisited”
GW-day vandaag, V13e-day morgen, V-day overmorgen. Kan het nog erger? Soms wens ik een paar dagen over te slaan. Hier in Polen liggen ze niet echt wakker van blonde Geert. Maar vrijdag de 13e heeft wel degelijk betekenis. En V’day is qua impact beslist nog heel veel erger in dit land!
Vrijdag de 13e is in het land waar ik nu verblijf een gevreesde datum, want Polen zijn over het algemeen nog zeer bijgelovig. Overstekende zwarte katten, onder ladders doorlopen en het angstvallig ontwijken van schoorsteenvegers – zomaar een greep uit de compulsieve angsten. Waar het geloof nog zeer heerst, blijkt het bijgeloof eveneens hardnekkig.
Maar het ergste is hier toch de komende zaterdag en ik weiger ten enen male deze dag onafgekort in het Nederlands te benoemen. ‘Walentynki’ noemen de Poolse burgers hier de dag die door een van de meest abjecte kleuren wordt gedomineerd. De Amerikanen zijn ongetwijfeld de meesters in dit meest hypocriete festijn ooit. Maar NL lust er tegenwoordig ook pap van en het schijnt dat secret love daar een grote rol speelt. In Polen is het roze-hartengedoe volstrekt doorgeslagen, temeer omdat het geen enkele traditie heeft in het land zelf….
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Quote du Jour – Vlaamsche Tetten
U dacht alles gezien te hebben in verband met de Feminatheek van L. P. Boon – think again.
“Dat deze tentoonstelling plaatsvindt en bovendien in een instelling die rijkelijk en hoofdzakelijk door de overheid wordt gesubsidieerd, is voor het Vlaams Belang onaanvaardbaar“
Aldus uw hoeder van fatsoen en deugdelijkheid, vrije meningsuiting en Vlaamse, blanke trots. Jammer genoeg is dat laatste niet het geval omtrent de brave, edoch enigszins pronte, blanke Vlaamse tetjes – hoe zuiver ze ook gepoetst zijn.Welkom in de middeleeuwen. Als dit de mening van de grootste Vlaamse partij is, als deze schattige beeldekes uit de jaren 60 van wat duoheuvels en een enkel struikje voldoende zijn om een cultureel centrum – onlangs nog gelauwerd – te sluiten, dan is het hoog tijd voor een nieuwe 1302…
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.