Werk gezocht

Brabant was groot in de leerlooierij en in schoenen. Limburg in kolen, Twente in textiel, het Westland in bloemen en groente. Dat het soms gevaarlijk werk was of het milieu schaadde – van koolstoflongen en instortende mijnen tot overmatig ingeademde chemicaliën en schadelijke uitstoot van CO2 – gaf indertijd niet zo. Je pakte het werk dat je kon krijgen. Steeds meer soorten werk raken achterhaald, of kun je nu goedkoper elders halen. De Nederlandse oogsten laten we tegenwoordig binnenhalen door Polen die amper het minimumloon krijgen uitbetaald. De productie van textiel en schoenen is allang naar derdewereldlanden verhuisd, waar mensen onder erbarmelijke arbeidsomstandigheden buffelen voor de spijkerbroeken, t-shirts en colbertjes die wij graag zo goedkoop mogelijk willen aanschaffen. We hebben lang gedacht dat het rijke westen zichzelf kon bedruipen met werk in de dienstverlening, in de zorg, en in het nadenken. Laat de rest van de wereld alle domme en gevaarlijke arbeid maar doen: wijzelf houden tenminste het werk dat aandacht, service, menselijk contact en verstand vergt.

Quote du jour | Vraag

Meer dan ooit geldt dat als je erbij wilt horen in Nederland je een baan nodig hebt. Niet zo gek dus dat iedereen in Den Haag juicht als er meer vacatures ontstaan. Of het nu om callcentermedewerkers of tabakslobbyisten gaat – zelfs bij GroenLinks gaan de handen op elkaar. En als je een gemiddelde econoom vraagt naar het grootste probleem van dit moment, dan zal hij wijzen op het gebrek aan ‘vraag’ – maakt niet uit naar wat.

Maar misschien is er wel te veel vraag.

Misschien is er wel te veel vraag naar afstompende marketing, te veel vraag naar overbodige administratie, te veel vraag naar vervuilende troep en te veel vraag naar dubieuze financiële producten. En misschien is er juist te weinig tijd voor de dingen die we echt belangrijk vinden, waarvan we op ons sterfbed zeggen: daar had ik graag meer tijd aan willen besteden.

Foto: Ambernectar 13 (cc)

Minder vacatures in Nederland dan rest van Europa

DATA - Terwijl het aantal werklozen in Nederland toeneemt, neemt het percentage vacatures af. Meer mensen, minder werk.

Het aantal vacatures ten opzichte van het totaal aantal arbeidsplekken daalt in Nederland meer dan in veel andere Europese landen. In het tweede kwartaal van 2013 was de Job Vacancy Rate (JVR) in Nederland 1,2%, wat betekent dat er 12 vacatures waren op 1000 (bezette + vacante) banen. Dat is een daling van 0,3 procentpunt ten opzichte van dezelfde periode in 2012. De JVR in Groot-Brittannië steeg met 0,2 procentpunt en ook in Denemarken, Ierland, Litouwen, Hongarije en Roemenië steeg het percentage vacatures licht (met 0,1 pp).

De JVR is een indicator voor de potentiële mismatch tussen de vaardigheden van werkzoekenden en de vaardigheden die werkgevers vragen en daarmee een instrument voor beleidsmakers om vraag en aanbod op de arbeidsmarkt beter op elkaar aan te laten sluiten. Wat zegt de daling in Nederland over de vraag en aanbod op de Nederlandse arbeidsmarkt?

Een daling van de JVR is goed nieuws als het betekent dat het aantal banen stijgt, want dat houdt in dat de nieuwe banen ook bezet worden. Als er 1 vacature op 99 banen zijn, is de JVR (1/(99+1))*100 = 1%. Als het aantal banen stijgt naar 120, met enkel bezette banen, wordt de nieuwe JVR (1/(119+1)*100) = 0,8%. Maar als die 120 banen door bijvoorbeeld vijf vacatures en 115 bezette banen komt, is het percentage (5/(115+5))*100 = 4,2%. Een lager JVR kan dus betekenen dat vraag en aanbod goed op elkaar aansluiten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GeenCommentaar komkommertijd en vacaturebank

Oké, het is komkommertijd. Dat houdt in dat een aantal van onze redacteuren op vakantie is, en dat de bikkels die doorwerken het moeilijker hebben een blogbaar onderwerp te vinden.

Combineer dat met een beetje blogmoeheid en we moeten constateren dat we het hoge aantal van vier blogposts per (werk)dag voorlopig niet vol kunnen houden. We stappen tot nader order dus over op een zomerrooster met minder artikeltjes per dag.

Daarnaast constateert de redactie dat steeds meer redactieleden steeds minder tijd hebben voor GeenCommentaar. Veranderende interesses, steeds veeleisender banen en nog heel veel andere redenen zorgen ervoor dat op den duur het voortbestaan van GC in gevaar kan komen. Dat proberen we voor te zijn door jullie, onze lezers, een oproep te doen: kom bloggen voor GC! En als je jezelf daar niet geschikt voor vindt, dan misschien die discussiezieke vriend, collega of kennis!

Alvast bedankt,

De redactie

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.