Twitter en het HEMA rookworstmonopolie (2/3)

Een draadje over Twitter. Over vrijheid, meningsuiting en waarom presidenten geen Twitteraccount moeten hebben. Over monopolies en het sociale mechanisme dat Twitter macht geeft. Over de vraag of Twitter eigenlijk wel een bedrijf is. Begin januari besloot Twitter het account van Trump uit te zetten. Van verontwaardiging over de vermeende censuur van de president (zie deel 1) verplaatste de aandacht zich echter al snel naar de macht van Big Tech. Dat werd goed geïllustreerd in enkele tweets van Thijs Kleinpaste: https://twitter.com/KleinpasteThijs/status/1347783129285668866 Dat klinkt niet onredelijk en sluit naadloos aan bij hoe er in de V.S., waar hij woonachtig is, in toenemende mate over big tech gedacht wordt. Onderzoeker en journalist Matt Stoller, bevindt zich in het hart van die discussie en schreef: https://twitter.com/matthewstoller/status/1347718003337670656 Tiny Tech Beide opmerkingen zijn begrijpelijk als Facebook of Amazon worden bedoeld, maar niet als het gaat om Twitter. Twitter kunnen we niet rekenen tot Big Tech zoals dit plaatje van SOMO laat zien. Twitter is Tiny Tech. Het woord Big Tech helpt overigens ook niet bij een analyse van Big Tech. Het suggereert een gelijkvormigheid, van zowel de bedrijven als de problemen die ze veroorzaken, die er niet is. Maar over Tiny Tech Twitter, is dat relatief kleine bedrijf een monopolie? En wat is eigenlijk een monopolie? Het woord kennen we voornamelijk uit de economische theorie. Een fabrikant heeft een monopolie als hij een bepaalde markt domineert, omdat hij (nagenoeg) de enige producent van een bepaald product is. Hoe vertaalt zich dat naar Twitter? Kun je zeggen dat Twitter de markt voor berichtenservices zodanig domineert dat consumenten er niet omheen kunnen? Ze moeten wel Twitterproducten kopen? Dan loop je al gauw vast. Een traditionele monopolist is te herkennen aan de prijsverhogingen die hij bij gebrek aan concurrentie ongestraft kan doorvoeren. Maar voor Twitter betaal je überhaupt niet. Infrastructuur Nogmaals Kleinpaste: https://twitter.com/KleinpasteThijs/status/1347964079550455810 Zoals bij veel commentaren denk je bij zo’n tweet, daar zit wat in. En tegelijkertijd, maar wat dan? Het mist nauwkeurigheid. En die mag je van een tweet ook niet verwachten, maar die is wel nodig om verder te komen. Zo valt er een heel raar verwijt in te lezen, namelijk dat twitter monopolist is van z’n eigen product. Geldt dat niet voor de makers van alle producten? Is dat niet hetzelfde als de HEMA het monopolie op HEMA rookworsten verwijten? Maar het suggereert ook iets interessants. Twitter als infrastructuur. Laten we een vergelijking maken met de spoorwegen, die overigens in de V.S. eind negentiende eeuw, ook aanleiding vormde voor de eerste serieuze anti-kartelwetgeving. De Sherman act van 1890. Neem je de trein dan gebruik je het spoor dat er ligt, want een nieuw spoor leg je niet zomaar aan. De eigenaar van het spoor is dus een monopolist. Als je een tweet wilt sturen, gebruik je de infrastructuur, de digitale bedding van Twitter. Maakt dat Twitter een monopolist? Een competitie tussen infrastructuren Nee, die vergelijking gaat niet op. Twitter is geen monopolist op het gebied van infrastructuur. Op het digitale station van het internet, ligt aan het ene perron het spoor van Twitter, maar aan de andere perrons de sporen van bijvoorbeeld Plukr, Gab, Amino, Raftr, Care2 en Parler (hoewel de laatste tijdelijk is opgebroken). En niet alleen is er veel infrastructuur, maar de competitie tussen deze bedrijven is een competitie tussen infrastructuren. Dat Twitter het in die competitie goed doet kunnen we zien als de trein met het blauwe vogeltje arriveert. Want bijna iedereen stapt daarin. Maar waarom? Netwerkeffect Een ander concept uit het economisch woordenboek poogt dat te verklaren: het netwerk effect. Hoe groter het netwerk, hoe meer voordeel voor elk individu dat zich aansluit. Neem het ouderwetse telefoonnetwerk. Als twee mensen een telefoon hebben, dan kunnen ze elkaar bellen. Handig, maar vrij beperkt. Zeker als ze elkaar niet kennen. Zijn er duizenden mensen met een telefoon, dan wordt het steeds handiger er ook één te hebben. Hoe meer mensen, hoe groter de voordelen om deel uit te maken van het netwerk. Twitter verzorgt de infrastructuur voor een netwerk van miljoenen gebruikers. Talloze mensen met nauwelijks volgers, zoals ondergetekende, maar ook veel interessante, machtige en opmerkelijke mensen. Media voor sociale insluiting Dat netwerkeffect verklaart de aantrekkelijkheid van een groot netwerk, maar niet de ongemakkelijkheid. Die zit in een mechanisme dat onder de naam ‘lock-in’ in het economisch woordenboek te vinden is. Een eenvoudig voorbeeld daarvan is de printerverkoper, die de garantie laat vervallen als er geen cartridges van hetzelfde merk gebruikt worden. Na aanschaf ben je ‘ingesloten’ en min of meer gedwongen zijn dure merkcartridges te kopen. Twitter is een vorm van insluiting, maar niet in de economische zin. Het is niet de verkoper die je insluit en dwingt zijn product te kopen, want Twitter is gratis. Het zijn al die andere mensen die van Twitter gebruik maken die je insluiten. Zij weerhouden mensen ervan Twitter te verlaten, want ze gaan niet mee naar een ander netwerk. Wil je die sociale contacten behouden, dan heb je de infrastructuur Twitter nodig. Dus je zit als individu vast, door het onmogelijk te coördineren handelen van het collectief. Sociale insluiting zou ik het noemen. Het geldt voor elke gebruiker en als individu kan je er niets aan doen. Het gebeurt ook bij Whatsapp en Facebook en (veronderstel ik) bij alle alternatieven. De media voor sociale insluiting. Hoe het uitgangspunt van de markt verdwijnt Sociale insluiting zet het individu dus klem, omdat het afhankelijk is geworden van het collectief. Maar het collectief is niet als collectief georganiseerd en zal dus nooit zomaar overstappen van Twitter naar een ander netwerk. Die sociale insluiting ondermijnt dus de individuele keuzevrijheid. Dat heeft implicaties. Want die keuzevrijheid is het belangrijkste uitgangspunt in ons economisch denken. Niet alleen bij (neo)liberalen. Kern daarvan is dat markten werken, door de overwegingen, keuzes en beslissingen van het individu. Daar waar individuele keuzes ophouden te bestaan, houden markten op te werken. Kortom, bij een monopolie biedt de markt geen alternatief voor het product van de enige fabrikant. De consumenten of bedrijven zien zich daardoor genoodzaakt dat product te kopen. Bij Twitter is er geen sprake van een markt. Er is geen individuele keuzevrijheid, er is geen transactie en geen product. Dan heeft het ook niet zoveel zin om over een monopolie te spreken. Het probleem van anti-monopolietheorie Gebruikers van Twitter komen op geen enkel moment in aanraking met een economisch mechanisme. Alleen maar met het sociale mechanisme dat ik sociale insluiting noem. Toch, omdat we er vanuit gaan dat Twitter een bedrijf is en op een markt opereert, verwachten we blijkbaar een economisch kijk op de zaken. Dat heeft vast te maken met de afgelopen vier decennia waarin we alles zijn gaan uitleggen in termen van economie. Daar zit ook de zwakke plek in de anti-monopolielobby in de V.S. waar voornoemde Stoller onderdeel van is. Met een frisse blik kijken ze naar economische monopolies, waarmee opnieuw een economische uitleg voorrang krijgt.  Natuurlijk, bij Big Tech moet je die economische kant niet veronachtzamen. Maar het uitzetten van Trump was een illustratie van macht, die niet voortkwam uit economische schaal. Dat maakt Twitter zo’n interessante casus. Haar macht komt voort uit het opereren in het hart van onze democratie. Dat moeten we niet uitleggen in termen van economie, maar in termen van politiek. Daar zitten ongebruikelijke vragen. | deel 1 - Twitter moet @joebiden de mond snoeren | | deel 3 - Twitter. Wat is het? |

Foto: stalkERR (cc)

Twitter moet @JoeBiden de mond snoeren (1/3)

ANALYSE - Een draadje over Twitter. Over vrijheid, meningsuiting en waarom presidenten geen Twitteraccount moeten hebben. Over monopolies en het sociale mechanisme dat Twitter macht geeft. Over de vraag of Twitter eigenlijk wel een bedrijf is.

Al drie weken rust. Waar sommige volgers al tijden naar snakten gebeurt op 9 januari. Twitter zet Trump uit en beëindigt zo informeel z’n presidentschap. Vragen volgen: is dit een goed idee? Wordt hier de vrijheid van meningsuiting overboord gegooid? Is dit een monopolistisch probleem? Enig ongeloof. Veel reacties van mensen die wel zien wat er gebeurt, maar niet begrijpen wat ze zien. In gradaties van onbegrip. Een driedelige poging om de situatie te verhelderen, waarbij ook duidelijk wordt waarom @Joe Biden op zwart moet.

Vrijheid van staatsbemoeienis

Don junior, wiens belezenheid we natuurlijk niet in twijfel trekken, weet wel waar hij het zoeken moet als z’n vader van Twitter wordt verbannen.

Maar was vader Trump de dag na z’n verbanning even door de westvleugel naar de Press Briefing Room gelopen, dan had de hele wereldpers hem daar opgewacht. In alle vrijheid hadden zijn woorden een breed gehoor bereikt. Via traditionele media, maar ook via Twitter en Facebook. Die verbanning heeft Trump geenszins zijn vrijheid om te spreken ontnomen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Hoe het besluit van Twitter om Trump te fact checken tot stand kwam

Brandon Borrman, Twitter’s vice president of global communications, talked to OneZero about the company’s decision. That conversation, coupled with information from other Twitter representatives and public statements from the company’s executives, shed light on just how the company arrived at that fateful fact-check, and the roles played by Roth and others, including CEO Jack Dorsey. It adds up to a picture of a company that knew full well what it was doing when it fact-checked the president — and what kind of reaction it would spark from the White House.

Foto: drosen7900 (cc)

Private macht in het digitale domein

OPINIE - Een pleidooi voor meer democratie bij de toepassing van internettechnologie.

De macht van grote internetbedrijven als Google, Twitter en Facebook staat al langer ter discussie. Ik heb er eerder over geschreven onder titels als Google als rechtbank, Moet het internet gereguleerd worden en zoja hoe?, Facebook aan banden? en  Politici en het vrije verkeer van informatie. De kritiek op de sociale media die deze bedrijven exploiteren betreft onder meer de handel in persoonsgegevens, het onbelemmerd toelaten van aanstootgevende, discriminerende of haatzaaiende content en hun rol bij de polarisatie van het publieke debat. Oud-Europarlementslid voor D66 Marietje Schaake schreef afgelopen zaterdag in de NRC een artikel waarin een meer fundamenteel oordeel wordt gegeven over sociale-mediabedrijven. Want alle discussies over het onheil dat deze bedrijven kunnen aanrichten ‘maskeren een veel groter probleem: de grote reikwijdte van private macht in het digitale domein. Daar, veelal onzichtbaar, is de democratie fundamenteel in het geding.’

Monopolies

Over de ‘democratiserende’ werking van de internettechnologie deden internetgoeroes in de jaren negentig van de vorige eeuw de fraaiste beloftes. Mensen als Sergey Brin, een van de oprichters van Google, beloofden een emanciperende en liberaliserende werking van het internet, schrijft Schaake, ‘door het openbreken van monopolies op macht en informatie. Inmiddels zijn een handvol technologiereuzen zelf monopolisten geworden.’ Democratische regeringen hebben al die tijd vastgehouden aan een laissez-faire beleid tegenover het nieuwe, op internettechnologie gebaseerde bedrijfsleven. Zo weinig mogelijk regelgeving en primair vertrouwen op de klassieke wetten van de vrije ondernemingsgewijze productie. Nu worden ze geconfronteerd met machtige, puur op winst gerichte systemen die, ‘gevoed door ontransparante datasets en door machine-learningprocessen, de democratie en het publieke belang hebben uitgehold.’

Foto: Scott Beale (cc)

Actiegroep Linksbuiten deplatformt Twitter

SATIRE - De antifastiese actiegroep Linksbuiten heeft Twitter verlaten, omdat er ook fascisten actief zijn op het sociale netwerk. Door Twitter te deplatformen hoopt Linksbuiten de nazi’s een podium te ontmenen.

‘Wanneer we blijven Twitteren, werken we mee aan de normalisering van het fascisme’, legt woordvoerder Florine Leftink van Linksbuiten uit. ‘Dat willen we niet. Onze actiestrategie is er juist op gebaseerd iedere interactie met fascisten verdacht te maken. Wie het daar niet mee eens is, deugt zelf niet. Echt, zodra je iets hoort wat je niet bevalt, moet je je aandacht volledig daarop richten. Doe je dat niet, dan ben je medeplichtig. Dat je er in de Tweede Kamer af en toe niet aan ontkomt in te gaan op rechtse argumenten, snappen we, maar daar houdt het echt op.’

De actiegroep kwam tot het besluit toen ze zich realiseerde dat er buiten zijzelf eigenlijk alleen nog maar fascisten op Twitter zaten. Het laatste GroenLinks-kamerlid dat nog niet geblockt was, Lisa Westerveld, moest eind december uit de volglijst geschrapt worden na een dubbelinterview met FvD-Europarlementariër DJ Eppink in De Gelderlander.

Als Westerveld volstaan had met een stevige scheldpartij, was er niks aan de hand geweest, maar volgens Linksbuiten leek het interview teveel op een gesprek. Leftink: ‘Een nazi sla je op zijn muil, daar ga je niet mee in discussie. Fascisten zijn een splijtzwam. Wij willen juist meer eenheid en verzoening in Nederland.’

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Trump wil sociale media aanpakken

Een presidentieel decreet gericht tegen Twitter en andere sociale media wordt vandaag verwacht.

‘U.S. President Donald Trump is expected to sign an executive order aimed at social media companies on Thursday, White House press secretary Kayleigh McEnany told reporters Wednesday evening, a move that comes as the president and his allies have escalated their allegations that companies like Twitter and Facebook stifle Republican voices.’

Foto: © Palgrave Communications grafiek Twitter onderzoek via Marc van Oostendorp op Neerlandistiek

Twittertaal wordt alledaagser

ONDERZOEK - Het is altijd bevredigend als een idee wordt bevestigd. Jarenlang heb ik gestreden tegen het idee dat de sociale media de taal zouden veranderen (bijvoorbeeld hier en hier), en met name dat de taal ‘korter’ zou worden door sms en Twitter.

Mijn argument was vooral gebaseerd op de logica. Het is onwaarschijnlijk dat zoiets belangrijks voor het menselijk leven als taal, iets dat zich in de loop van duizenden jaren heeft ontwikkeld, zou veranderen door zoiets efemeers als de sociale media. Zelfs de gehardste Twitteraar spreekt op een dag waarschijnlijk nog steeds meer woorden dan hij tweet. En de proportie geharde Twitteraars op de gehele populatie is te verwaarlozen. De sociale media zijn bovendien zelf zo veranderlijk dat je eerder verwacht dat zij zich langzaam aan de behoefte van de mens aanpassen om de taal op een natuurlijke manier te gebruiken.

Technische reden

Juist vanwege de veranderlijkheid van die media, en het feit dat mensen de neiging hebben van Hyves naar Facebook naar Instagram te springen, maakte een en ander lastig empirisch te onderzoeken. Maar gelukkig voerde Twitter in november 2017 een interessant experiment uit: terwijl er verder niets veranderde, werd de karakterlimiet van 140 tekens naar 280 tekens verhoogd. De protesten waren niet van de lucht – zo hoort dat, als er iets verandert, horen de protesten niet van de lucht te zijn – maar inmiddels is geloof ik iedereen eraan gewend.

Foto: Munch copyright ok. Gecheckt 10-11-2022

Het hoogste woord in het klimaatdebat op Twitter

DATA - Klimaat is hot (pun intended). Klimaatakkoorden en klimaatspijbelaars vliegen je om de oren. Ook op social media. Maar klimaatverandering is nou niet bepaald een onderwerp waarover in het publieke debat al consensus is, geheel in tegenstelling tot de wetenschappelijke wereld.

Twitter is niet representatief voor het maatschappelijke debat, maar het is wel een van de weinige plaatsen waar de spelers in het klimaatdebat eenvoudig zichtbaar gemaakt kunnen worden. Investico deed het vorig jaar al een keer op dit onderwerp. Maar omdat het nu nog meer leeft, doen we het gewoon nog een keer dunnetjes over.

Nou ja, dunnetjes, we hebben in ruim een maand tijd 130.000 tweets verzameld. Een iets betere steekproef dus. Door gewicht te hangen aan retweets, reageren en vermeldingen, kunnen we een netwerk maken en analyseren. Uit die 130.000 komen 30.000 tweeps naar voren. Maar slechts een 175 tweeps zijn goed voor 50% van de aandacht. En bij die 175 zit maar een losse klimaatwetenschapper (Jan Rotmans) en een account met een echte klimaatwetenschapper in de groep.


Omdat het om Nederlandstalige tweets gaat, is het debat in Vlaanderen ook zichtbaar. Onderaan in het roze en lichtgroen ziet u het debat aldaar. Boven in lichtblauw en oranje zit het Nederlandse debat.

Quote du Jour| Ergernis als verslaving

Bas Heijne schrijft in de maandelijkse glossy van NRC-Handelsblad waarom hij zo’n eikel is. Hij heeft een boekje gelezen van een Franse filosoof over de omgang met eikels, zakken, hufters, etc.

Wat hij goed beschrijft: hoe eikels je onmiddellijk naar hun niveau weten te halen. Je ergert je, je wordt boos, krijgt de pest in – en je hapt. Het grootste, misschien wel enige talent van eikels bestaat eruit dat ze van jou ook een eikel kunnen maken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: © Sargasso logo Kort copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Kort | Eigen illusie eerst

Twee verschillende onderzoeken geven aan dat de extreem rechtse kant van Nederland op Twitter zich makkelijk laat inpakken door Russische trollen.
Vrij vertaald, ze laten zich makkelijk beïnvloeden door de leugens van een vreemde mogendheid.
En hun verweer komt een beetje neer op “ja maar de Nederlandse media en politici liegen ook” en “ja maar kijk eens hoe goed Poetin het doet”. Best triest eigenlijk.
Daar zeggen ze twee dingen mee. Ten eerste dat ze in hun schijnbare poging onafhankelijk te zijn (van bv de Nederlandse Media) diezelfde onafhankelijkheid direct het raam uitgooien voor een oncontroleerbaar, maar passend, beeld van ver weg.
En ten tweede dat hun illusie belangrijker is dan wat dan ook. Geen idee hoe ze dat in hun hoofd recht gebreid krijgen.

Overigens wel makkelijk voor de extreem rechtse politici in Nederland. Zulke makke schapen zijn moeiteloos op sleeptouw te nemen.

Op Twitter trouwens nog geen extreem rechtse twitteraar afstand horen nemen van die Russische beïnvloeding. Maar goed, dat is natuurlijk lastig, bekennen dat je eigenlijk een mak schaap was.

Vorige Volgende