Wie zijn Neerlands grootste kwebbelaars op Twitter in 2012?
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wilders beheerst politiek 2.0
, door
DATA - 
Een gastbijdrage van Maurits Denekamp van de Nederlandse Nieuwsmonitor.
Gister kwam Geert Wilders in het nieuws met een tweet waarin hij op niet mis te verstane wijze aangeeft hoe hij over hypotheekrenteaftrek denkt. Mochten VVD en CDA denken aan versobering van hypotheekrenteaftrek en aflossingsvrije hypotheken, zo dreigt Wilders, dan zal hij aansturen op nieuwe verkiezingen. Het is exemplarisch voor de wijze waarop Wilders zijn Twitter-account gebruikt. Wilders laat via Twitter regelmatig weten hoe hij over relevante thema’s denkt, al verzendt hij geen grote hoeveelheden tweets. Bovendien reageert hij niet op andere gebruikers van Twitter en volgt hij niemand. Het is éénrichtingsverkeer voor de PVV-leider: Een vorm van politiek 2.0 als nieuwe strategie voor de PVV leider.
Nederlandse media zijn zeer geïnteresseerd in de tweets van Wilders. Van de 335 tweets die Wilders het afgelopen jaar de wereld in stuurde, komen in totaal 52 tweets terug in de Nederlandse dagbladen. In totaal besteden zij in 142 artikelen aandacht aan de tweets. In de onderstaande tabel hebben we het aantal artikelen weergegeven per dagblad dat een tweet van Wilders letterlijk heeft overgenomen. We presenteren de resultaten in absolute aantallen en in percentages.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De Zomer van Hans van Duijn – Deel 10 (slot)
, door
Het zit erop. Het leven van Hans van Duijn is opgetekend. Wie was Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, had hij de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Vandaag het slot.
Het volgende weekend rijden Hans en Donald in de Audi over de A2 naar CenterParcs. Het begint te miezeren. ‘Jij bent een rare, Hans van Duijn,’ mompelt Donald. ‘Voor de politiek zou ik je niet geschikt achten. Helaas. Ik zal je niet voordragen bij de gemeenteraadsverkiezingen als tweede lijsttrekker van Forza Leiden.’ Hans kijkt naar zichzelf in de rechterbuitenspiegel. De laatste keer dat hij zichzelf in de spiegel bekeek, sloeg hij de spiegel kapot. Maar nu heeft hij de energie niet om het raam te openen, zijn rechterbeen uit het raam te steken om dan met volle kracht de spiegel kapot te slaan.
Ze pauzeren bij een wegrestaurant. De caissière neemt alle tijd om de toetsen te vinden, dan de bestellingen aan te slaan, mis te slaan, ze vergeet een bonnetje te printen en het rolletje van de printer te vervangen. De klanten zien het aan en wachten gedwee tot hun amper ontdooide appelgebak voor 4,50 afgerekend wordt. Donald heeft op zijn dienblad een Cajun Triangel met veel oranje vlees en Hans heeft een flesje felgele sportdrank. Een bediende komt langs om de plavuizen schoon te boenen; een man van middelbare leeftijd heeft zojuist zijn softijsje laten vallen. Door de speakers aan het plafond klinkt zachtjes ‘Just say hello’ van René Froger. Op de A2 begint zich nu een file te vormen. Alle mensen in de rij van de kassa – maar de caissière zelf niet – draaien synchroon hun hoofd naar rechts om te kijken hoe de vluchtstrook wordt vrijgemaakt voor een colonne zwarte auto’s met geblindeerde ramen en blauwe zwaailichten.
‘Ik ga even naar het toilet, wil jij even mijn sportdrankje afrekenen, zo…?’ Hans overhandigt zijn dienblad aan Donald zonder het antwoord af te wachten en snelt naar de toiletten, waar René Froger net wat harder klinkt dan in het restaurant. Twee van de drie herentoiletten zijn bezet. In het derde hangt een zware strontlucht. Hans gooit de deur open, draait hem op slot en duwt zijn rug dan tegen de deur. Adem in, adem uit. Ze komen me dan nu toch halen, denkt Hans. Sin-Wong heeft vast iets doorgeluld aan de politie, uit wraak. En mijn moeder heeft vast zijn laptop aan de politie gegeven. En natuurlijk heeft de halve wereld mijn tweets gelezen. Nu moet ik, vrijheidsstrijder, alsnog in het harnas sterven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn: Deel 9
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 9.
‘Ja?!’ gilt Donald en scheert vervaarlijk met de honkbalknuppel langs Hans’ gezicht. Als hij ziet dat het slechts zijn overbuurman is, laat Donald de knuppel weer zakken. ‘Sorry man, ik ben opgefokt. Kom erin, kom binnen.’ Hij steekt zijn hoofd naar buiten en kijkt de achtertuin rond. In de verte blaft een hond. Uit een openstaand raam klinkt de bumper van RTL Boulevard.
Donald loopt naar de stereoinstallatie en zet de trancemuziek zachter. Hij trapt met zijn blote voet – hij draagt niets, behalve een slip – tegen de pot van de ficus in de vensterbank. ‘Kut, kut, kut,’ briest hij. ‘Ik ben niet door mijn proeftijd heen. En Bilal wel. Bilal wel! Wat heeft Bilal dat ik niet heb?’ vraagt Donald met een wanhopige blik aan Hans.
‘Rot van je proeftijd,’ zegt Hans beduusd.
In een rechte lijn snelt Donald naar zijn keuken en rukt het snoer uit de Princess frituurpan. Hij omzwachtelt zijn hand met het snoer en trekt het gevaarte van het aanrecht. De plastic frituurpan valt in stukken uiteen. Donald graait naar het gestolde brok frituurvet en knijpt in de vette emulsie. Hij smeert zijn gezicht in met het gele vet. Op handen en voeten kruipt hij weer naar de woonkamer. ‘Het is menens,’ tiert hij. ‘Het is de jungle, Hans! We leven in een jungle!’
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn, deel 8
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 8.
‘En nu ben ik dus in cluster 5 ingedeeld, dat is toch vreselijk onrechtvaardig?’ Het fletse licht van de zalmroze lamp boven de tafel schijnt over Hans’ opgewarmde Mexicaanse groenteschotel. zijn moeder kijkt Lingo in haar sierlederen relaxfauteuil. Ze houdt haar blik geconcentreerd op het scherm terwijl ze Hans troostende, maar relativerende woorden toewerpt: ‘Hard werken loont,’ en: ‘Je vader zou het precies zo doen.’ Als Hans de maaltijd heeft gebruikt, brengt hij het vuile bord naar de keuken. Als hij met de Dubro en de schuurspons het bord heeft gereinigd, steekt hij zijn hoofd om de hoek.
‘Ik ben vanavond wat later. Ik ga vanavond even langs Donald. Ik heb wat met hem te bespreken.’
Hans’ moeder reageert niet. De kandidaat bij Lingo zegt: ‘Woede. W. O. E. D. E.’ piep piep piep piep piep. Applaus. Felicitatie van Lucille Werner.
Hans gaat naar zijn kamer en wacht net zo lang tot Donald met zijn Audi terugkeert van zijn werk. Hij gaat op bed liggen en kijkt naar de schrootjes van het zolderdak. Hij heeft ze al die jaren al talloze malen geteld, maar toch blijft hij het doen. Vijftien op een rij, dan onderbroken door een balk, dan weer vijftien, dan een kunststof buis van de elektriciteitstoevoer van de lamp aan het plafond, dan nog vijf schroten.
Er hangt ook een poster van een sportvisser met een snor. De man zit met een lange hengel voor een tent in camouflagekleuren. Hij heeft een blik alsof hij moet kakken. Hans had de poster ooit gekregen omdat zijn vader sponsor was geweest van een regionaal sportvistoernooi in 1987. Op de voormalige plek van de speciaalzaak van zijn vader zit nu een Turkse groenteboer in het winkelcentrum.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dank je wel Steve: een twitterportret
, door