Twitter voorspelt welke Republikein op kop gaat in voorverkiezingen
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De Zomer van Hans van Duijn – Deel 10 (slot)
, door
Het zit erop. Het leven van Hans van Duijn is opgetekend. Wie was Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, had hij de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Vandaag het slot.
Het volgende weekend rijden Hans en Donald in de Audi over de A2 naar CenterParcs. Het begint te miezeren. ‘Jij bent een rare, Hans van Duijn,’ mompelt Donald. ‘Voor de politiek zou ik je niet geschikt achten. Helaas. Ik zal je niet voordragen bij de gemeenteraadsverkiezingen als tweede lijsttrekker van Forza Leiden.’ Hans kijkt naar zichzelf in de rechterbuitenspiegel. De laatste keer dat hij zichzelf in de spiegel bekeek, sloeg hij de spiegel kapot. Maar nu heeft hij de energie niet om het raam te openen, zijn rechterbeen uit het raam te steken om dan met volle kracht de spiegel kapot te slaan.
Ze pauzeren bij een wegrestaurant. De caissière neemt alle tijd om de toetsen te vinden, dan de bestellingen aan te slaan, mis te slaan, ze vergeet een bonnetje te printen en het rolletje van de printer te vervangen. De klanten zien het aan en wachten gedwee tot hun amper ontdooide appelgebak voor 4,50 afgerekend wordt. Donald heeft op zijn dienblad een Cajun Triangel met veel oranje vlees en Hans heeft een flesje felgele sportdrank. Een bediende komt langs om de plavuizen schoon te boenen; een man van middelbare leeftijd heeft zojuist zijn softijsje laten vallen. Door de speakers aan het plafond klinkt zachtjes ‘Just say hello’ van René Froger. Op de A2 begint zich nu een file te vormen. Alle mensen in de rij van de kassa – maar de caissière zelf niet – draaien synchroon hun hoofd naar rechts om te kijken hoe de vluchtstrook wordt vrijgemaakt voor een colonne zwarte auto’s met geblindeerde ramen en blauwe zwaailichten.
‘Ik ga even naar het toilet, wil jij even mijn sportdrankje afrekenen, zo…?’ Hans overhandigt zijn dienblad aan Donald zonder het antwoord af te wachten en snelt naar de toiletten, waar René Froger net wat harder klinkt dan in het restaurant. Twee van de drie herentoiletten zijn bezet. In het derde hangt een zware strontlucht. Hans gooit de deur open, draait hem op slot en duwt zijn rug dan tegen de deur. Adem in, adem uit. Ze komen me dan nu toch halen, denkt Hans. Sin-Wong heeft vast iets doorgeluld aan de politie, uit wraak. En mijn moeder heeft vast zijn laptop aan de politie gegeven. En natuurlijk heeft de halve wereld mijn tweets gelezen. Nu moet ik, vrijheidsstrijder, alsnog in het harnas sterven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn: Deel 9
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 9.
‘Ja?!’ gilt Donald en scheert vervaarlijk met de honkbalknuppel langs Hans’ gezicht. Als hij ziet dat het slechts zijn overbuurman is, laat Donald de knuppel weer zakken. ‘Sorry man, ik ben opgefokt. Kom erin, kom binnen.’ Hij steekt zijn hoofd naar buiten en kijkt de achtertuin rond. In de verte blaft een hond. Uit een openstaand raam klinkt de bumper van RTL Boulevard.
Donald loopt naar de stereoinstallatie en zet de trancemuziek zachter. Hij trapt met zijn blote voet – hij draagt niets, behalve een slip – tegen de pot van de ficus in de vensterbank. ‘Kut, kut, kut,’ briest hij. ‘Ik ben niet door mijn proeftijd heen. En Bilal wel. Bilal wel! Wat heeft Bilal dat ik niet heb?’ vraagt Donald met een wanhopige blik aan Hans.
‘Rot van je proeftijd,’ zegt Hans beduusd.
In een rechte lijn snelt Donald naar zijn keuken en rukt het snoer uit de Princess frituurpan. Hij omzwachtelt zijn hand met het snoer en trekt het gevaarte van het aanrecht. De plastic frituurpan valt in stukken uiteen. Donald graait naar het gestolde brok frituurvet en knijpt in de vette emulsie. Hij smeert zijn gezicht in met het gele vet. Op handen en voeten kruipt hij weer naar de woonkamer. ‘Het is menens,’ tiert hij. ‘Het is de jungle, Hans! We leven in een jungle!’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De zomer van Hans van Duijn, deel 8
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 8.
‘En nu ben ik dus in cluster 5 ingedeeld, dat is toch vreselijk onrechtvaardig?’ Het fletse licht van de zalmroze lamp boven de tafel schijnt over Hans’ opgewarmde Mexicaanse groenteschotel. zijn moeder kijkt Lingo in haar sierlederen relaxfauteuil. Ze houdt haar blik geconcentreerd op het scherm terwijl ze Hans troostende, maar relativerende woorden toewerpt: ‘Hard werken loont,’ en: ‘Je vader zou het precies zo doen.’ Als Hans de maaltijd heeft gebruikt, brengt hij het vuile bord naar de keuken. Als hij met de Dubro en de schuurspons het bord heeft gereinigd, steekt hij zijn hoofd om de hoek.
‘Ik ben vanavond wat later. Ik ga vanavond even langs Donald. Ik heb wat met hem te bespreken.’
Hans’ moeder reageert niet. De kandidaat bij Lingo zegt: ‘Woede. W. O. E. D. E.’ piep piep piep piep piep. Applaus. Felicitatie van Lucille Werner.
Hans gaat naar zijn kamer en wacht net zo lang tot Donald met zijn Audi terugkeert van zijn werk. Hij gaat op bed liggen en kijkt naar de schrootjes van het zolderdak. Hij heeft ze al die jaren al talloze malen geteld, maar toch blijft hij het doen. Vijftien op een rij, dan onderbroken door een balk, dan weer vijftien, dan een kunststof buis van de elektriciteitstoevoer van de lamp aan het plafond, dan nog vijf schroten.
Er hangt ook een poster van een sportvisser met een snor. De man zit met een lange hengel voor een tent in camouflagekleuren. Hij heeft een blik alsof hij moet kakken. Hans had de poster ooit gekregen omdat zijn vader sponsor was geweest van een regionaal sportvistoernooi in 1987. Op de voormalige plek van de speciaalzaak van zijn vader zit nu een Turkse groenteboer in het winkelcentrum.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De Zomer van Hans van Duijn, deel 7
, door
Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 7.
Hans haalt het pasje met de magneetstrip uit zijn binnenzak en schuift deze langs de scanner naast de schuifdeur van het postsorteerbedrijf. In de hal van het bedrijf staat een uit karton gesneden cartoonhaas met een postzak op zijn rug. De oranje haas steekt zijn duim op. ‘Wij kiezen niet het hazenpad!’ bulderen de Comic Sans letters onder de haas. Naast de haas staat een leaseplant met een hydrometer. Elke week komt er een werknemer van een speciaal hydrocultuurbedrijf om de vochthuishouding van de plant te controleren en te rapporteren in een blauwe multomap. Ooit fantaseerde Hans erover om ook zo’n baan te nemen. Gewoon met een busje het halve land doorkruisen, een beetje radio luisteren en dan bij bedrijven de hydrokorrels en het water van de planten bijvullen. Maar dan zou Hans geen tijd meer over hebben om te bloggen of te twitteren, en dat viel voor een voorvechter van het vrije woord lastig te verteren.
Als datatypist bij het postsorteerbedrijf heeft Hans altijd wel een kwartiertje rust om iets subversief te tikken over het klimaat, PvdA’ers, Tofik Dibi of Joop.nl. Of hij neemt het op voor Geert Wilders en zijn sympathisanten. “Vroeger stemde deze mensen op linkse partijen toen werden ze niet belachelijk gemaakt , dat geeft te denken #PVV” of: “Wedden dat de pensioenfondsbeheerders rustig aanzien hoe jullie pensioenen aan het verdampen zijn #pvv #cda #dnb #pvda #euro” Zeker nu de ramadan weer is begonnen, loopt Hans graag leeg.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dank je wel Steve: een twitterportret
, door