Dit is een gastbijdrage van Erik Hofstra. Af en toe mag een romanschrijver of filmmaker aanschuiven in een talkshow op tv. Na de uitzending weet de kijker niets of weinig over zijn oeuvre, zijn stijl, de verhaalstructuur of het schrijfproces. Laat staan dat hij een indruk heeft gekregen over de kwaliteit van het werk. Een onderhoudende film of een goed geschreven boek is al lang geen reden meer om hem uit te nodigen (of haar). Het wordt gezien als een kwestie van smaak en daar valt niet over te twisten. En dat is juist wat men graag wil op de redactie: twist, een maatschappelijk debat. Het is leuk als je iets moois hebt gemaakt, maar er moet wel een ethisch dilemma aan ten grondslag liggen. De gast in de uitzending doet daar maar al te graag aan mee. Commotie stimuleert de verkoop. Zal ook wel egostrelend zijn om een mening te mogen verkondigen voor een groot publiek. De mening die anders alleen wordt aangehoord door gelijkgestemden aan de toog. Zou er diep van binnen toch niet iets knagen bij schrijvers of filmmakers?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De nieuwe actualiteitenrubrieken bij de publieke omroep lieten zich deze week ervaren als een teletijdmachine. Decors uit de jaren tachtig, ideologische verzuiling uit de jaren zestig en dat allemaal in een beursklimaat dat veel weg heeft van de jaren dertig. Freaky, vond u niet? Hoogtijd om dit eens te bespreken onder het genot van een vrijdagmiddagborrel. Vanavond heeft u weer de kans om de illustere ankermannen Weesie en Tromp te aanschouwen, zorg ervoor dat u tegen die tijd voldoende op hebt.
De overheid overweegt om een tijdslot op de programma’s van de publieke omroep te zetten die niet geschikt worden gevonden voor kinderen onder de 12 jaar. Voor 8 uur ’s avonds wordt het dan onmogelijk voor iedereen om die programma’s te bekijken.
Het idee achter dit concept is begrijpelijk. Nederland heeft immers een Europese richtlijn aangenomen waarin staat dat aanbieders van online-videodiensten moeten voorkomen dat kinderen ‘ernstig schadelijke content’ kunnen bekijken. Dat ik het met die richtlijn oneens ben doet er niet toe.
De gekozen oplossingsrichting getuigt echter van weinig affiniteit met internet, men past immers een beproeft oudemediaal concept toe: zend expliciet materiaal pas uit na een bepaald tijdstip en alles komt goed. Dus niet. Internet is een andere wereld. Hoe gaan we straks om met mensen in het buitenland die bepaalde programma’s bijvoorbeeld alleen nog maar onder werktijd kunnen zien omdat zij zich in een andere tijdzone bevinden? En wat te doen met Nederlandse (en andere) kinderen daar dan gewoon overdag “Spuiten en slikken” kunnen kijken? Daarnaast zullen zal de tv die niet door kleine kinderen gezien mag worden ongetwijfeld op sites als YouTube terecht komen en dus ook overdag via andere kanalen bekeken kunnen worden. En waarom moet de overheid bepalen dat ik, als volwassenene, niet op elk gewenst tijdst een programma kan kijken dat niet geschikt is voor kinderen?
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
[qvdd]
“The consequences of our inaction are now in plain sight. Countries like China are investing in clean energy jobs and industries that should be right here in America. Each day, we send nearly $1 billion of our wealth to foreign countries for their oil. And today, as we look to the Gulf, we see an entire way of life being threatened by a menacing cloud of black crude.”
President Obama gebruikt de olieramp om zijn eerste Oval Office talk te geven op TV. De olieramp lijkt een nieuwe impuls te kunnen geven aan beleid voor schone energie.
VPRO’s Metropolis is de tv-versie van Global Voices en France24 Observers maar dan nog een stuk leuker en beter verteerbaar. Eigenlijk is het een van de beste hedendaagse programma’s op de nationale treurbuis. Nu is er de Metropolis Jukebox met alle korte filmpjes gerangschikt op onderwerp en land. Handig voor beeldschermwerkers die in de lunchpauze niet willen socializen maar toch meer willen weten van de wereld om hun heen. Kijk en vergelijk hoe men in o.a. Congo, Nicaragua, Libanon en China aankijkt tegen bijvoorbeeld Elvis, ‘dik zijn’, het huwelijk, de crisis, Jezus, putjesscheppers en moraalridders.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Je zal het maar hebben als Japanse ‘otaku’ oftewel anime watcher: minutenlang een tsunami-waarschuwing óver je favoriete tekenfilm geprojecteerd?! Ja wat in Chili gebeurde was erg ..en ja die golf kwam ook recht op Japan af. Maar moeten ze daarvoor dan de hele uitzending verknallen met een irritant kaartje? Juist terwijl het nog zo’n speciale aflevering was waarin “some girl strips in front of the protagonist”?! Woest waren ze de tekenfilm fetisjisten. Helemaal ook omdat de waarschuwing in de reclameblokken wél verdween, hoe onrechtvaardig. Wat kan jou een overstroming nu schelen als je negen hoog in Tokyo in je eigen fantasiewereldje leeft? Otaku Outrage over Tsunami Terror [nsfw light]
“Liever vrij en weerbaar dan verschuilend in angst”
Benno Baksteen, de grootste vaderlandse TV-piloot, zat gisteravond bij #penw tegenover SBS-inbreker Alberto Stegeman. Het onderwerp: de veiligheid op Schiphol. Baksteen stelde dat extra geld voor veiligheid op luchthavens enkel leidt tot schijnveiligheid. Bodyscanners lossen niet (alles) op. Bovendien moeten we ons niet gek laten maken door de angst die terroristen ons juist willen aanjagen. Verstandige genuanceerde woorden van Baksteen, classic master. Stegeman daarentegen vatte het totaal niet en bleef, geheel des Tijdsgeests, opgefokt paniek zaaien. Maar als luchtreizende burger heb ik toch meer vertrouwen in de visie van (oud-)piloten als Baksteen dan in (sensatie-)journalisten als Stegeman. Een kwestie van verschil in observatie- en analysevermogen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
