Een felicitatie voor Helmut Schmidt?

Europa is wellicht het meest kansrijke continent op aarde als het gaat om een eerlijke verdeling van welvaart, duurzaam gebruik van grondstoffen en het kanaliseren van nationalistische driften via onschadelijke ietwat nichterige zangwedstrijden. Maar aan transparantie en democratische inspraak in het bestuur schort het tot op heden nogal. Europese burgers eisen echter in toenemende mate democratisering en transparantie op, denk bijvoorbeeld aan het initiatief Newropeans. Deze week manifesteert zich een petitie in de Europese blogosfeer die betrekking heeft op de aanstande benoeming van de ‘President van Europa’.

Het Europese kwaliteitsblog European Tribune is een petitie (nl versie) gestart tegen de nominatie van Tony Blair als voorzitter van de Europese Raad. Dit bestuursorgaan dat sinds 2004 samenkomt in Brussel wordt gezien als het hoogste Unie-orgaan. De Europese Raad stelt de politieke richting van de Europese Unie vast, en is als zodanig een grote stimulator van Europese integratie. Maar nu wordt de Britse oud-premier Blair genoemd als grote kanshebber voor het voorzitterschap van deze raad en dat is gezien zijn staat van dienst onwenselijk zo vinden de opstellers van de petitie.

De petitie somt enkele redenen op waarom Blair geen nominatie toekomt.
Ten eerste heeft Blair het internationale recht geschonden door Groot-Brittannië te betrekken bij de invasie in Irak. Zijn rol in oorlog in Irak zou zwaar op het imago van de Unie in de wereld wegen als hij in feite tot President zou worden benoemd. De stappen die Blair’s regering heeft genomen en zijn medeplichtigheid met de administratie van George W. Bush in het illegale “extraordinary renditions” programma hebben tot een ongekende uitholling van burgerlijke vrijheden geleid. Dit is in tegenspraak met de voorwaarden van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, dat een integraal deel van het Verdrag van Lissabon uitmaakt.
Ten tweede heeft Blair in plaats van de Europese integratie verder te helpen tijdens de onderhandelingen over het Verdrag van Lissabon zich ingezet om Groot-Britannië buiten een aantal cruciale punten van het verdrag te houden, te weten: the Charter of Fundamental Rights, foreign policy, common law, and tax and benefits (BBC).
Ten derde heeft Blair als premier zijn land altijd buiten de Schengen-akkoorden en de eurozone gehouden.