De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Afghanistan, er is geen ‘waarom’
7 jaar zitten westerse legers nu in Afghanistan. De VS is daar in 2001 binnen gevallen omdat de Taliban (de de-facto machthebbers) Osama Bin Laden niet wilde uitleveren. De Taliban was aan de macht gekomen na een bloedige burgeroorlog die weer het gevolg was van bijna tien jaar vechten tegen de Sovjet Unie. Die invasie was op zijn beurt weer actief aangezwengeld door de CIA in 1979 om de Russen een ‘Vietnam’ te geven dat ze militair en economisch zou uitputten. Osama kreeg in de jaren ’80 allerlei steun van de CIA om zo veel mogelijk Russen een kopje kleiner te maken. Het CIA plan werkte bijzonder goed, de onwinbare oorlog in Afghanistan was een extra duwtje in de rug van een toch al falende Sovjet-economie die het verval proces significant versnelde. Alleen jammer dat heel Afghanistan in puin lag.
Osama was verantwoordelijk voor de aanslagen van elf september en de VS kwam hem dus halen, ‘dead or alive’ aldus Bush. De Taliban zei dat zij best bereid waren om Osama uit te leveren maar dat ze wel even graag een bewijs van schuld wilden zien, een mooi moment van het omarmen van westerse waarden zou je zeggen. Hoewel de VS wel een bewijs claimde te hebben (dat volgens hen ook in een Brussels overleg met NAVO-partners was gedeeld) wilde men dit niet openbaar maken, dat zou de inlichtingenpositie van de VS in gevaar brengen. De rest van de wereld inclusief de Taliban moest er maar op vertrouwen dat het klopte. De Taliban weigerde en op 7 oktober 2001 (bijna een maand na de aanslag in de VS) begon de zoektocht naar Bin Laden. De Taliban werd snel verslagen maar Osama werd nooit gevonden, hij ontsnapte uit Bora Bora en verdween in het grensgebied tussen Afghanistan en Pakistan.
Vrijdag vraag – Straf voor voorbereiden terrorisme
Gisteren veroordeelde het gerechtshof in hoger beroep Samir A., Nouriddin el F. , Mohammed C. en Soumaya S. veroordeeld tot gevangenisstraffen wegens deelname aan een terroristische organisatie en het voorbereiden van terroristische aanslagen.
Is het opleggen van jarenlange gevangenisstraffen voor daden die nog niet gepleegd zijn in verhouding tot de ernst van de bedreiging voor de rechtstaat? Is het terecht dat momenteel alleen voor terrorisme geldt dat de intentie voldoende is om veroordeeld te worden, of hoort dit ook op andere gebieden van toepassing te zijn?
Hoe zeker is de relatie tussen de intentie tot het plegen van daden en het werkelijk komen tot het plegen van die daden?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Quote du Jour | Schlussstrich
“Herr Klar hat 26 Jahre in Haft gesessen. Jetzt hat ein Gericht entschieden und den Rest der Strafe gegen bestimmte Auflagen zur Bewährung ausgesetzt.
…
Es wäre gut, wenn die Beteiligten ihren Beitrag leisten würden, damit die Taten der RAF endlich aufgeklärt werden können, … für Herrn Klar genauso wie für alle anderen Mitglieder der RAF. Einen Schlussstrich unter dieses Kapitel unserer Geschichte kann es so nicht geben.” (Focus, 25-11-08)
Ex-RAF terrorist Klar wordt vrijgelaten omdat hij het gebruikelijke deel van levenslang heeft uitgezeten. De oude wonden in Duitsland komen daarmee toch weer open te liggen. Dat stuk verleden is nog niet volledig verwerkt, blijkt uit het stof dat dit doet opwaaien.
Piraten overlijden mysterieus na enteren Iraans schip met bestemming Rotterdam
Terwijl voor de kust van Somalië de Amerikaanse én Russische marine een gekaapt Oekraïens vrachtschip met aan boord drieëndertig T-72 tanks bestemd voor Kenia achtervolgen, zijn andere Somalische piraten van hun stokje gegaan op een gekaapt Iraans vrachtschip. Al na een paar dagen nadat de piraten het schip overnamen voelden ze zich duizelig, kregen ze last van brandwonden en haaruitval. Inmiddels zijn enkelen van hen overleden (thetimes.co.za).
Het schip de Iran Deyanat was volgeladen in de Chinese havenstad Nanjing en opweg naar Rotterdam waar het 42500 ton ijzererts en ‘industriële producten’ zou lossen voor een klant in Duitsland. Maar na de mysterieuze gezondheidsklachten van de piraten, doen er speculaties de ronde dat het schip heimelijk op weg was naar Eritrea om chemische wapens te leveren aan islamistische strijders uit Somalië. Als dat waar zou zijn dan plaatst het de eigenaar van het schip: Islamic Republic of Iran Shipping Lines (IRISL, indirect geleid door het Iraanse leger) in een lastig geopolitiek parket. Maar wellicht is het gewoon de ‘schuld van de Chinezen’? FNV Bondgenoten voert immers al langer actie tegen gegaste containers uit (met name) China en overlijden er nu Somalische piraten i.p.v. Rotterdamse havenwerknemers?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.