Waar gebeurd op maandagmiddag, 3 augustus. De vaste telefoon in Huize Van Aalten gaat over. Dat kan twee dingen betekenen: moeders of telemarketing. Van Aalten neemt op. Hij hoort gekraak en dan een stilte. Van Aalten wil de verbinding bijna verbreken. Dan hoort hij alsnog een stem. 'Spreek ik met meneer El Hamdaoui?' 'Nee, zo heet mijn vrouw. Ik ben meneer Van Aalten. wat wilt u mij verkopen?'
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Gisteren was in de Tweede Kamer het debat over de bewaartermijn voor telecomgegevens (wet op de dataretentie). En zowaar, er lijkt een kentering te komen in het debat over privacy. Voor het eerst sinds 5 jaar glijdt een wetsvoorstel niet meer geruisloos door de Tweede en Eerste kamer heen. Kennelijk heeft de reuring van de laatste maanden wat mensen in die kaasstolp wakker geschud.
Met name de PvdA laat nu wat van zich horen. Woordvoerder Martijn van Dam ([email protected]) en zijn collega Ed Anker van de ChristenUnie ([email protected]) trekken de discussie over dit onderwerp nu eindelijk naar het juiste niveau. Ze constateren terecht dat met dit soort wetten het principe “iemand is onschuldig tenzij er concrete verdenkingen zijn” overboord wordt gezet. Iedereen wordt gevolgd en dan zien we wel wie waarvoor vervolgd kan worden.
Het CDA, in de persoon van Coskun Çörüz ([email protected]) en de VVD voeren als tegenargument aan dat de effectiviteit van de bestrijding van criminaliteit is gediend met een langere bewaartijd (18 maanden i.p.v. de minimaal gevraagde 6 maanden). Dit argument is hier al eerder onderuit gehaald, mede met dank aan onze reaguurders (zie reacties dus).
Er is nu dus geen meerderheid voor het voorstel, maar de ChristenUnie twijfelt nog een beetje. Misschien kunt u uw zorgen aan hen kenbaar maken.
Het is niet te verwachten dat het CDA van positie verandert. Die hebben immers aan de basis gestaan van vrijwel alle maatregelen van de afgelopen jaren.
Maar waar in dit debat ook wel eens extra aandacht voor mag komen in is de houding van de VVD. Ik citeer even uit de toelichting bij de beginselverklaring van de partij:
“Vrijheid van de mens is onmisbaar voor ontplooiing. We bedoelen dan vrijheid op geestelijk, staatkundig en materieel gebied. Deze vrijheid komt ieder mens toe, zonder enige discriminatie.
De vrijheid moet zo groot mogelijk zijn. Er zijn wel grenzen aan persoonlijke vrijheid. De vrijheid van de een mag de vrijheid van de ander niet belemmeren. En we moeten oog hebben voor de belangen van toekomstige generaties.”
Het komt me voor dat het uitbreiden van de termijn hier toch mee in tegenspraak is. Ook de jonge liberalen zijn die mening toegedaan.
Nu is het natuurlijk zo dat je wel druk kunt uitoefenen om de woordvoerder van de VVD voor dit dossier, Fred Teeven ([email protected]), maar gegeven zijn eerdere uitspraken is dat waarschijnlijk niet zo zinvol. Iemand die roept:
“…als je niets te verbergen hebt, heb je ook niets te vrezen” heeft het gewoon niet begrepen. Misschien is het dan ook beter de fractievoorzitter maar eens onder druk te zetten. Mail dus gerust Mark Rutte ([email protected]).
“Hallo?”
“Anatoly Vitalievitsj – goede-avond!”
“Dimitri, waarom bel je altijd zo laat?”
“U spreekt met Olaf van Sargasso, Anatoly Vitalievitsj, ik stoor toch hopelijk niet?”
“Het is de betweterige Hollander! Nee jongmens, jij stoort nooit.”
“Hoe maakt u het?”
“Afschuwlijk. Alles draait. Een paar dagen geleden was dat ook al zo.”
“Heeft u misschien te veel gedronken, Anatoly Vitalievitsj?”
“Niet meer dan anders.”
“U nam gisteren de telefoon niet op.”
“Is dat zo? Hoer! Dan doet de telefoon het dus toch niet. Ook dat nog, het is geen beste week geweest Hollander.”
“Heeft u eigenlijk gestemd vandaag?”
”Ja. Nee. Ik weet het eigenlijk niet.”
“Pardon?”
“Ik ben op het stembureau geweest, maar daar begon het alweer te draaien. De voorzitter van het stembureau was zo’n kleinburgerlijke streber. Het moment dat ik binnenstapte was ik liever weer weggegaan, maar ik kon die uitgang niet vinden”
“Dus bent u gebleven?”
“Ja. Die streber heeft mijn documenten afgenomen en me een stembiljet gegeven. Toen ik eenmaal in dat hokje stond heb ik dat ding maar eens aandachtig gelezen. Daar stonden dus vier kandidaten, inclusief die kleine jongen van Gazprom. Maar ik kan mij nog heel goed herinneren dat er vroeger een optie was ‘protiv vseg’ [tegen allen, red].
“Die optie is uit de laatste kieswet gehaald.”
“Dat zal allemaal wel, ik heb met een potlood dus ‘protiv vseg’ d’r bijgeschreven, en daarvoor een kruisje gezet. Ik stem altijd ‘protiv vseg’.”
“Dan is uw stem ongeldig.”
“Kijk, jongmens – dat zal allemaal wel, maar ik kon verdomme niet eens de uitgang vinden, en die streber had mijn paspoort nog. Dus ik loop terug naar… HOER!”
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Anatoly Vitalievitsj nam vandaag de telefoon niet op.
“Hallo?”
“Anatoly Vitalievitjs – goede-avond”
“Dimitri, ben jij het?”
“Nee, hier spreekt die Hollander. Ik moest u vandaag maar weer eens terugbellen. Uw telefoon, die werkt inmiddels weer?”
“Ik heb vanmiddag toen ik opstond direct een monteur gebeld. Die zei dat er niets mis was met mijn telefoon.”
“Dat zei ik gisteren ook al.”
“Maar jij bent geen monteur.”
[…]
“Ik heb vandaag Poetin op televisie gezien. Wat een kerel is dat! Hij riep ons op om voor die kleine jongen van Gazprom te stemmen.”
“Dimitri Medvedev.”
“Precies. Dat ga ik dus maar doen op Zondag. Want je had weer scherp gezien dat er verkiezingen waren, Hollander. En jullie in het Weten maar klagen dat Rusland niet democratisch is. Er zijn hier zoveel verkiezingen dat zelfs Anatoly Vitalievitsj ze niet meer bij kan houden!”
“Op wie gaat u stemmen, als ik het vragen mag?”
“Op Dimitri Medvedev dus”
“Waarom?”
“Omdat Poetin dat vandaag duidelijk zei. Die kleine jongen van Gazprom heeft volgens hem alle kwaliteiten om het land in goede banen te leiden.”
“Ik dacht dat u kritisch was.”
“Dat ben ik ook, maar dit gaat nu eenmaal over politiek. Je mag een dichter niet het land laten besturen, om het zo te zeggen. Misschien is de President van dat Nederland van jou een dichter, maar Rusland is veel groter. Een groots land, en de toekomst ziet er rooskleurig uit!”
“Hoe dan?”
“Dat hoef ik niet uit te zoeken, daarvoor hoef ik alleen maar op die kleine jongen te stemmen.”
“Hallo?”
“Anatoly Vitalievitsj – een goede avond.”
“Dimitri, bel jij zo laat?”
“Nee, Olaf hier, de Hollander.”
“Ah, jij bent het. Zeg, je gaat me toch niet iedere avond bellen?”
“Dat was eigenlijk wel de bedoeling.”
“Dan mag je mij daar wel eens voor gaan betalen! Dollars! Of hoe heet dat geld bij jullie. Garken!”
“Guldens.”
“Ja, precies ja. ‘Wir Trinken Ein Schnapps!’. Ik spreek vloeiend Duits, jongmens. Hoe dan ook, vanavond kan ik je niet te woord staan want de telefoon doet het niet.”
“Ik hoor u anders prima.”
“Ja, jij wel! Ik hoor alles hier verdomd slecht.”
“En gisteravond dan? Toen verstond u mij prima”
“Gisteren is voorbij jongmens. Sterker nog, vandaag is alweer voorbij! Het leven gaat rap als je met pensioen bent. Daarom mogen we wel eens opschieten mijn telefoon te repareren!.”
“Volgens mij werkt uw telefoon prima.”
“Je belt me morgen maar terug.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
“Hallo?”
“Goede-avond Anatoly Vitalievitsj”
“Dimitri, ben jij het?”
“Nee, dit is Olaf van Sargasso”.
“Ik dacht al, waar blijven die Hollanders! Hoe staat het leven jongmens?”
“Anatoly Vitalievitsj, ik mag niet klagen. Hoe maakt u het?”
“Slecht. Meer kan ik er niet van maken. Alles is naar de tering”
Op de achtergrond valt een fles
“Hoer!”, roept Anatoly Vitalietvitsj. Ook de hoorn valt.
[…]
“Sorry, het lijkt wel alsof alles in deze kleine kamer ergens omheen draait.”
“Dat lijkt me bijzonder lastig.”
“Zeg dat wel! Zeg – weet jij waarom het regent in Moskou, jongmens?”
“Nee.”
“Ik bedoel, het is Februari, en er is geen sneeuw. Dat weet jij niet, maar in Februari hoort hier een dik pak sneeuw te liggen. Mijn buurman zei vandaag nog ‘Vitalievitsj, binnenkort kweek je bananen op de datsja!”
“Ik hoop het, misschien geeft …”
“Zeg, versta jij mij eigenlijk wel?”
“Ik versta u prima.”
“Nee, ik bedoel in het Russisch.”
“Dat hoort u toch?”
“De laatste keer dat ik je zag kwam er anders geen fatsoenlijk Russisch woord je mond uit. Alleen maar dat gebrabbel met die rare ‘g’ van jullie.”
“Die taal heet Nederlands.”
“Maar jij woont toch in Belgie?”
“Ik woon in Moskou, maar in Belgie spreken ze ook Nederlands.”
“Geen Frans?”
“Ook.”
“Ja, wacht eens even! Je neemt mij toch niet in de maling, jongmens?”
“Ik zou niet durven. In ieder geval versta ik u prima, Anatoly Vitalievitsj.”
“Mooi. Dan weet je zeker ook al dat de Russische taal de mooiste aller talen is.”
“Het is zeker een …”
“Hoer!”
In de aanloop naar de Russische presidentsverkiezingen belt de Sargasso-redactie iedere avond met Anatoly Vitalievitsj (63)
Vitalievitsj werd geboren in een klein dorpje aan de Oeral. Hij werd opgeleid tot mijnbouwkundig ingenieur in Jekaterinaburg, diende in het Sovjet-leger en werd vanwege zijn temperament al snel naar Moskou gestuurd. Hij schopte het tot hoogleraar, en privatiseerde in het begin van de jaren ’90 een deel van de universiteit. De zaken liepen goed. Hij is – naar eigen zeggen – een keer in Nederland geweest, ‘Om een Mercedes te kopen’. Tot de laatste roebelcrisis. De zaak ging over de kop en hij heeft huis en haard verlaten en verkocht. Sindsdien drinkt ‘onze man in Moskou’. Hij leeft van een bescheiden pensioen en slijt zijn sobere momenten met het lezen van poëzie.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.