Bedreigingen en kansen van synthetische biologie

De synthetische biologie ontwikkelt zich in hoog tempo. Maar vooralsnog zitten alleen wetenschappers en bedrijfsleven achter het stuur. Tijd om mee te praten, zegt Rathenau-onderzoeker Virgil Rerimassie. De mens wil al eeuwen controle hebben over de natuur en de ontdekking van het DNA in 1953 heeft daar een flink handje bij geholpen. Wetenschappers hebben de ‘softwarecode van het leven’ uitgelezen, geknipt, geplakt en gekopieerd. Door de opkomst van de synthetische biologie (synbio), is biologie tegenwoordig een heuse ontwerpdiscipline. Synthetisch biologen weten de softwarecode van het leven op slimme manieren te gebruiken om ‘nieuwe’ organismen met handige eigenschappen te ontwerpen. Met deze organismen hopen zij te helpen bij het aanpakken van grote uitdagingen in de 21e eeuw, zoals klimaatverandering, energievoorziening en gezondheid. Zo hebben zij micro-organismen gemaakt die malariamedicijnen en biobrandstof kunnen produceren. Een synthetische darmbacterie zorgt voor ‘vliegende glazenwassers’, stadsduiven die biologische zeep verspreiden in plaats van duivenpoep. Naast de kansen die synbio biedt, roept het ook lastige maatschappelijke en ethische vragen op. Daarnaast is het wetenschapsgebied niet zonder risico’s.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.