Wat moeten al die kleinkapitalisten die, al dan niet verzameld in beleggingsclubjes, alleen nog kunnen kiezen tussen minder en nog minder? De AEX is immers een glijbaan geworden met natte zeep: naar boven klimmen is godsonmogelijk geworden. Dus hier de golden tip: ga in the booze. Het vloeibaar goud uit de Schotse Hooglanden - de Scotch Single Malt Whisky - gaat het helemaal maken. Rendementen van rond de 25 procent en dat in een tijd dat het grootkapitaal aan implosie tenonder dreigt te gaan. Maar goed dat ik vandaag de radio aanzette, want een dezer dagen hoop ik mijn Icesave-tegoeden terug te ontvangen. En het geld moet dan weer groeien. Er blijkt dus een fervente whisky-liefhebber in het vrome Lisse te zijn die een jaar geleden in zijn eentje deze whisky-beurs heeft opgezet. En inmiddels heeft hij voor een slordige 2 miljoen aan sterke drank in de kluis liggen, toebehorend aan een legertje investeerders. De duurste fles schijnt zo'n 50.000 euro waard te zijn. Oftewel: wat de gek ervoor geeft.
Eindelijk weer een beetje zomers. Tijd om tot laat buiten te zitten met een goed glas van het een of ander en vooral veel vrienden. Tijd om vaag te filosoferen of te mijmeren over de belangrijke dingen des levens.
Wat is het onderwerp dat u wilt aansnijden dit weekend?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Hallo?”
“Anatoly Vitalievitsj – goede-avond!”
“Dimitri, waarom bel je altijd zo laat?”
“U spreekt met Olaf van Sargasso, Anatoly Vitalievitsj, ik stoor toch hopelijk niet?”
“Het is de betweterige Hollander! Nee jongmens, jij stoort nooit.”
“Hoe maakt u het?”
“Afschuwlijk. Alles draait. Een paar dagen geleden was dat ook al zo.”
“Heeft u misschien te veel gedronken, Anatoly Vitalievitsj?”
“Niet meer dan anders.”
“U nam gisteren de telefoon niet op.”
“Is dat zo? Hoer! Dan doet de telefoon het dus toch niet. Ook dat nog, het is geen beste week geweest Hollander.”
“Heeft u eigenlijk gestemd vandaag?”
”Ja. Nee. Ik weet het eigenlijk niet.”
“Pardon?”
“Ik ben op het stembureau geweest, maar daar begon het alweer te draaien. De voorzitter van het stembureau was zo’n kleinburgerlijke streber. Het moment dat ik binnenstapte was ik liever weer weggegaan, maar ik kon die uitgang niet vinden”
“Dus bent u gebleven?”
“Ja. Die streber heeft mijn documenten afgenomen en me een stembiljet gegeven. Toen ik eenmaal in dat hokje stond heb ik dat ding maar eens aandachtig gelezen. Daar stonden dus vier kandidaten, inclusief die kleine jongen van Gazprom. Maar ik kan mij nog heel goed herinneren dat er vroeger een optie was ‘protiv vseg’ [tegen allen, red].
“Die optie is uit de laatste kieswet gehaald.”
“Dat zal allemaal wel, ik heb met een potlood dus ‘protiv vseg’ d’r bijgeschreven, en daarvoor een kruisje gezet. Ik stem altijd ‘protiv vseg’.”
“Dan is uw stem ongeldig.”
“Kijk, jongmens – dat zal allemaal wel, maar ik kon verdomme niet eens de uitgang vinden, en die streber had mijn paspoort nog. Dus ik loop terug naar… HOER!”
In de aanloop naar de Russische presidentsverkiezingen belt de Sargasso-redactie iedere avond met Anatoly Vitalievitsj (63)
Vitalievitsj werd geboren in een klein dorpje aan de Oeral. Hij werd opgeleid tot mijnbouwkundig ingenieur in Jekaterinaburg, diende in het Sovjet-leger en werd vanwege zijn temperament al snel naar Moskou gestuurd. Hij schopte het tot hoogleraar, en privatiseerde in het begin van de jaren ’90 een deel van de universiteit. De zaken liepen goed. Hij is – naar eigen zeggen – een keer in Nederland geweest, ‘Om een Mercedes te kopen’. Tot de laatste roebelcrisis. De zaak ging over de kop en hij heeft huis en haard verlaten en verkocht. Sindsdien drinkt ‘onze man in Moskou’. Hij leeft van een bescheiden pensioen en slijt zijn sobere momenten met het lezen van poëzie.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.