VPRO's Metropolis is de tv-versie van Global Voices en France24 Observers maar dan nog een stuk leuker en beter verteerbaar. Eigenlijk is het een van de beste hedendaagse programma's op de nationale treurbuis. Nu is er de Metropolis Jukebox met alle korte filmpjes gerangschikt op onderwerp en land. Handig voor beeldschermwerkers die in de lunchpauze niet willen socializen maar toch meer willen weten van de wereld om hun heen. Kijk en vergelijk hoe men in o.a. Congo, Nicaragua, Libanon en China aankijkt tegen bijvoorbeeld Elvis, 'dik zijn', het huwelijk, de crisis, Jezus, putjesscheppers en moraalridders.
“It is commonplace to acknowledge that people so often only grasp the full value of something when they lose it … but the events of the past few days remind us how it is true. Well, some of us have for a while at least lost the ability to get home. And all of us right across Europe have lost air travel for the time being. So when that comes back, let’s try and use that wonderful freedom more thoughtfully, sensibly and wisely”. (Independent)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Hieronder volgt een gastbijdrage van StB die met wederzijds welbevinden is overgenomen van PropriaCures
De ideale schoondochter wordt met uitsterven bedreigd. Chantal Janzen bleek een gemeen secreet, Natasje Froger gaat van deur tot deur om bijstandstrekkers energie tegen oliecrisisprijzen te verkopen en de negerimitaties van Wendy van Dijk beginnen na de eerste kennismaking al te vervelen, waarschijnlijk eerder als je vader Winston Bogarde is. Het wordt dringen voor de moeders van Nederland, want eigenlijk is er maar één echte kandidaat die nog niet ontmaskerd is: Yvon Jaspers.
Het zet je aan het denken wat er precies verwacht wordt van zo’n ideale schoondochter. Als zoon ga je voor het hoogst haalbare: een mooi meisje, lief, eerlijk, tieten als overrijpe zeppelins en vooral geen moeilijke eter. Hoe anders is dit voor de moeder. Die wil een meisje dat geen concurrentie is. Iemand die hem koestert en bemoedert, maar altijd nummer twee blijft. Een overblijfmoeder, bij wie de verleiding al snel plaats maakt voor gezelligheid. De ideale schoondochter is dus bij voorkeur iemand met een volkomen gebrek aan persoonlijkheid. Yvon Jaspers voldoet ruimschoots aan deze norm.
Ze maakt furore met haar imago als provinciemeisje, maar woont tegen de grachtengordel aan. Ze is niet noemenswaardig knap, maar ook niet hinderlijk lelijk. Het is een vrouw die het ongetwijfeld met iedereen kan vinden. Die, als je haar vraagt wie van Nick & Simon ze leuker vindt, zegt: ‘ik vind ze allebei even leuk.’ Haar grote gave bestaat eruit dat ze zo invoelend is. Een talent dat niet veel meer omhelst dan het vijfenveertig graden draaien van het hoofd tijdens het luisteren en dan om de zoveel seconden ijverig knikken. Yvon Jaspers bestaat bij de gratie dat ze voor niemand een bedreiging vormt.
Bepaalde waarden in ‘de Islam’ zijn onverenigbaar met ‘de Westerse’ waarden, maar dit mag niet leiden tot een hoofddoekjes- danwel minarettenverbod laat staan tot de deportatie van miljoenen Westerse moslims, of erger.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken uit haar zorg om de toenemende discriminatie van moslims in Europese landen (Telegraf). In uitgebreide landenrapporten valt te lezen hoe intimidatie van moslims in o.a. Nederland algemeen is geworden (AlJazeera) en hoe er in Europa tal van restrictieve maatregelen worden genomen zoals hoofddoekjes- en minarettenverboden. Dit wordt veroorzaakt door een groeiend maatschappelijk ressentiment gebaseerd op het idee dat de Islam niet compatibel is met de Westerse waarden.
Ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, lijfstraffen, fatwa’s op schrijvers en politici zijn inderdaad onverenigbaar met de Westerse waarden. Maar de huidige eenzijdige repressieve reactie hierop kan nog veel meer stuk maken van de vrije Westerse samenleving. Doordat deze reactie Europese moslims immers geen bestaansrecht gunt zal ze onherroepelijk leiden tot nog meer onderdrukking en geweld. Moslims leven in een cultuur van vernedering: al na het verlies van Córdoba en de mislukte invasie van Wenen loopt de islamitische wereld achter de feiten aan. Ieder Westerse waardeoordeel over de Islam bevestigt en versterkt deze vernedering met uiteindelijk destructieve gevolgen: “als wij niet zo kunnen worden als jullie dan zullen wij jullie laten voelen wat lijden is” (Dominique Moïsi).
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Waarom heerst er een taboe op geweld en confrontatie? We doen vaak net alsof we boven geweld moeten staan en op een rationele rustige manier elkaar tegemoet moeten treden. Terwijl het geven en incasseren van klappen heilzaam kan zijn.
We zijn bang voor geweld. Wie een klap uitdeelt in een café of discotheek, moet van het CDA een horecaverbod krijgen. Geregeld ligt het openbaar vervoer weer plat omdat een buschauffeur in zijn gezicht is gespuugd of een hengst voor zijn hoofd heeft gekregen. Politiemensen, ambulancebroeders en brandweermannen sjouwen steeds vaker camera’s mee om geweld tegen hen te registreren. En nu ligt er een actieplan klaar om geweldpleging tegen politieagenten op een landelijk uniforme wijze te bestrijden.
Hoe vervelend we het ook vinden, geweld is een vast gegeven in onze samenleving. Het is er altijd geweest en zal er vermoedelijk nog heel lang zijn. Daar kun je op twee manieren op reageren.
Je laat het optreden tegen agressieve of uitdagende groepen en individuen steeds meer aan ‘professionals’ over, die echter ook niet 24/7 aanwezig kunnen zijn. Dus verschuilen we ons maar achter cameratoezicht, winkel- en horecaverboden, toegangspoorten, protocollen, zwarte lijsten en andere uitsluitingsmechanismen die het leven voor iedereen onaangenaam maken – want sluit je gespuis uit of jezelf in? In toenemende mate kunnen die ‘professionals’ ook niet meer met geweld omgaan en laten zij zich weer omringen met camera’s, protocollen, etc.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Over the last few years, I have definitely noticed a shift in the public’s attitude towards science: from viewing it as a useful sideline in society to a cause worth fighting for, which has the power to change society for the better. (Guardian)
Natuurkundige Brian Cox dagdroomt met een paar andere wetenschappers van een “Nieuwe Gouden Eeuw voor de Wetenschap”. Ze zien allerlei signalen in de samenleving dat mensen meer interesse en waardering krijgen voor wetenschap. Onderandere de prille successen van de Large Hadron Collider zouden bijdragen aan de populariteit van wetenschap.
Voor de getwitterde titel: BMW-daklozen in de Marnixstraat te Amsterdam door de visueel ingestelde stadschroniqueur Thomas Schlijper.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
